Barcelona - dag 2

We hebben redelijk goed geslapen wanneer de wekker afgaat. Of het al dan niet mooi weer is, daar hebben we geen gedacht van want er is geen doorkijk naar de lucht. Na een deugddoende douche, trekken we naar het ontbijt. Daar maken we kennis met de eigenares, een toffe dame die ons onmiddellijk op ons gemak stelt. Het ontbijt is meer dan voldoende en lekker. Croissantjes, broodjes, fruitsap en een heerlijk tasje thee op een prachtig binnen terras, meer moet dat niet zijn.

Het plezier en de ontspanning zit vaak in de vertrouwdheid maar zelf laat ik me toch graag verrassen en wil ik toch af en toe op ontdekking naar iets nieuws. Casa Vicens stond op mijn bucket list maar vorige keer dat ik hier was, was het huis nog volop in restauratie. Casa Vicens is er eentje in de categorie verborgen parels in Barcelona. Het was Gaudi’s eerste belangrijke werk en het laatste werk van de meester in de stad dat zijn deuren opende voor publiek.

Casa Vicens is één van de minder drukbezochte werken van Gaudí, omdat er maar een beperkt aantal toeristen per dag naar binnen mag. In tegenstelling tot alle werken die Gaudí na dit eerste huis creëerde, vind je bij Casa Vicens geen trencadis (een soort mozaïek) en geen golvende lijnen terug, die nochtans zeer typisch zijn aan de persoonlijke stijl van de architect. In de plaats daarvan gebruikte hij voor Casa Vicens geometrische hoeken en losse tegels. Zo heeft Gaudí hexagonale ruimtes gebruikt in het huis, waardoor er geen gangen zijn en alle kamers aan elkaar aangesloten zijn. Van buitenaf gezien, is de gevel versierd met erkers: een soort uitbouw van ramen die een klein beetje uit de muur ‘springen’. 

Op vlak van materialen maakte Gaudí vooral gebruik van veel natuurstenen, rode bakstenen en gekleurde keramieken tegels. De eetkamer is de meest versierde ruimte in het huis en is aangekleed met decoraties die de natuur weergeven. Zo gebruikte Gaudí karton om driedimensionale figuren van fruit en bloemen aan het interieur toe te voegen. De open haard is gevormd door keramieken tegels en alle meubels in de kamer waren origineel ook door Gaudí zelf ontworpen. De bewaker is trots op zijn museum en houdt ons nauwlettend in de gaten. Niet flitsen dames! Hij legt ons uit dat de familie Vicens de oorspronkelijke kleurige muren met goud hebben overschilderd. Restaurateurs proberen nu de goudkleur terug te verwijderen waardoor het huis terug in de oorspronkelijke staat komt. Het witte licht van een flits zou schadelijk zijn. Daar kunnen we inkomen dus doen we braaf wat de man zegt. 

Op de eerste verdieping bevinden zich de privé ruimtes van de Vicens familie, waaronder twee slaapkamers, een badkamer en een woonkamer. In de kleine woonkamer is er een schilderij op het plafond gemaakt die het idee geeft dat je door een glazen koepel naar buiten kijkt. Het dak van Casa Vicens is ook toegankelijk en heeft een looppad rondom een schuin dak. De terracotta tegels die gebruikt zijn voor het dak zijn gebogen en kunnen water opvangen. Een gelijkenis met andere werken van Gaudi is dat de ventilatieschaften en de schoorstenen rijkelijk versierd werden met groene en witte keramieken tegels.

Wanneer we buitenkomen, trekken we naar Mamas, een café waar ze heerlijke carrotcake hebben. Na deze zoete zonde wandelen we kris kras door de straatjes en komen zo bij Parc de la Ciutadella. We betreden het park via een triomfboog van 30 meter hoog. Hier staat een monumentale fontein, de ‘Cascade del Parc’ waaraan Gaudi als student meewerkte. Verschillende kunstenaars hebben trouwens geholpen bij  de invulling van het monument.  Jammer genoeg staat het in de stellingen en is er geen water te bekennen. Tania kan natuurlijk niet vergelijken maar wat mij betreft, heeft de stad heel wat van haar pluimen verloren. 

Rond 4 uur trekken we terug naar de B&B om onze vermoeide voeten even rust te gunnen om een uurtje later alweer te vertrekken naar Casa Battlo. In het begin van de 20e eeuw verbouwde Gaudí dit woonhuis aan de Passeig de Gràcia. Door de golvende lijnen, ronde vormen en kleurrijke mozaïeken is dit een typische Gaudí geworden. Casa Battlo draagt de bijnaam ‘het huis der beenderen’. De mozaïeken op de gevel doen denken aan de geschubde huid van een draak, de staande pijlers op de begane grond doen denken aan poten van dinosauriërs en de uitstekende balkons hebben veel weg van vissenkaken. Beetje bizar, maar wel – zoals we van Gaudí gewend zijn – heel bijzonder.

Voor mij is het de derde keer dat ik het huis bezoek maar deze keer wordt het toch net even anders. We krijgen namelijk een 10D ervaring. Een wat, hoor ik jullie al vragen? Wel ik kan jullie enkel zeggen: ‘allen daarheen want het is werkelijk sensationeel’. Via kunstmatige intelligentie wordt er met projecties, geluid en bewegingssensoren gewerkt. Al onze zintuigen worden beroerd, zelfs smaak en geur. Ik zal even trachten om een beetje van de magie over te dragen. Aan de muren zien we afbeeldingen, statisch van uiterlijk maar van zodra we dichterbij komen, komen ze tot leven. Dit wordt tot stand gebracht met micro-bewegingssensoren verborgen in het profiel van de foto’s. In de Gaudi Dôme, gelegen in de oude kolenkelders van het gebouw bezoeken we een zintuiglijke expeditie, een reis naar de geboorte van het genie en zijn eerste ontmoeting met de natuur. Deze zaal heeft meer dan 1000 schermen en 21 audiokanalen die de geluiden van de natuur nabootsen.

We eindigen in de Gaudi’s cube, een 6 zijdige LED kubus, die ons een blik gunt in de geest van Gaudi waardoor we alles door zijn ogen zien. Het apparaat is exclusief voor Casa Battlo ontworpen waarbij een techniek wordt gebruikt die zijn tijd ver vooruit is. Het levert een unieke sensatie op.

Wanneer we terug buiten staan, zijn we het er beide over eens dat het die 40 euro per persoon meer dan waard was. We hebben alles door zijn ogen ervaren, zijn dromen, zijn creatieve geest, Gaudi was een waar genie. 

Op weg naar onze B&B belanden we in Valentino’s tapasbar. Geen grote luxe en ook de locatie is niet top want het ligt op een hele drukke baan. Dit laatste doet ons besluiten binnen te gaan zitten. Buiten is het even warm dan binnen trouwens. We bestellen een paella mixta en nog 2 tapas extra … ja onze ogen zijn weer groter dan ons buikje. We zijn blij met onze keuze want alles is ongelooflijk lekker. Bovendien krijgen we bij het afrekenen nog een drankje aangeboden van het huis: sinaasappelsap met blue Curaçao, zoet en lekker.

Moe maar voldaan sluiten we de dag af en we kijken alweer uit naar morgen.