We moeten weer zeer vroeg uit de veren want vandaag nemen we afscheid van Tibet. Een wonder is geschied: het was een geweldige nacht want voor de allereerste keer in jaren heb ik heel de nacht doorgeslapen – geen plaspauzes dus! Ik bedenk me dat ik vaker naar grote hoogtes moet reizen en dan afdalen ... denk dat het daarmee te maken heeft. Om er voor te zorgen dat we als eerste aan de douane staan, besluiten we dan ook om snel te ontbijten. Tegen 8 uur zit iedereen in de bus en rijden we via de prachtige bergweg helemaal naar het dal van Zhang Mu. Het landschap verandert langzaam - alles wordt opnieuw groener want we komen dichter bij Nepal. De weg is op sommige plaatsen heel moeilijk berijdbaar en op een gegeven ogenblik besluit iedereen uit de bus te stappen, bij het zien van een landverschuiving voor ons. De buschauffeur manoeuvreert zijn bus over het stukje weg en pikt iedereen een eindje verder weer op. Hoe dichter bij de grens, hoe meer vrachtwagens er opzij aan de weg staan geparkeerd. De grens gaat pas open om 10 uur en iedereen staat te wachten. Omdat de bus op een gegeven ogenblik niet meer verder kan, nemen we afscheid van onze Tibetaanse chauffeur en lopen met onze bagage verder de helling af. Toch nog een stevige wandeling ..... Maar het loont, want we komen als eerste aan bij de Chinese grenspost. We nemen plaats voor de deur en wachten een uurtje alvorens de deuren opengaan.
Vrij snel is iedereen door de controle. Af en toe wordt er een koffer geopend maar echt streng zijn ze niet. Aan de andere kant, nemen we afscheid van Kalsan en lopen door niemandsland naar de Friendship brug. Zo bereiken we de Nepalese grenspost Kodari. Hier moeten uiteraard weer de obligatoire briefjes ingevuld worden alvorens we een stempel krijgen in ons paspoort. Aan de overkant wacht de Nepalese gids ons al op. De bagage wordt op het dak gelegd en we nemen plaats in een gammele bus. Wat een verschil met Tibet! De weg die rond de bergen slingert, ligt er heel slecht bij en we worden dan ook door elkaar geschud. Gelukkig is het hier aangenaam warm en is er de vorige dagen geen regen gevallen. We stoppen af en toe voor een foto en lunchen op een adembenemende plek. Onder ons een riviertje - naast ons de rijstvelden waar kleurrijke vrouwtjes op staan te werken. Het buffet is heerlijk! We rijden kort na de middag verder richting Kathmandu. Onderweg zien we echter een prachtig gelegen restaurantje waar we plaatsnemen op het terras met uitzicht over Nagarkot. Dit keer hebben we wel een goed zicht op de vallei en de omringende Himalaya.
Het is hier prachtig en niemand heeft nog zin om opnieuw in de bus te stappen. Patrick houdt een kleine speech voor Paula en we overhandigen hier onze bijdrage voor haar. Uiteindelijk rijden we verder en net voor Kathmandu komen we in en monsterfile terecht. Vermist ik weer moet plassen, niet echt ideaal. De weg is opgebroken en het gaat maar mondjesmaat vooruit. Uiteindelijk stopt de chauffeur ergens omdat ik het niet meer uit hou. Ik plaats me aan de kant van de weg ... ja grenzen verleggen! We komen tegen 4 uur aan in ons hotel in kathmandu en hebben een luxekamer ter onzer beschikking. Annelies, Wieland en ikzelf nemen onmiddellijk een riksja naar Thamel om onze laatste roepies uit te geven aan geschenkjes. De anderen luieriken wat aan het zwembad. Wij beslissen dat morgen te doen op onze laatste vrije voormiddag. In Thamel kopen we nog wat sjaals, yakdekentjes, beeldjes enz .... We drinken nog iets lekkers bij de Pumpernikel en gaan dan naar het restaurant waar we met de groep ons laatste groepsdiner zullen hebben. 's Avonds gaan we moe maar voldaan slapen.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten