Vandaag dus ons laatste ontbijt in Nepal en ik hou het gewoon bij toast. De souvenirtassen worden afgegeven en staan hopelijk op ons te wachten bij terugkeer. Wanneer we het hotel verlaten, regent het dus de koffers gaan achteraan in de bus in plaats van op het dak. Na een klein half uurtje arriveren we op de luchthaven. Bij het ontbijt heb ik diamox ingenomen en ik voel reeds de bijwerkingen, duizeligheid, tintelende vingers en tenen. Ik voel me ook helemaal warm worden - zou het zo aanvoelen die menopauze? Opnieuw dienen er allerlei papiertjes ingevuld te worden en het is verschrikkelijk warm in de vertrekhal. Wanneer we op het vliegtuig zitten, krijgen we een soort van Mc Donald broodje met ham, chocolade en nootjes. Best lekker. Na een uurtje vliegen, arriveren we in Lhasa.
Ondertussen ben ik al 5x naar het toilet geweest - ook 1 van de bijwerkingen van Diamox. Na wat douaneformaliteiten staan we buiten en zijn we écht in Lhasa! Het zonnetje schijnt dus wat wil je nog meer... Welkom ‘Tashi Delek’ - iedereen krijgt een witte sjaal, een Tibetaans symbool ter verwelkoming en voor een goede reis, maar die zal snel in de vuilbak belanden ... (ja voor iemand met een sjaal fetisj zoals mij een wonder!) Ons busje is netjes en we rijden richting hotel - opnieuw aan de rechterkant van de weg - de rit duurt ongeveer 1,5 uur en de omgeving is adembenemend. Het landschap is helemaal anders dan in Nepal – weg al het groen en in de plaats daarvan weidse, rotsachtige landschappen. Op het eerste gezicht is er hier weinig armoede – de lanen zijn mooi breed en er rijden heel wat mooie auto’s – maar schijn bedriegt ... We zitten op 3650 m en de ingeademde lucht bevat aanzienlijk minder zuurstof dan op zeeniveau. Ik veronderstelde dat we onmiddellijk last zouden hebben van die ijle lucht maar ik voel nog niets, behalve dan de kleine ongemakken van de Diamox. Onze gids Kalsan zegt me dat het lichaam nog niet weet dat het zuurstof te kort heeft en dat ik het na een uur of 2 wel zal voelen. Het hotel ligt in het Tibetaanse gedeelte van Lhasa - op slechts enkele min wandelen van de Potala. We slapen 4 nachten in het Yak Hotel. Ons kamertje is fraai gedecoreerd in Tibetaanse stijl – klein maar gezellig. Wanneer de zon weg is, wordt het redelijk fris en ook in de kamer is het koud. Omdat het lichaam zich langzaam moet aanpassen aan de hoogte, besluit ik niet mee te gaan eten en blijf in de kamer, luister wat naar muziek, lees wat en doe het kalm aan. Wanneer Annelies terug komt - mijn roommate voor de komende 4 nachten - gaan we onmiddellijk slapen.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten