Heerlijk ontbijt in het restaurant van het hotel - omelet met homemade bread dat nog lekker warm is. We zijn nog vrij tot 2 uur dus Annelies en ik trekken de oude stad in. We hebben de afgelopen dagen zo veel kloosters gezien dat we er even genoeg van hebben. We besluiten dan ook om gewoon wat rond te slenteren. De stoffige straatjes wekken de indruk dat we in het oude, wilde westen zijn beland - er lopen dan ook heel veel paarden en ezels door de straten. De hoofdstraat van Gyanze leidt naar het Palkhor Klooster maar het is achter die hoofdstraat dat het échte Tibetaanse leven zich afspeelt. De inwoners wonen er in hun huisjes die geïsoleerd zijn met yakmest – het stinkende goedje kleeft op en tegen de muren, een koe houdt meestal de wacht. Hier zien we maar weinig buitenlanders en we gaan echt op in de omgeving. Kinderen kijken ons verbaasd aan en wanneer we hen een snoepje willen geven, zijn ze toch verlegen en terughoudend.
De vrouwen werken hier even hard als de mannen. Het is wel opletten geblazen want de open riolen zijn levensgevaarlijk. Nu begrijpen we hoe het komt dat onze chauffeur enkele dagen geleden in de riool is gevallen. Toen het ons verteld werd, werd er hartelijk gelachen want iedereen dacht ... ‘die zal wel te diep in het glaasje hebben gekeken’. Maar een kleine onoplettendheid in Tibet kan dus grote gevolgen hebben - het kan je in de riool doen belanden! We lunchen opnieuw bij onze vriend van gisteren maar het is druk vandaag. Annelies en ik hebben gisteren zoveel reclame gemaakt dat nu bijna de hele groep in het restaurantje zit. Wanneer Yves binnenkomt, zegt hij me dat hij vandaag nog bij me op bezoek wou komen maar dat ik niet thuis was …. Ik bekijk hem als een koe naar een sneltrein … kan niet volgen. Dan zegt hij: Ja ik kwam een toilet tegen en ben gaan zien of je er was maar je was niet thuis. Zijn droge humor is echt wel geweldig! Om 2 uur vertrekt de bus naar Xigaze. Omstreeks 4u30 komen we aan in Xigaze, de op één na grootste stad in Tibet en de zetel van een belangrijk militair garnizoen, en weerom is het een ander hotel dan datgene dat in ons programma staat vermeld. Maar we hebben geluk want het Yak hotel ligt pal in het centrum. Sinds de grote toestroom van Chinese migranten, is de stad enorm veranderd en uitgebreid. Ze openden heel wat restaurants en winkeltjes ten koste van de Tibetanen. De wegen zijn verbreed en betonnen woningen schieten uit de grond. We besluiten de plaatselijke markt eens van dichtbij te bezoeken want daar zouden de échte Tibetanen samen komen om hun waar aan de man te brengen. Het is een drukte van jewelste en iedereen roept ons toe 'cheapie, cheapie' - goedkoop is het hier zeker maar we kunnen niet blijven kopen ... ik reis tenslotte met de rugzak nu en daar is aanzienlijk minder plaats in .... Annelies ziet een beeldje gelijkaardig aan dat wat ik gisteren gekocht heb en besluit eens te informeren naar de prijs. Ze vragen 250 Yuan maar uiteindelijk koopt ze het voor 80 Yuan = 8 euro. Er was geen houden aan, het vrouwtje liet Annelies niet meer los. Eens je interesse toont .... lijken het wel pitbuls! We komen Marcel en Rina tegen op de markt en samen gaan we op zoek naar het klooster. Morgen gaan we dit klooster wel van naderbij bezoeken maar we gaan alvast de buitenkant bewonderen. Honderden gebedsmolens zien we aan de muur van het klooster want daar begint de Kora. Als de pelgrims die allemaal moeten draaien ... zijn ze lang bezig. Xigaxe ligt op een hoogte van 3900 m maar dat zijn we ondertussen gewoon. Alle ongemakken zijn verdwenen en we zijn al iets minder buiten adem. In de pittoreske straatjes zien we overal biljarttafels op de stoep. Moet leuk zijn voor de kindjes, een balletje slaan in de buitenlucht! We kuieren nog wat langs de vooral Chinese winkels die al hun waren gewoon op de stoep zetten. Van zodra het donker wordt, moet alles naar binnen - daar zijn ze volgens mij zeker 1 uur zoet mee. De meest bizarre dingen zien we in hun manden, maar vooral gedroogd yakvlees en gedroogde ingewanden.
Wanneer we vragen aan iemand of ze dat daadwerkelijk opeten, wordt er hevig geknikt. We eten gelukkig wat normaler voedsel op een dakterras met uitzicht over de stad - een lekkere maaltijdsoep voor slechts 10 yuan = 1 euro. Dat noem ik nu eens budgetvriendelijk dineren! We zijn wel blij dat we kunnen afrekenen want het begint toch wat koud te worden. In het hotel praten we nog even na en gaan vroeg slapen.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten