Texel - dag 1

Dit weekend trekken we met Kompas richting het mooie Waddeneiland Texel, het grootste van de vijf Waddeneilanden die Nederland rijk is én een eiland met heel wat oude legendes over stoere walvisvaarders en strandjutters. Door de zee en de kilometerslange stranden is het de ideale dichtbij bestemming met een ver weg gevoel. Het is het meest westers gelegen eiland en als enige bereikbaar vanuit Noord-Holland. Het eiland is ongeveer 20 bij 8 kilometer groot en zo plat als een pannenkoek – gelukkig maar want we gaan er wandelen en fietsen. De schrijver jan Wolkers heeft er een tijdje gewoond en ook hij was dol op het eiland en zijn prachtige natuur. 

We komen allemaal samen in Stabroek om daar de A12 te nemen en zo naar Den Helder in het noorden van Holland te rijden. De regen valt met bakken uit de hemel. Geen fijn gevoel maar we blijven optimistisch. Daar nemen we de boot naar het eiland. Nu kan het genieten beginnen. De boottocht laat ons al meteen het eilandgevoel ervaren: zout, wind en heel veel water. De overtocht naar Texel duurt ongeveer 20 minuten. Net tijd genoeg voor een plasje en een tasje lekkere chocolademelk. Wel een beetje hilarisch  want voor mijn touristilleke goed en wel binnen is, zijn we er al.  

Wanneer we van de boot rijden, klaart het weer een beetje op en glijdt de stress van ons af.  We moeten nog ongeveer 10 minuten rijden voordat we bij ons onderkomen voor de komende nachten, Bungalowpark Dennenoord, arriveren. De reis over het eiland is al een leuk toeristisch ritje waarbij we, ondanks de regen, de prachtige natuur van Texel al opmerken.  Het voelt meteen relaxt aan en de mini vakantie is dus begonnen. 

Dennenoord is heel centraal gelegen aan de rand van een bos ter hoogte van het grootste Texelse dorp Den Burg en vlakbij De Koog. We mogen nog niet op de kamer en kunnen hier ook onze meegebrachte picknick niet opeten. Dus wij terug de auto in op zoek naar een lunch plek. Ergens in een klein bosweggetje parkeren we de auto en eten daar onze boterhammetjes op. De hemel trekt stilaan open dus besluiten we om een wandeling te gaan maken in de omgeving. Deze is prachtig met al die paarse boshyacinten die hier in bloei staan. Het Hallerbos is er niks tegen!  

 

Wie de natuur op Texel verkent, komt altijd terecht bij het educatieve bolwerk Ecomare in De Koog, de zeehondenopvang van Texel. Met z'n vieren gaan we binnen terwijl de anderen verder wandelen. Voor de entree betalen we 12,50 euro. Dè blikvangers in Ecomare zijn de zeehonden en bruinvissen in de buitenbassins. Ook zien we er opgevangen zeevogels en er zijn ook aquaria waar verschillende soorten vissen te bewonderen zijn. Ecomare is leuk om een keer gezien te hebben. Er worden verschillende rondleidingen gegeven en er zijn ook regelmatig voedertijden voor de zeehondjes. Het krioelt hier op dat ogenblik van de zeemeeuwen die ons trots verwelkomen op hun eiland en waarschijnlijk hopen op een lekker hapje. En dat lukt af en toe want wanneer er een stukje in het water valt, vechten twee meeuwen om het lekkere hapje. 

 

We wandelen nadien terug naar de wagen en rijden naar Dennenoord om onze bungalows te ontdekken. Deze zijn ruim, modern ingericht en heel geriefelijk. Paul heeft er drie gehuurd waardoor we echt plaats genoeg hebben. We komen wel tot de ontdekking dat we niet echt goed georganiseerd zijn want veel hebben we niet bij. Dat merk ik ongelukkigerwijs wanneer ik op het toilet zit. Gelukkig is er een winkeltje op het domein. 

’s Avonds heeft Veerle gezorgd voor een lekkere spaghetti. Wie had dat vanmorgen gedacht dat we nu lekker buiten zouden kunnen eten in het zonnetje. Er is ook gezorgd voor een  dessertje op basis van pisco. Rond negen uur wordt het wat frisjes dus gaan we maar naar onze bungalow om nog wat na te babbelen.

 

Familieweekend - dag 4 - Maastricht

Vrolijk Pasen! Het is weer heel gezellig aan de lange ontbijttafel van Le Rêve. Frank en Karin zorgen voor heel veel lekkers: croissantjes, eitjes en zelfs verloren brood! Thomas is nog ziek en ontbijt niet mee. Na het ontbijt schrijven we nog iets in het gastenboek, checken we uit en nemen we afscheid van Frank en Karin. Het was een heerlijk weekend! 

Jij bent de droom die ik miste

Die ik niet had verwacht

Jij bent de droom die ontbrak

Nacht na nacht na nacht

Jij bent de droom die ik hoopte

De droom die ik wou

Jij bent de droom die uitkwam

Jij maakt zelfs de grijste lucht blauw

Frank en Karin jullie gastvrijheid en service waren optimaal en het ontbijt helemaal top. Zowel de B&B  als de omgeving zijn uitzonderlijk. Een super leuke ontdekking en een DROOM om hier te mogen logeren! 

 

Familieweekend - dag 3 - Maastricht

Deze morgen zit de ontbijtruimte volledig vol en dat zorgt onmiddellijk voor een gezellige sfeer. Frank serveert ons een eitje met spek in een muffin vormpje, lekker vers fruit en ook deze keer weer heerlijk vers gebakken brood. Vooral het notenbrood is hemels. Frank en Karin lopen er wat onrustig bij want hun varken is deze morgen ontsnapt. Blijkbaar zit ze bij de buren. Daar werd net een veulen geboren en het varken is niet bij hen weg te slaan. De eigenares kan er niet mee lachen dus gaat Frank proberen 'kleine babe' terug naar huis te lokken. Benieuwd of het lukt.

Dit weekend wordt in Valkenburg en Maastricht de Amstel Gold Race gehouden, vandaag de liefhebbers en morgen de profs, dus besluiten we maar niet met de wagen naar de stad te rijden. Karin zegt ons dat we op 10 min verwijderd zijn van de P&R parking Noord. Daar kunnen we een ganse dag parkeren voor 7 euro en de bus nemen naar het centrum. Daar aangekomen, kopen we alvast een ticket voor een rondvaart bij Rederij Stiphout. Ja, naast onze eigen bus hebben we ook nog enkele bootjes in ons bezit. De boot vertrekt pas op de middag dus gaan we eerst nog iets lekkers drinken. Het weer is helemaal omgeslagen en het is koud en nat. Op de boot hebben we daar echter geen last van. We varen op de Maas in de richting van de Sint Pietersberg. Daar moeten we klimmen naar de top om vervolgens met een gids af te dalen in de Mergelgrotten of krijtsteen grotten van Zonneberg met ongeveer 75 km aan kathedraal-achtige gangen. Met slechts 3 lampen betreden we de grot en wanneer de gids halverwege vraagt om alle lichten te doven is het er verschrikkelijk donker. Dat geeft ons werkelijk een heel akelig gevoel. De gids vertelt ons dat vorige zomer 2 Duitse studentes verloren liepen in de grotten omdat het licht op hun gsm uitviel. We willen er niet aan denken! Hier onder de grond is er geen licht, geen geluid, geen geur, geen straling, geen vervuiling, geen gsm bereik, geen tijdsbesef. Op de muren zien we vele grotschilderingen uit verschillende eeuwen, inscripties van namen en datums. De schilderingen zijn aangebracht met krijt en houtskool, poreus materiaal waardoorheen water getransporteerd kan worden zonder dat de schildering van de muur valt. Doorheen de geschiedenis speelden de grotten een erg belangrijke rol in de krijtsteen industrie van de oude stad, maar ook in oorlogssituaties waren zij (letterlijk) van levensbelang. Een groot deel van de Maastrichtse bevolking nam hier immers tijdens de tweede wereldoorlog zijn toevlucht

 

Na een tocht van bijna een uur, nemen we opnieuw de boot en varen we terug naar het centrum van Maastricht. Ondertussen is de regen gelukkig gestopt. Thomas voelt zich niet lekker en neemt de bus terug naar de B&B. Wij lopen naar de Markt voor een frietje bij Frituur Reitz. Frietjes, deze echte Belgische lekkernij smaakt normaal nergens zo lekker als in België met uitzondering van dit plekje. Frituur Reitz is de oudste friettent van Nederland. Sinds 1909 verwerken ze hier aardappels van Maastrichtse bodem tot heerlijke, versgebakken frieten. Het is een echt begrip onder de Maastrichtenaren en dat is ook te merken want het is aanschuiven geblazen. Het lijkt wel of heel Maastricht hier moet zijn. Gelukkig gaat het redelijk snel. Met een echte puntzak in de hand smullen we van de heerlijke frietjes.

 

Jullie raden het al, na een zoute zonde, wacht er een zoete. Een ideale plek daarvoor is Taart. Ik werd in één klap verliefd op het interieur. Vintage meubels, ouderwetse tafelkleedjes en ons stukje taart wordt geserveerd op een ouderwets bloemetjes servies, net zoals vroeger bij de bomma. De merengue citroentaart heeft een wisselende smaak van zoet en zuur en is perfect! 

Vanavond is er een Table d’Hôte in de B&B want Frank is een begenadigd kok. Omdat het aspergetijd is bestaat het menu volledig uit asperges en vermits er slechts eentje van de zes hiervan houdt, hebben we ons niet ingeschreven. We hebben gereserveerd bij het Hof Van Huntjens op nog geen 6 km van onze B&B. Omdat Thomas zich nog niet lekker voelt, gaan we met de auto deze keer. Het zou een laagdrempelige brasserie zijn met als troef de Limburgse specialiteiten voor een betaalbare prijs. We zijn benieuwd. Bij het binnenkomen merken we meteen op dat dit restaurant gelegen is in een zeer karakteristiek pand, we zitten letterlijk in een huiskamer. De vrouw des huizes is zoals alle Maastrichtenaren super vriendelijk. Thomas en ikzelf zijn bob dus bestellen we iets fris. Papa vraagt een karaf wijn maar dat hebben ze niet, enkel een fles. Geef me dan maar een glas zegt hij waarop de dame spontaan antwoordt 'waarom? Jij moet toch maar gewoon instappen?' Het eten is lekker maar niet spectaculair in vergelijking met de vorige keuzes van deze week.

 

Wanneer we terug in de B&B aankomen, zitten de andere gasten nog aan tafel dus zetten we ons erbij. Wanneer we vragen of hun varken ondertussen thuis is, wordt er heel erg hard gelachen. Blijkbaar was Karin op een gegeven ogenblik zo radeloos dat ze de dierenkliniek gebeld heeft met de vraag of er iemand kon langskomen met een verdovingsgeweer. Net op dat ogenblik kijkt Frank door het raam en staat de deugniet aan de deur. Eind goed al goed! Het is hier een echte beestenboel want ze hebben hier ook kippen, een 'gevaarlijke poes' als we het opschrift buiten aan de deur mogen geloven en 2 honden. Het duurt niet lang voor de kleine teckel en de grote Rhodesian Ridgeback ons komen vervoegen. Thomas is in de wolken en begint de grote te strelen. Hij laat het zich welgevallen en dat is heel uitzonderlijk volgens Karin. Het is nog een leuke avond en we gaan pas naar bed rond half 12.

Familieweekend - dag 2 - Maastricht

Slapen in een droom? Niet echt! Opgestaan met een pijnlijke rug ... Ze hebben hier het concept zachte matras voor de vrouwen en een iets hardere matras voor de mannen. Vanavond zal ik mijn mannelijke kant naar boven halen en van matras wisselen, misschien gaat het dan morgen beter. De dag aangenaam starten kan zeker in B&B Le Rêve. We schuiven onze voeten onder de lange ontbijttafel waar we samen genieten van een heerlijk Bourgondisch ontbijt. De eigenaars hebben dit concept bewust bedacht om een gezellige en informele sfeer tussen de gasten te creëren. Het uitwisselen van ervaringen, de beste hotspots van Maastricht bespreken en creatieve ideeën bedenken, dat alles gebeurt aan de keukentafel, gesteld dat er nog andere gasten zijn, maar we hebben de ontbijtruimte voor ons alleen. Het versgebakken brood is op basis van zuurdesem, speciale smaak maar wel lekker. Frank maakt voor ons een lekkere omelet, geserveerd in een klein pannetje.

 

Mestreech, zoals de Maastrichtenaren hun stad zo liefdevol noemen, is een stad die gelijk staat aan een gezellig weekendje weg. Gezellig met dank aan het lekkere eten, de gastvrije Limburgers en het grote winkelaanbod. Maar wij willen naast al die gezelligheid ook nog wat bezienswaardigheden bezoeken en cultuur opsnuiven. Ook daarvoor zitten we goed want de Zuid-Limburgse stad kent een lange historie. Maastricht is ruim 2.000 jaar geleden gesticht door de Romeinen en is daarmee één van de oudste steden van Nederland. Met recht dus een stad met geschiedenis! We nemen de auto en ons plan is te parkeren in parking Grient aan de Maas maar rond Maastricht zijn ze volop aan het werken waardoor de gps tilt slaat en we elkaar kwijtraken. Thomas slaagt erin de parking te vinden maar wij parkeren helemaal aan de andere kant van de stad. Het duurt dan ook even voor we elkaar terugvinden. Zouden mensen het geloven mochten we hen zeggen dat wij met onze eigen bus naar Maastricht zijn gekomen?

 

 

Maastricht wordt van noord naar zuid in tweeën gedeeld door de Maas. Waar veel mensen zich maar aan één kant van de oever begeven, daar waar je het historische stadscentrum vindt, loont het zeker de moeite om via de Sint Servaasbrug de Maas over te steken. Aan de overkant vind je namelijk de gezellige buurt Wyck. Het is een beetje een vergeten deel van Maastricht maar je vindt er nog speciale kleine winkeltjes en kunstgalerijen en het ademt iets artistieks uit. We slenteren door de hobbelige straatjes met de kenmerkende “kinderköpkes – niet echt “hakken proof” maar dat treft want wij hebben allemaal ons gemakkelijk schoeisel aan om urenlang op stap te gaan. We kijken binnen bij diverse bijzondere kledingzaakjes, verlekkeren ons aan mooie oosterse meubelen en lampen en snuiven de geuren van het versgebakken brood. Door de bourgondische sfeer en charmante straatjes is Maastricht echt een stad met buitenlandse allure.

Als reiziger kan je niet anders dan blij worden van een klein winkeltje in de Rechtstraat en helemaal als je, net als ik, een voorkeur voor Azië hebt. Hier vind je namelijk waanzinnige kasten uit India, prachtige sieraden en een overdosis aan andere woonhebbedingen. 

De Hoge Brug, oftewel Hoeg Brögk is de voetgangers- en fietsbrug die de trendy wijk Céramique  met de oude binnenstad verbindt. We wandelen terug naar de andere oever en hebben van op de brug een geweldig uitzicht over de skyline van de stad. Het gedurfde ontwerp is een echte blikvanger. In 2001 heeft de brug zelfs nog de Nationale staalprijs gewonnen, maar in het gebruik bevalt hij minder. De treden zijn zo ongelukkig van diepte dat je permanent twijfelt of je er nou één of twee tegelijk moet nemen. De rivier de Maas stuwt gestaag haar miljoenen liters water voort  onder de bruggen en langs de kades van de Limburgse hoofdstad.

Via het stadspark en de oude stadswal lopen we naar het Jekerkwartier, voor mij  persoonlijk het mooiste stukje Maastricht. Even onthaasten in het Quartier Latin van de stad. Maastricht is een oer Hollandse stad maar wel met de allure van een Franse kustplaats en de Maastrichtenaren hebben een eigen taal die zacht zingt in ons oor.

Een bezoek aan Maastricht is pas compleet als je een stukje Limburgse taart gegeten hebt. Vraag de gemiddelde Maastrichtenaar waar je taart moet eten en je wordt gecorrigeerd; het is vlaai. Volgens de inwoners doe je dat het beste bij de Bisschopsmolen, de oudste draaiende watermolen van Nederland. Een rustig plekje in de stad, de Heksenhoek, genaamd naar de molen van Hex, de toenmalige eigenaar! Hoe dichter we bij de molen komen, hoe beter we het geklater van het water horen en hoe meer het water ons in de mond loopt vanwege de geur van versgebakken brood. De Bisschopsmolen stamt uit de elfde eeuw en is in 2004 met veel liefde gerestaureerd en in ere hersteld. De watermolen wordt door het water van de Jeker aangedreven en maalt langzaam maar gestaag het oergraan spelt dat in de bakkerij wordt gebruikt. In de ambachtelijke bakkerij worden broden en vlaaien uit de stenen vloeroven te koop aangeboden. Greta en ik bezwijken  en eten  een lekker stukje vlaai. De mannen gaan voor soep maar daar doen ze moeilijk over omdat we boven zitten. Typisch Hollandse gastvrijheid kennen ze hier niet. Na wat tegenpruttelen, besluit de dame om de soep toch tot boven te brengen. Je mag zeggen wat je wil, maar overredingskracht dat hebben wij Belgen wel.

 

Uiteraard mag een bezoek aan de ruim zevenhonderd jaar oude Dominicanenkerk niet ontbreken. Niet alleen een waanzinnig bouwwerk, maar ook bijzonder vanbinnen. Hier huist sinds 2006 de mooiste boekenwinkel van de wereld! The bookshop made in heaven, is een term die je pas begrijp wanneer je erbinnen stapt. De lange rijen boeken zijn mooi geïntegreerd in de prachtige kerk.

We wandelen helemaal naar het uiterste puntje van de stad voor een bezoekje aan het Bassin. Deze oude binnenhaven van Maastricht staat bekend om de horecagelegenheden die gevestigd zijn in de oude gewelven. Aan de kade kunnen zeventig boten aanmeren. Jammer genoeg is de zon niet van de partij waardoor het er heel erg rustig is. 

Langs het water wandelen we terug richting de binnenstad. Daarna flaneren we door de Stokstraat. Maastricht op zijn mooist, zo zou je dit kwartier kunnen omschrijven. Deze buurt stamt uit de Romeinse tijd en heeft daarom een historische uitstraling. We kijken om ons heen, snuiven de mondaine sfeer op en vergapen ons aan de prachtige oude gevels en etalages van luxe boetieks, juweliers en antiquairs. Hier winkelt de crème de la crème van de stad. Hoewel het voornamelijk window shopping zal worden voor ons, is het zeker een aanrader. Hier zien we ook het bronzen beeldje, Pieke en zijn hondje Maoke. 

Vanavond dineren we in restaurant Witloof in de Sint Bernardusstraat. Via locals heb ik vernomen dat je dit restaurantje niet mag missen wanneer je in Maastricht bent. Deze stad is sowieso al wat verwant met België, niet verwonderlijk dus dat zich hier een Belg heeft gevestigd. De ontvangst en het thuisgevoel zitten al helemaal goed van zodra we binnenstappen. We worden vriendelijk ontvangen door een dame met de meest ontwapenende glimlach van Maastricht en omstreken! Met de service zit het dus meer dan goed, maar het oog wil ook wat. Het interieur van Witloof werd bekroond met de Dutch Design Award, ontving een nominatie voor de Deutsche Bundespreis, verdiende een tweede prijs bij de Dutch Hospitality & Style Awards en kreeg de 13de prijs van de New York Times in de lijst “100 most trendy restaurant concepts in the world”.  Het is werkelijk een gezellig restaurant waar alles in het werk is gesteld om een Vlaamse sfeer te creëren, zelfs het plafond is voorzien van behang. Grappig is het servies, geen bordje is hetzelfde. De menukaart tovert ook een glimlach op ons gezicht want deze is helemaal in het Vlaams geschreven. Wat dacht je van ‘Waalse kruipers mè lookboter, Kieken Boelie kroketten of Potteke crème brûlée van vanille’. Ik zou het de Hollanders graag eens horen uitspreken

 

Het aanbod aan Belgische bieren is ronduit duizelingwekkend te noemen. Er is keuze uit maar liefst 351  Belgische bieren. Bij elk gerecht kan je dus een bijpassend biertje kiezen. Deze staan op de menukaart mee vermeld. Ook als afsluiter heb je een grote keuze uit 136 jeneversoorten. 

De kroketten zijn de meest smeuïge die ik ooit heb gegeten en het konijn is een schoolvoorbeeld van hoe dit in een ideale wereld zou moeten smaken - werkelijk subliem.  Ook het stoofvlees is mals en er is geen stukje vet te bespeuren.

Conclusie: Witloof is een gezellig en ongedwongen restaurant waar je kan eten op grootmoeder's wijze. De Klassieke Belgische keuken wordt goed en lekker gebracht. Hier vind je tongstrelende gerechten die allemaal even lekker zijn.

Familieweekend - dag 1 - Valkenburg

Ons jaarlijkse familie uitstapje brengt ons deze keer naar onze Noorderburen. We gaan naar Maastricht voor een 4-daags verwenweekend. Op de weg ernaartoe stoppen we in Valkenburg. Verscholen tussen de mosgroene heuvels, in het hart van het beschermde natuurgebied Heuvelland, pronkt het mergelstadje met haar rijke toeristische traditie. We parkeren boven op de Cauberg, een heuvel van 134 meter hoog en wandelen dan via het park naar beneden. De binnenstad van Valkenburg is erg sfeervol. Er zijn tal van boetiekjes en leuke restaurantjes. We lunchen in Meat@Valkenhof, een super hippe tent die de slogan 'Always trust your inner voice' draagt. De typische Hollandse kroket met echt boerenbrood is heerlijk. 

 

 

De snelst stromende rivier van Nederland, de Geul loopt door Valkenburg. Een excentrieke inwoner zorgde voor knappe beelden aan de brug. Een bronzen dame kijkt er uit over het water. Hoog op de berg torent de oude kasteelruïne boven het middeleeuwse stadje uit. Deze werd in 1672 verwoest en is grotendeels gemaakt van mergelstenen. De familie Stiphout-Oyen-Lesaffer zou de familie Stiphout-Oyen-Lesaffer niet zijn mochten we niet ergens stoppen voor een zoete zonde. In één van de typische banketbakkerijen houden we dus halt voor een echte Limburgse taartpunt. Alleen Thomas wijkt een beetje af en gaat voor een coupe advocaat.

Tegen half vijf rijden we naar onze B&B Le Rêve. Het is een oude hoeve die zeer rustig gelegen is met een uniek zicht op Maastricht. Het historische pand wordt uitgebaat door Karin en Frank die de boerderij volledig zelf renoveerden en het straalt écht gezelligheid uit. We worden heel hartelijk ontvangen door het duo. In de inkomhal hangt er een levensgrote foto van Marc Lagrange. Een koppel met smaak dus. In de gezellige ontvangstruimte staat een lange houten tafel en daar krijgen we alvast een welkomstdrankje. Daarna gaan we op ontdekking in de kamers. Deze zijn met veel liefde, natuurlijke materialen en oog voor detail ingericht.  Heel origineel is de koperen buis die dienst doet als kleerhanger. Ook de badkamer met een geweldige regendouche, gescheiden van de kamer door een schattig klapdeurtje met daarin een wolk - het symbool van Le Rêve, is top. Hier kunnen we zoals de slogan “Voulez vous rêver avec nous?’ belooft, heerlijk wegdromen!

En dan hebben we het nog niet gehad over de prachtige omgeving. De B&B ligt tegen een bos en te midden van de prachtige weilanden op een boogscheut van Maastricht. In hun tuin kunnen we maar liefst kiezen tussen vier verschillende terrasjes om even te relaxen in de avondzon. Ook de poes geniet van die laatste zonnestraaltjes.

 

We hebben besloten om het vanavond niet te ver te gaan zoeken en hebben gereserveerd in restaurant Gaar. Het is slechts 3 km dus besluiten we te voet te gaan. De weg loopt langst de weilanden, door een bos en via een brug over de autostrade. Bij het binnenkomen is de zaak nog nagenoeg leeg maar in no-time zit het restaurantje helemaal vol. De slogan ‘Bij Gaar staan we voor u klaar’ past perfect bij de vriendelijke ontvangst. De gastvrouw is attent en heel erg goed gezind. Van mij krijgt ze alvast een 10 voor sfeer en gezelligheid! Het restaurant oogt heel erg Frans en is ingericht in mooie turquoise-, brons- en bruintinten. Origineel zijn de houten pollepels die als wanddecoratie dienen.

Op de menukaart met prachtig art deco lettertype vinden we veel heerlijke Franse klassiekers terug. De bouillabaisse is volgens de mannen om duimen en vingers af te likken. Mijn voorgerechtje, de scampi's gebakken in tempura met een ananassaus is verfijnd en zacht van smaak. De garnaal- en kalfskroketjes zijn goed gevuld en heel erg smeuïg. De aspergesoep is ook geweldig. Het eerste deel van ons diner kan dus al niet meer stuk.

 

Wanneer de hoofdgerechten geserveerd worden, wordt het alleen maar beter. De rib eye is perfect gebakken, de asperges met lamscarré, de kabeljauw en de scampi's gaar zijn stuk voor stuk lekker bereid. Ook de porties zijn hier zeker groot genoeg. Niemand heeft nog plaats voor dessert. 

Alles klopt in restaurant Gaar: de gastvrijheid, de bediening, het eten, de sfeer. Kortom een hele fijne eetbeleving. Een Frans pareltje in Zuid-Limburg waar passie voelbaar is en je liefde kan proeven.

 

Ondertussen is het donker en moeten we dus met onze pillamp terug naar onze B&B want er is nergens verlichting in de weilanden. We voelen ons hier op één of andere manier veiliger dan in Antwerpen. Gelukkig komen we niemand tegen want die zouden zeker gedacht hebben 'amai die zotte Belgen'. Reden: onze pa zingt uit volle borst het ene padvindersliedje na het andere ...

Uitwaaien in Oostende - dag 2

Vandaag word ik weer een dagje ouder. Eigenlijk heb ik nog nooit wakker gelegen van dat getal, met uitzondering van vorig jaar want toen was ik me er plots van bewust dat ik al een halve eeuw op deze aardbol rondloop.  Nu ben ik dus de 50 voorbij! Op zich heb ik met ouder worden totaal geen moeite, ik vind het juist iets moois. Deels omdat ik in mijn omgeving een paar keer heb meegemaakt dat het niet vanzelfsprekend is, deels omdat het leven je ieder jaar weer nieuwe en uitdagende dingen brengt. In de belangstelling staan vanwege een verjaardag hoeft voor mij niet zo, maar het is toch wel leuk dat mensen aan je denken. 

De vroege ochtend is het mooiste moment om uit te waaien. Je kunt dan in alle stilte genieten van de zee en het lege strand. Daarom dat we de dag goed beginnen met een strandwandeling. Het is een magisch moment wanneer we alleen op het strand lopen met aan de ene kant de bijzondere kleuren van de zee en aan de andere kant de zon die opkomt achter de duinen. Eens zien of we het parfum van Oostende kunnen ruiken waarover de schilder Ensor verhaalt. “Het gekrioel van de toeristen, het geluid van de zee, de drukte in de haven, het licht over de Oostendse daken. En de onmiskenbare geur van mijn stad. Het parfum van Oostende.

 

Zodra we aan de strekdam rechts met de zee meedraaien, stuiten we op het Zeeliedenmonument. Oneerbiedig door de inwoners ‘De visser en de pisser” genoemd. De zon stijgt en is inmiddels boven de vuurtoren uit gekropen. Op de boulevard gaan de eerste cafés open. Op het strand bollen de gestreepte zittingen van enkele ligstoelen vrolijk in de wind. We wandelen terug via de wandeldijk en passeren opnieuw de oranje blokken van Arne Quinze tot ongenoegen van Ingrid. Ja hier in Oostende kan je er gewoon niet omheen. 

Van al dat wandelen, hebben we een hongertje gekregen dus tijd om terug te gaan, Op hotel kijk ik altijd uit naar het ontbijt. Verwennerij ten top! Want ook al doe ik mijn best om thuis afwisselend en gezond te ontbijten, het is toch net dat beetje leuker om gewoon mijn voetjes onder tafel te schuiven en te genieten van al dat lekkers op een mega buffet waar we ongegeneerd meerdere keren kunnen passeren om ons buikje goed rond te eten. Alles is er en we laten ons dan ook een beetje gaan. Tenslotte ben ik niet alle dagen jarig.

Na het ontbijt besluiten we de Marvin Gaye wandeling te doen. Tijdens deze wandeldocumentaire door de stad komen we alles te weten over zijn comeback en hoe de monsterhit 'Sexual Healing' tot stand kwam. We krijgen een hoofdtelefoon en een iPod en starten aan de zeedijk. De wandeling wordt ingeleid door Jamie Lidell en  uiteraard horen we heel wat muziek van Marvin Gaye. Er zijn slechtere manieren om in het zonnetje te genieten van de kust.  De wandeling brengt ons ook langst prachtige huizen uit de Belle Epoque: adembenemende architectuur die je alleen maar doen verlangen om in zo’n huis te kunnen wonen. Het feit dat deze huizen soms omringd worden door flatgebouwen uit de jaren ’70 en‘80, maakt het een interessante architecturale mix. Moest Marvin Gaye nog leven, Lafayette in de Langestraat was absoluut zijn favoriet café geweest. De musicbar brengt soul en funky muziek tot leven in Oostende. Niet toevallig onder het goedkeurende oog van Marvin himself aan de muur. Lafayette is een buitenbeentje in de uitgaansbuurt en dat is ook Tom Barman niet ontgaan. De frontman van dEUS komt er, naar verluidt, geregeld plaatjes draaien.

 

In de Langestraat zetten we ons op het terras van Koekoek. Gisteren kwamen we hier voorbij en de geur van vers gebakken kip drong in onze neusgaten. Vermits we toen al een reservatie hadden bij St Malo, was hier eten geen optie. Tijd dus om het nu wel te doen. We bestellen een halve kip en wanneer deze op tafel komt, komen we tot de ontdekking dat we er geen bestek bij krijgen. Op mijn vraag of we bestek kunnen krijgen, is het antwoord nee. We kijken hem met z'n tweeën een beetje schaapachtig aan want we denken dat hij ermee lacht maar nee hoor ze bezitten echt geen bestek.  Hangt hier een verborgen camera? Het is eens wat anders, eten met onze handen. Ingrid vraagt er appelmoes bij en krijgt een volledige verse bokaal van Hak. Ja we zitten in de uitgaansbuurt van Oostende en hier serveren ze dus 'no nonsense' eten. De kip is super sappig en goed gekruid. Een fijne afsluiter! 

 

De verbrede en lange boulevard, de nieuw aangelegde pier en de opgeknapte winkelstraten maken Oostende ten opzichte van een aantal jaren geleden een stuk moderner. Het centrum beschikt over een zeer divers aanbod van winkels. Naast de grote ketens zijn er ook veel leuke en bijzondere boetiekjes. Deze tref je allemaal aan op en rond de Kapellestraat, de bekendste winkelstraat van de stad. De vibe zit (weer) helemaal goed. Dat voel je en dat merk je overal.

Oh yes Oostende, we’ll be back. Tot snel!

Uitwaaien in Oostende - dag 1

Bij mij steken de reiskriebels meestal de kop op wanneer de eerste lentekriebels er zijn. Ik wil WEG – weg uit mijn vertrouwde omgeving, ook al is het maar voor even. Bovendien is er niets leuker dan op je verjaardag wat quality time doorbrengen met een vriendin. Tijd dus om die twee dingen te combineren. Het voorjaar is een zalige periode om uit te waaien aan de Belgische kust. We trekken vandaag dan ook naar de koningin der badsteden, Oostende. Hoe komt de West-Vlaamse badplaats eigenlijk aan haar bijnaam “koningin” der badsteden?  Omdat koning Leopold II daar ferm zijn best voor gedaan heeft. Vooral omdat hij een emotionele band had met Oostende.  Leopolds moeder, koningin Louise-Marie, is daar overleden, in het koninklijk paleis in de Langestraat.   Het mondaine karakter van zowat honderd jaar geleden hangt nog altijd een beetje in de stadslucht. Daarnaast is de kustplaats ook heel modern en valt er heel wat te beleven.  Wie houdt er niet van zon, zee, strand? Oké, voor dat eerste moet je een beetje geluk hebben, maar de zee en het strand zijn altijd aanwezig in Oostende. Het strand is breed en uitgestrekt – voor mij niet persé om me languit neer te vleien maar wel de ideale plek om even lekker uit te waaien.

We logeren in het Mercure Hotel en ook al is het nog vroeg, we kunnen onmiddellijk naar de kamer. We krijgen een deluxe kamer als extraatje op de social deal aanbieding. Wanneer we boven komen, moeten we daar wel eens goed om lachen. De kamer is mooi maar simpel en we vragen ons dan ook af hoe hun standaard kamers eruit zien. We gaan de auto parkeren op de enige parking van Oostende waar je gratis kan staan. Daarna beginnen we aan onze wandeling door de stad. We starten aan de Sint Petrus en Pauluskerk die statig in het centrum van de badstad haar christelijke onderdanen verwelkomt. Het interieur heeft prachtige glasramen en ook al zijn we niet echt kerkgangers we zijn het er beiden over eens dat deze kerk echt heel erg mooi is. Via de Leopold  II laan wandelen we vervolgens naar Koning Leopold die van op zijn paard alle nabijgelegen straten in het oog houdt. Ook de Japanse tuin Shin Kai Tei staat op ons programma maar deze is jammer genoeg niet open. Van aan de koninklijke villa kunnen we wel even een blik werpen over de tuinmuren. Dan is het tijd om wat te flaneren over de dijk. Een beroemd onderdeel van de Oostendse dijk zijn de koninklijke gaanderijen. Het is wat cliché maar je kan er niet omheen. Deze blijven toch wel dé belangrijkste bezienswaardigheid van Oostende. Deze overdekte, ietwat vervallen gaanderijen zijn prachtig betegeld en open aan de zeekant. Je voelt, proeft en hoort de zeewind hier. Onder de gaanderijen is er een tentoonstelling die reeds enkele jaren georganiseerd wordt en ze is telkens heel verrassend. 

 

Van wandelen aan zee krijg je honger. En dat hebben ze goed begrepen in Oostende. Er is genoeg voor elke fijnproever. We stappen binnen in een kleine bistro om wat op te warmen maar de dame  die ons ontvangt, laat ons plaatsnemen in de kleine serre vooraan waar de temperatuur niet echt hoog ligt. Maar er is alvast geen wind en dat scheelt. Wanneer we buitenkomen, snijdt de koude wind nog steeds. De witte strandcabines die mooi afsteken tegen de blauwe lucht zijn een streling voor het oog.  De Noordzee is woest, onvoorspelbaar en grimmig; precies zoals ik het graag heb. En dat het er op een winderige dag zoals vandaag allemaal nog wat dramatischer uitziet, is mooi meegenomen!  Niks beter dan een strandwandeling dus verlaten we de schaduwrijke dijk en lopen via het strand verder omdat daar het zonnetje schijnt. Laten we eerlijk zijn, op een zonovergoten dag putteke zomer is het vaak druk op het strand. Het contrast met een heerlijke uitwaai-strandwandeling kan niet groter zijn. Dit is één van de redenen waarom ik graag buiten het seizoen naar de kust kom.

In Oostende kan je nu ook gewoon een stuk de zee inlopen via de Westelijke Strekdam, de max om al dat natuurgeweld rondom je te hebben! Aan het eind van de dijk zetten we ons even beschut van de wind en genieten we van de zon op ons gezicht. Daarna wandelen we terug in de richting van de dijk. 

Een beetje verder worden we de pas afgesneden door de fel oranje-rode blokken van kunstenaar Arne Quinze die de zeedijk sieren. Het kunstwerk wordt ‘Rock Strangers’ genoemd. De elf metalen constructies trekken zeker de aandacht. You love it or you hate is. De werken passen niet echt in de omgeving maar dat is nu precies de bedoeling van de kunstenaar. Sowieso hou ik wel van kunst in openlucht. Ingrid vindt het echter spuuglelijk en kan maar niet begrijpen dat iemand dat kunst kan noemen. Stel je voor dat we hier een appartement kopen en ze zetten daar dan zo'n lelijke stenen met een oranje zak over, zegt ze. 

In Oostende kun je niet om vers gevangen vis heen.  Bij de kraampjes op de visserskaai met gedroogde stokvis zitten meeuwen op de plakkaten die waarschuwen dat wie ze voedert, een boete van 250 euro riskeert. Het gekrijs van de meeuwen jaagt me angst aan, ik heb het niet zo voor die beesten.

We passeren de artisanale bakkerij Huis De Cock waar de vele taartjes in de etalage onze aandacht trekken. Het is vier uur dus tijd voor een zoete zonde. Mijn torentje van witte chocolade mousse met abrikozen en bladerdeeg is die zonde meer dan waard. Ingrid gaat voor een gewoon, traditioneel appeltaartje maar niks is minder waar want de smaak overtreft echt alles. Wanneer we terug bij het hotel komen, hebben we al meer dan 19000 stappen gedaan. Zouden we die taartjes er af gestapt hebben? 

Uiteraard moeten we mijn verjaardag uitgebreid vieren en vermits ik hou van de Oosterse keuken viel mijn oog op het restaurant St Malo. Ja ik geef toe het klinkt niet echt Oosters maar het restaurant met de van oorsprong zeer Frans klinkende naam combineert traditionele Belgische kustgerechten met klassiekers uit de Thaise keuken, en zou dat volgens Tripadvisor uitstekend doen. Wanneer we toekomen, voelen we onmiddellijk de warme sfeer en we hebben het gevoel echt welkom te zijn. De dame die ons ontvangt, is super vriendelijk. Het interieur is warm en stijlvol, met tinten van beige en roomwit. Geen enkel moment overheerst de drukte van de zeedijk. Wat je hoort is het elegante kabbelen van nu eens loungemuziek, dan weer rustgevende oosterse muziek. Enkele Boeddhabeeldjes zorgen voor een opmerkelijk intermezzo. We mogen plaatsnemen aan een tafeltje bij het raam en krijgen onmiddellijk twee lekkere broodjes. We bestellen alvast een wijntje en kunnen dan rustig kiezen. Naast ons krijgen ze een bordje met Vietnamese loempia's en ik zeg nog 'tiens dat stond niet op de kaart' maar het blijkt het hapje van het huis te zijn want even later wordt het ook voor onze neus gezet. Ons voorgerechtje, de kippensaté met 4 verschillende sausjes is ook heel lekker maar het is vooral het hoofdgerecht dat een glimlach op mijn gezicht tovert. De gestoomde zeebaars met limoen en look is hemels. Redelijk spicy want mijn lippen branden maar de smaaksensatie is werkelijk geweldig. Ingrid kiest voor de Belgische keuken en neemt de sliptongen met frietjes. Ook deze smaken heerlijk. Een maaltijd is niet af zonder dessertje en de appeltaart met ijs is om duimen en vingers af te likken. We sluiten deze prachtige dag en deze heerlijke culinaire avond af in de bar van ons hotel waar we nog een laatste glaasje wijn drinken.