Ik pas wat het ontbijt betreft – gisteren niet zo lekker en ik wil nog wat internetten. Zal wel wat koekjes eten onderweg. We vertrekken stipt op tijd naar Sakya. Onderweg passeren we weerom een hoge pas, de Tso-La (4950 m) Boven op de berg hebben we een prachtig uitzicht en ook hier flapperen er weer honderde, gekleurde gebedsvlaggen.
Ik heb het gevoel al goed gewend te zijn aan de hoogte. Yves die in Lhasa bijvoorbeeld geen last had, zegt nu dat hij al buiten adem is van gewoon te zitten. Zo zie je maar dat het toch voor iedereen verschillend is. Wanneer we in Sakya aankomen is het tijd om te lunchen. We zijn aangenaam verrast door de ruime keuze en de snelle bediening. Na de lunch gaan we dit slaperige, prachtig gelegen dorpje verkennen. Vanuit de vlakte torent een ommuurd gebouw omhoog dat in eerste instantie op een fort lijkt: Het Sakya klooster. Het klooster van de vroeger machtige Sakyapa Sekte is de vernielingen in de zestiger en zeventiger jaren grotendeels bespaard gebleven. We wandelen in het klooster zelf en op de lange kloostermuur waardoor we een goed beeld krijgen van dit dorpje.
Sakya betekent 'grijze aarde'. Het klooster en de gebouwen eromheen zijn allemaal grijsblauw geschilderd met brede verticale witte en rode strepen. In het klooster zien we ook mensen de aarde mengen met de 3 verschillende kleurstoffen. De vrouwen doen zoals meestal hier in Tibet, het zware werk. Ze roeren in de baden met al hun kracht. Na het klooster lopen we uiteraard ook nog de Kora. Dit keer opnieuw héél vermoeiend! Hij duurt ongeveer anderhalf uur en gaat stijl omhoog tegen de rotswand. Klimmen, klimmen, klimmen ... iedereen komt dan ook buiten adem boven. Daar bevindt zich een nonnenklooster - het stelt niet zo heel veel voor maar zoals steeds is het uitzicht prachtig.
Yves, Wieland en Guy staan soms doodsangsten uit door hun hoogtevrees maar ze zijn toch alle drie fier dat ze het gehaald hebben. Gelukkig heb ik van hoogtevrees geen last ... 's Avonds eten we in het hotel ... weer buffet ... dit keer niet echt mijn smaak maar het vult de maag. Marcel vertelt ons dat hij van kamer veranderd is want bij het binnenkomen zag hij een grote rat. Paula heeft er geen probleem mee want ratten zijn bang van mensen zegt ze en zij wil die kamer wel. Later horen we dat ook zij het huisdiertje is tegengekomen en dat ze uiteindelijk samen met Kalsan, de chauffeur en bijrijder de rat gevangen heeft. Mijn kamer ziet er prima uit en ben geen ongedierte tegengekomen. Er is zelfs een verwarmingsdeken - geen overbodige luxe bij deze koude nachttemperaturen. Ik kruip vroeg in bed met 2 donskes en het verwarmingsdeken op 2. Ik besluit de verwarming nog maar even te laten opstaan tot aan de eerste plaspauze want tegen dan zal mijn bedje wel helemaal warm zijn. 's Nachts verandert dit slaperige dorpje in een disco. Vanaf 10u begint er niet ver van het hotel muziek te weerklinken. Dat blijft zo de hele nacht doorgaan.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten