Goed geslapen. Vandaag nemen we opnieuw die oude, gammele bus naar het vrouwenklooster. Na ongeveer 3 kwartier rijden en weer heel wat gelach achteraan bereiken we het begin van de Kora. We moeten nog een half uurtje klimmen ... Onderweg zien we weer de kleurrijke gebedsvlaggen wapperen in de wind. Af en toe toch buiten adem door de hoogte maar het loont wel de moeite. In het nonnenklooster is er net een dienst bezig die we mogen bijwonen. Nadien lopen we nog wat rond in het klooster en bij het naar beneden gaan, worden we binnengeroepen door een nonnetje om haar grotwoning te komen bewonderen. Het is er piepklein binnen en het hangt vol met foto's. Ze biedt ons yakboterthee aan .. ik had mezelf voorgenomen dat ik uit beleefdheid toch zou proberen om dit op te drinken – ik proef dus een beetje maar voor iemand die geen boter lust, is het echt niet te drinken – hoewel Miranda daar anders over denkt. Ze ziet het aan mijn gezicht en geeft me dan maar een heet kopje jasmijn thee – gelukkig!
We dalen verder af en nemen dan terug de bus naar Samye. We lunchen in hetzelfde restaurantje van gisteren en gaan dan een kijkje nemen in het klooster van Samye. De plattegrond symboliseert een mandala. Binnen de cirkelvormige muren ligt de hoofdtempel. Vier tempels in de vier windrichtingen staan voor de vier continenten. De twee tegenovergestelde tempels staan voor zon en maan. De vier stoepa’s in verschillende kleuren op de hoeken van de hoofdtempel maken de hemelse geometrie van het geheel compleet. Annelies en ik lopen de Kora en deze keer is die plat want hij loopt aan de binnenzijde van het ommuurde klooster ... Deze duurt toch wel 2 uur maar we doen het op het gemakje, het zonnetje schijnt en we passeren heel wat pelgrims. De muren zijn bezaaid met 1028 kleine stoepa’s en we zien hoe enkele inwoners fijne rode streepjes aanbrengen op elke stoepa. Die gaan wel even bezig zijn! Voor een volledig zicht zouden we de Heporiheuvel, die boven het klooster uittorent, moeten beklimmen maar daar passen we toch voor.
Tijdens het wandelen, zien we een hele hoop mensen samen zitten in het zonnetje. We besluiten wat dichterbij te gaan kijken. Ze maken afbeeldigen uit klei. Het is echt teamwerk: de ene kneedt de klei (of beter klopt hem mals op de rotsen), de andere boetseert en nog een andere schildert. Een klein jongetje toont ons trots zijn kunstwerkje. Daarna gaan we op een terrasje iets fris drinken. De vrouw spreekt geen Engels maar we wijzen gewoon aan wat we willen drinken. Daar blijven we nog een uurtje zitten keuvelen en wat naar de mensen kijken .... de boeren komen terug van hun velden. Daarna gaan we wat rusten op onze kamer want vanaf nu begint het zware werk ... reizen op de grote hoogtes. De hoogte is echt niet te onderschatten - wanneer ik van mijn bed naar het wc ga ben ik al buiten adem. Dat had ik echt niet verwacht ... Wat gaat dat geven op Rongbuk? Wieland is de enige van de groep die rookt ... ben benieuwd of hij misschien zal stoppen eens Rongbuk bereikt... ' s Avonds eten we in hetzelfde restaurantje - ik neem de chicken sizzler maar ik denk dat ze het oudste, taaiste beest van de stad hebben gezocht en deze in stukken hebben gehakt. Ik krijg enkel been en pezen - voor de eerste keer deze reis laat ik mijn eten dan ook staan. Gelukkig is Annelies een kleine eter en ze heeft nog wat stoemp over ... niet echt iets wat ik normaal in Azië zou kiezen maar met look en fijne ui is het best lekker ....De kat van het huis is in ieder geval blij dat ik mijn kip niet lekker vond.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten