Vandaag is het een facultatieve uitstap maar volgens de trotter mag je dit niet missen dus schrijf ik me in - een beproeving wordt het sowieso want het klooster ligt 1000 m hoger dan Lhasa stad op 4500 m. Iedereen besluit mee te gaan. We vertrekken om 9u met een eigen bus en dat op zich is al indrukwekkend. De ene haarspeldbocht volgt de andere op in een verschrikkelijk snel tempo. Heb al spijt dat ik naast de Diamox, geen toeristilleke heb genomen! Enfin na een uurtje komt het klooster in zicht tussen de witte bergtoppen van de Himalaya - in 1 woord ... adembenemend! We stoppen even om foto's te nemen van op een afstandje en rijden dan verder de berg op.
Het Ganden Klooster is de bakermat van de Gelugpa sekte en is bij het begin van de culturele revolutie bijna geheel verwoest. Er zijn nog wat ruïnes maar de heropbouw is toch bijna af. In tegenstelling tot de manier van werken in andere kloosters, wordt hier in Ganden de titel van abt niet door incarnatie doorgegeven. Er wordt een keuze gemaakt uit de meest verlichte monniken zonder onderscheid van klasse. De verkozene draagt de titel Tri Rinpoche of Tripa en blijft minstens 7 jaar aan. Bij aankomst voel ik niets van de hoogte tot we beginnen te wandelen ...elke stap is vermoeiend maar beetje bij beetje ontdekken we het klooster. Zo bezoeken we o.a. de drukkerij waar Tibetaanse gebedsboeken met de hand gedrukt en verzameld worden. Tibet is toch wat duurder dan Nepal vind ik want je betaalt niet alleen voor de bezienswaardigheid maar ook voor elke kamer waarin je foto's wil nemen, moet je nog eens 20 Yuan extra betalen = 2 Euro. Enkel in de drukkerij neem ik dus foto's omdat ik die wel indrukwekkend vind. Ik laat me uiteraard helemaal gaan – als ik dan toch moet betalen .... Tussen de vele houten drukblokken zie je geld steken. Ook hier wordt er geofferd. We lunchen hier, maar 4 moedigen van de groep - Miranda, Patrick, Yves en Marcel - besluiten de lunch over te slaan en de grote Kora te lopen rond de berg - een steile wandeling van zo'n 1,5 uur. Met 7 besluiten we om de kleine Kora te lopen die zo'n uurtje in beslag zal nemen. Volgens de gids slechts één steil stukje en dan plat ...ja dat heb ik meer gehoord dus ik twijfel maar wil het toch niet missen. Na de korte klim bereiken we een punt waar vele gebedsvlaggetjes hangen - heel kleurrijk! Deze worden opgehangen om de gebeden die er op staan door de wind te laten verspreiden. Elke kleur heeft een betekenis: blauw is het water, groen is metaal, rood is vuur, geel is aarde.
De Kora gaat via een smal bergpad en we hebben een prachtig uitzicht over de Kyichu vallei en de besneeuwde bergtoppen. Van hieruit zien we ook de ongelofelijke kronkelweg die we met de bus afgelegd hebben om tot hier te komen. Elke inspanning is op deze hoogte vermoeiend maar ik hoor niemand klagen ook al moeten we regelmatig stoppen om even op adem te komen. Gelukkig heb ik zoals sommigen geen hoofdpijn! Voor ons huppelen er enkele pelgrims en monniken hetzelfde pad als geiten de berg op. We mogen met hen op de foto. Op het einde van de wandeling komen we voorbij een klein huisje en in de tuin staat een vreemd uitziend opject. Het lijken wel twee metalen vleugels waarin de zon weerspiegeld ... het is de Tibetaanse waterkoker. Heel grappig maar Kalsan zegt ons dat er al menig huis in brand gevlogen is door dit kleinood omdat het metaal vaak zo heet wordt en alles wat dichtbij en brandbaar is, mee in brand vliegt. Wanneer we terug aankomen bij ons beginpunt ben ik echt fier op mezelf en blij dat ik toch niet achter ben gebleven zoals Annelies, Agnes, Nadine en Johan. We vertrekken terug naar beneden en wanneer we halfweg zijn moet ik weer naar het toilet - begrijp er echt niks van - ben het laatste half uur al 4x geweest ....dus plasstop voor mij .... drinken die anderen, ondanks de waarschuwingen voor uitdroging op deze grote hoogte, nu veel minder dan mij of heb ik echt zo'n klein blaasje? Er wordt weerom gelachen natuurlijk - moet mij een goede loodgieter zoeken! Op de terugweg naar het hotel, stoppen we nog even bij een pittoresk dorpje met prachtige huisjes. Vooral de voordeuren zijn heel mooi uitgewerkt en zeer kleurrijk. Omdat ik opnieuw naar het toilet moet en niet op straat wil gaan, snuffel ik wat rond achter 1 van de deurtjes ... daar vind ik een geschikt plaatsje. Agnes volgt me en gaat een beetje verder om de eventuele mensen die er wonen wat af te leiden. Ik hoor ze een praatje slaan met iemand dus besluit ik ook even te gaan kijken. We worden verwelkomd door een oud vrouwtje die ons laat zien hoe ze de yakboter maakt in een lange houten koker. Haar man kijkt ons gefascineerd aan maar we denken dat hij niet erg veel meer ziet .... z’n ogen zijn in ieder geval redelijk wazig.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten