Een zalige nacht ... en we mochten uitslapen! Het Tibetaanse ontbijt ziet er lekker uit. Iedereen is present behalve Annelies en Philip, die een redelijk slechte nacht hebben gehad door de hoogte. Sommigen hebben wat last van hoofdpijn maar buiten een snotvalling voel ik me prima. We zijn in Lhasa en ik kan het nog steeds niet geloven. Annelies heeft me gevraagd af en toe eens in haar arm te knijpen zodat ze weet dat het geen droom is . Eeuwenlang was Lhasa binnenkomen nagenoeg onmogelijk en voor buitenlanders vaak verboden. Vandaag is het nog niet zo evident om alleen te reizen – zonder gids en geldige papieren kom je er niet in. Volgens Paula is de stad op enkele jaren tijd enorm veranderd. In het straatbeeld zien we veel militairen en de stad is echt verdeeld in een Chinees en een Tibetaans gedeelte. We nemen een taxi naar Drepung om het grootste kloostercomplex van Tibet te bezoeken. Dit ligt op 8 km ten westen van Lhasa. Het bestaat uit een reeks witte gebouwen die opgestapeld zijn tegen de Gyengbuwudze berg. Het werd gesticht in 1416 en was ooit het rijkste klooster ter wereld.
De Tsomchen of ‘grote tempel van de vergadering’ ligt midden in het complex. Deze immense tempel van 2000 m2 is versierd met standbeelden en we hebben geluk … we kunnen een dienst bijwonen met reciterende monniken. We horen rinkelende bellen, monotone trommelslagen en prevelende gebeden. Rondom de verschillende tempels lopen de Tibetanen in hun oorspronkelijke klederdracht en dat is prachtig om zien. Ik maak verschillende keren gebruik van de plaatselijk toiletten - en geloof me, ook al wen je aan alles - ik was op die momenten zelfs blij met mijn snotvalling! Het zijn dus gaten in de grond met tussenschotjes maar de voorkant is gewoon open! Beneden op de parking worden we al snel omringd door Tibetaanse vrouwtjes die hun koopwaar aan ons kwijt willen ... Ik hou de boot nog even af maar bezwijk dan voor een prachtig Tibetaans gebedsmolentje ... waarschijnlijk heb ik met mijn 50 Yuan = 5 euro te veel betaald maar ik vind het prachtig en daar draait het toch om. Na Drepung wandelen we naar het Nechung klooster. Hier huisde eeuwenlang het staatsorakel van Tibet. Boven op het dak heb je een prachtig uitzicht over de omgeving met de besneeuwde bergtoppen en de vele gebedsvlaggetjes. Ik word aangesproken door een klein meisje dat graag haar Engels wil oefenen maar veel verder dan ‘What is your name’ en ‘Where are you from’ komt ze niet. Haar ouders spreken iets beter Engels en zijn duidelijk heel trots op hun dochtertje. Over het algemeen zijn de Tibetanen redelijk schuchter en ze op de foto krijgen is niet evident. Eerst het vertrouwen winnen van de kindjes en dan lukt het meestal wel.
We zien hier voor de eerste keer dat de kleine kindjes rondlopen met broekjes waarvan de achternaad volledig open is ... makkelijk om naar het toilet te gaan maar ons inziens toch wel redelijk koud met die bibs bloot. Rond 3 u krijg ik toch wel wat honger en we besluiten terug naar het hotel te gaan om een late lunch te nemen. Daarna terug platte rust want morgen bezoeken we de Potala en moet ik dus al die trappen op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten