Het wakker worden is prachtig - we openen onze gordijnen en genieten in ons bed van het prachtige uitzicht - de zonsopgang over de vallei Op het terras nemen we ons ontbijt - mijn buik rommelt serieus dus ik besluit het maar bij toast te houden. Jammer want het buffet ziet er heel lekker uit. Vandaag staat er weer een hele stevige wandeling te wachten. Marcel taped mijn knie helemaal in zodat ik deze keer toch opnieuw een poging kan wagen om mee te gaan. Het is af en toe berg op maar meestal berg af ... mijn knie doet het goed maar toch voel ik wel dat er iets mis is. In het dorpje zien we hoe een yak wordt geslacht en het vlees netjes wordt verdeeld tussen al de dorpsleden. Iedereen krijgt een afzonderlijk hoopje – vlees, vel en zelfs ingewanden.
Overal zien we kindjes spelen op de zelfgemaakte schommels uit bamboe. Deze staan er enkel tijdens het dashain festival dus ze genieten er volop van. We hebben een tussenstop in een prachtig oud klooster. De weg er naartoe is bezaaid met souvenirwinkeltjes. Ik zie sjaals hangen van 100% Yakwol en als ik daar aan voel is dat net dezelfde kwaliteit als het dekentje van mijn zusje .... Ik besluit er maar alvast 2 van mee te nemen - ik begin dus druk te onderhandelen - hij begint bij 1000 Rp per stuk en uiteindelijk betaal ik 550 Rp voor 2. Waarschijnlijk nog te veel maar ik ben best tevreden. Wanneer we uit het klooster komen, staat de plaatselijke bus ons op te wachten. Ik en Annelies hebben nog een zitplaats achteraan in de bus - dat beklaag ik me later! Wel 50 mensen springen op de bus - de meeste van onze mannen gaan op het dak zitten- zij hebben ten minste frisse lucht. Bij elke stop worden er zo'n 6 mensen meer in de bus gepropt. Ongeveer 45 min later arriveren we in Bhaktapur. Hier heb ik lang naar uitgekeken want dit vond ik toch wel de mooiste stad van de vallei, maar wat een teleurstelling - 2 jaar geleden was het hier rustig - kon je genietend door de smalle straatjes slenteren maar dat is nu helemaal anders – verkeersvrije stad – yeah right …. Claxonnerende brommertjes rijden je rakelings voorbij en het is net of heel Nepal hier is toegestroomd.
Toch is Bhaktapur wel bijzonder – het heeft nog steeds de sfeer van een fantastische soek weten te bewaren, de meeste straatjes zijn nog steeds geplaveid zoals vroeger. Het is de stad van landbouwers en ambachtslieden welke bezaaid is met tempels en oude pittoreske huisjes. We besluiten te gaan shoppen want heb nog wel wat geschenkjes te kopen - en beloofd is beloofd. Tegen 5 uur ben ik stikkapot - koorts, buikkrampen en hoofdpijn - Paula's bacterie heeft mij ook aangestoken. Ik besluit dus naar de kamer te gaan - gelukkig slaap ik vandaag alleen. Ik neem een koude douche en leg me op het bed onder het warme yak dekentje en val onmiddellijk in slaap. Na een uurtje kleed ik me opnieuw aan en ga ik mee naar het restaurant. Dat had ik beter niet gedaan want het gaat van kwaad naar erger en bovendien zijn de voorbereidingen van het Dashein festival in volle gang waardoor de restaurants onderbemand zijn - het duurt dus uren .... Yves is zo slim om 2 hoofdgerechten te bestellen - hij dacht dat de loempia net zoals bij ons een voorgerecht is .... Hij krijgt 2 reuze exemplaren en nadien nog een soort beignet van kip .... hij krijgt dit natuurlijk niet op. Ik neem soep en chowmein en die is gelukkig wel lekker - ik krijg het echter niet op want voel me steeds zieker worden. Ik kruip dus rond 10 u onder de wol met 2 aspirines en een immodium. Gelukkig val ik vlug in slaap.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten