Girona

We ontbijten in het hotel vandaag dus iets uitgebreider dan al de vorige dagen. Rustig wakker worden is er niet bij want er is een luidruchtige ploeg Franse wielrenners neergestreken. Gelukkig hebben ze bijna gedaan met eten wanneer wij toekomen. De heerlijke broodjes, croissants en zoetigheden maken veel goed.

Ook al ligt ons hotel op twintig minuutjes stappen van het oude gedeelte van Girona, nemen we toch de auto. Volgens de receptionist van ons hotel is er een gratis parking dichtbij. Die kunnen we helaas niet vinden dus wordt het toch een parkeergarage. Ook hier weer zijn de plekjes megaklein en zelfs met mijn Kia kan ik er maar amper tussen. Uitstappen doe ik langs de passagierskant om krassen te vermijden.

We staan aan de andere kant van de Onyar rivier dus we moeten sowieso een brug over dus dan best gelijk de mooiste. Groot is mijn verbazing wanneer ik merk dat de Puente de las Peixateries Velles aan beide kanten afgeplakt is met een groot spandoek van de champions league. De brug, ook wel bekend als de Eiffelbrug is met zijn rode constructie heel indrukwekkend. De Spaanse naam betekent eigenlijk  ‘vismarktbrug’, verwijzend naar de vismarkt die zich vroeger in dit gebied bevond.

We steken de voetgangersbrug over en komen zo in de eeuwenoude stad. Papa weet al gelijk waar hij voorstaat want onze eerste stop is de indrukwekkende kathedraal Die boven de stad uittorent. We moeten dus gelijk klimmen. Halverwege passeren we de Basiliek van Sant Feliu en de deur staat open dus besluiten we daar alvast even binnen te gaan. We zetten ons op de kerkbanken en genieten van wat orgelmuziek. We zijn niet gelovig maar dat kan ons wel bekoren. Papa spreekt zich uit over de Paus die momenteel ons land bezoekt. Wanneer het gaat over de abortuswet laat hij het woord ‘rotzak’ vallen. Toeval of niet, net op dat moment gaan alle lichten in de kerk uit. We krijgen er spontaan de slappe lach van. Even zitten we in het donker maar na enkele seconden is er terug licht in de duisternis. 

We zetten de wandeling verder en komen zo onderaan de imposante kathedraal die uit één stuk steen lijkt te zijn gehouwen. Boven ons 90 trappen die we moeten bedwingen. Het is iets voor 10 uur en er is werkelijk niemand. Omdat ik dat toch een beetje vreemd vind, besluit ik boven een kijkje te nemen. Het zou wel vervelend zijn mocht papa al die trappen doen voor niets. Eenmaal boven, gaat de deur van de kerk net open. De beelden op de façade zijn gemaakt door lokale beeldhouwers in de jaren 60. Andere kenmerken van de buitenkant van de kathedraal zijn onder andere de gotische deur.

Papa vat de tocht naar boven aan al zuchtend en puffend, trapje voor trapje terwijl ik van bovenaf geamuseerd toekijk. Ja, ouder worden het is geen pretje. Eenmaal boven, zijn we als eersten bij de ticketbalie. De dame in kwestie verkeert in lichte stress want haar computer lijkt niet op te starten. Even geduld dus. Na enkele minuten krijgt ze hem aan de praat en kunnen we het godshuis betreden. 

We krijgen een audiogids waarmee we individueel de kathedraal kunnen ontdekken. Omdat we als eerste binnen zijn, overvalt ons een serene stilte, een apart gevoel. Het is redelijk donker binnen, vooral omdat het vandaag een bewolkte dag is want er valt geen zonlicht door de kleurrijke glasramen. Het grandioze gotische schip, overdekt door een diagonaal booggewelf ondersteund door groepen kleine zuilen is prachtig en is het grootste van de wereld. Het is maar liefst 23 cm breed.  In de zijbeuk bevinden zich prachtige rijkversierde kapellen. 

Aangrenzend ontdekken we een stuk van het klooster met een mooie zuilengalerij. Helaas is er geen beplanting op de binnenplaats, enkel wat miezerig gras maar we focussen ons op de prachtig uitgewerkte zuilen. In de middeleeuwen waren het toch echt wel kunstenaars die van een gewone solide blok steen zo’n gedetailleerde zuil konden maken. Ook hier zijn we helemaal alleen dus zetten we ons even om wat uit te rusten.  Enkel een rustgevend muziekje ontbreekt nog. Boven de zuilengaanderij is er nog een kleine tentoonstelling over glasramen.

Rondom de zuilengalerij zijn er grafzerken in de vloer verwerkt. Opvallend zijn de uitgehouwen taferelen in de stenen. Ik heb dit nog nergens anders gezien. Heel erg mooi! 

We hebben wel een beetje dorst maar wanneer we de kathedraal buitenkomen, besluiten we toch eerst het museum te bezoeken. We hebben namelijk een combi ticket en dit bevindt zich net naast te kathedraal. Helemaal naar beneden lopen om daarna terug te komen is geen optie. Het museum dat maar liefst vijf verdiepingen telt, kan ons echter niet  bekoren. Veel kerkelijke beelden en schilderijen, niet echt ons ding. We hebben het dan ook snel gezien. 

De omgeving rond de kerk is met de vele oude gebouwen en ruïnes heel schilderachtig maar papa is moe en vermits ik het toch al een keertje gezien heb, besluiten we naar beneden te lopen om iets te gaan drinken. We passeren ook nog de thermische baden maar ik zie direct aan Coiske zijn gezicht dat hij ook hier geen zin in heeft. We zetten ons dus op een terras onderaan de trappen van de kathedraal. Mooi zicht, dat wel maar uiteraard ook een gegeerd plekje en dus duur. We betalen maar liefst 9 euro voor twee sapjes in een klein glas. Ondertussen is iedereen wakker geworden en zijn de trappen overspoeld met toeristen. 

Na de verfrissing gaan we naar het oudste gedeelte van de stad, El Call genoemd. Dit is de Joodse wijk en één van de omvangrijkste van Europa al zou je het niet zeggen, mocht je het niet weten. Af en toe is er wel een winkel die Joodse kandelaars verkoopt maar dat is het dan ook.  We kuieren door de straten vol gepleisterde gebouwen en geheime steegjes. De vele souvenirswinkeltjes doen hier gouden zaken. Ook wij laten ons verleiden in de nougat shop. 

In het nieuwere en modernere gedeelte van de stad zijn er ook veel winkels en restaurantjes te vinden. Een excentrieke Hollander zit voor een standbeeld de longen uit zijn lijf te zingen. We zetten ons even op een bankje om te luisteren. Dat zorgt voor een lachbui wanneer hij probeert Love me Tender te zingen van Elvis Presley. The voice van Holland gaat hij niet winnen maar sommige mensen geloven in zichzelf tegen beter weten in en dat vind ik toch wel mooi. 

We besluiten te gaan lunchen onder de arcades van de Plaça de la Indepencia en moeten dus terug het water over. We nemen nu een andere brug zodat we een mooi uitzicht hebben op de hangende huizen aan de Onyar rivier. Op de brug staat een dame in bikini het water te fotograferen, waarschijnlijk is ze op zoek naar het strand. Er zijn toch gekke mensen in de wereld. Al van ver horen we een geroep en getier. Eenmaal op het plein aangekomen, begrijpen we de commotie. Vanavond is het voetbal: Feyenoord tegen Girona. Een Catalaan is trots op zijn afkomst maar de Nederlanders zijn fanatieker. Een bende Hollanders, ja je herkent ze al van ver!

Om de herrie een beetje te vermijden, trekken we naar de andere kant van het plein en nemen plaats bij tapabar Txot’s. Gefrituurde visjes, scampi’s in look, pan con tomate en tortilla met jamón. Meer dan genoeg om onze honger te stillen. Na een tijdje wordt het stiller want, zo vermoeden wij, de Hollanders kregen waarschijnlijk ook eten.

Na het eten loop ik nog snel even naar de Xuixo bakker. Deze verkoopt verschillende smaken van dit gefrituurde cilindrische dessert. Ik kies er eentje gevuld met Catalaanse room, eentje met pistache en eentje met dulce de leche. Onderweg naar de auto komen we nog enkele prachtige art deco gevels tegen.