Barcelona - dag 3

Bij het ontwaken zijn we aangenaam verrast dat de hemel staalblauw is en de zon volop schijnt. Zalig om zo te ontbijten op ons dakterras. We zijn vroeg vandaag en zitten helemaal alleen. Op het buffet vinden we de specialiteit Xuixo en dat moet ik toch eens proeven. Dat mogen ze elke dag serveren. Dit zoete gebakje is van smoutebollen deeg met daarin heerlijke crème patissier.

Ook vandaag staat volledig in het teken van de flamboyante kunstenaar Gaudi. We hebben online tickets geboekt voor Park Guell, de sprookjestuin met haar fantastisch uitzicht over de stad. Ondertussen weet ik al dat het een enorme klim is om er te geraken en vermits we er al om 10 uur moeten zijn, besluiten we om gewoon de taxi in te stappen. Ze staan niet voor niets vlak voor onze B&B. Voor slechts 10€ worden we quasi voor de deur afgezet, beter kan niet. We laten de drukte van de stad achter ons en dompelen ons onder in de rust van het immense park. In geen enkel werk van Gaudi is de verbondenheid met de natuur zo duidelijk aanwezig. 

Mijn hartje is vervuld van vreugde telkens ik hier mag rondlopen … ohhh wat ben ik verliefd op de harmonieus in het landschap geïntegreerde trappen, paden en golvende, veelkleurige, mozaïekversieringen. Aan de dame van de inkom vraag ik of we ons mondmaskertje moeten opzetten en ook al heeft zij er zelf geen voor haar mond, zegt ze volmondig ja. Eenmaal binnen, zien we iedereen zonder rondlopen. Bij de trappen gekomen, vraag ik de bewaker of hij van ons een foto wil maken zonder mondmasker en hij laat ons weten dat dit sowieso niet verplicht is. Gelukkig zijn we nog maar aan het begin.

We hebben tijd, dus kunnen we ons even zetten op de prachtige, kronkelende zitbank boven op het plateau. Mensjes kijken … er is niets leukers! Alleen, veel mensjes zijn er niet. Het is de eerste keer dat ik Gaudi’s meesterwerk zonder mensen kan fotograferen. Ze zijn volop bezig om de mozaïeksteentjes te renoveren. Een in werkpak uitgedoste dame zit hier tegeltje per tegeltje bij te schilderen in de volle zon, ik krijg het warm alleen al door naar haar te kijken.  Wat hebben we geluk met het weer … in het zonlicht is alles toch zo veel mooier dan op een regenachtige dag. We voelen ons een beetje als Alice in Wonderland op deze unieke locatie ver van de drukke binnenstad. Een uitstapje naar Park Guell is betoverend, ontspannend en een essentieel onderdeel van een bezoek aan Barcelona. Het is echt een openluchtwandeling door de geest van een creatief genie.

Van hierboven op het plateau hebben we een mooi zicht over de poortlodges die wel van peperkoek lijken te zijn gemaakt. We zijn een beetje betoverd door de mozaïek van de banken met hun tegeltjes van verschillende vormen, maten en kleuren, een knipoog naar de onvolmaakte perfectie van de natuur.

Een niveau lager bevindt zich het sprookjesbos met versteende bomen en ook dat brengt me steeds weer in vervoering. Het is eigenlijk een kronkelend web van kolommen die je door de aarde lijken te loodsen. Hier voelen we ons heel erg klein en we verwachten elk moment een of andere bos elf tegen te komen. We bevinden ons nu in het gedeelte van het park dat buiten Corona tijd vrij te bezoeken is. Ook hier veel charme, meesterlijke landschapsarchitectuur en prachtige natuur om van te genieten. Daarna beginnen we aan de klim naar boven en wonder boven wonder heb ik helemaal geen last van mijn heup, wat me toch doet nadenken of een nieuwe heup wel echt nodig is. Oververhit komen we boven aan en gelukkig staat er een bank. Tania maakt de bedenking dat we toch wat water hadden moeten meebrengen en wie komt er om de hoek? Juist ja, een waterman die ons blij maakt met 2 flesjes ijskoud vocht. Toeval bestaat niet of wel?

Wanneer we uitgerust zijn, dalen we terug af naar het viaduct van waar we een prachtig uitzicht hebben over de stad. Het is de tijd van instagram en vloggen is een nationale sport onder de jongeren. De beste plekjes zijn dan ook moeilijk op foto vast te leggen zonder minutenlang te wachten tot één of andere vlogger klaar is met tientallen foto’s te nemen van zichzelf op dat ene unieke plekje. Gelukkig hebben we tijd en die nemen we dan ook. We zetten ons af en toe neer op een schaduwrijk plekje om écht te genieten en de omgeving in ons op te nemen. Boven op de berg merkt Tania 3 kruistekens op en daar wil ze wel naartoe … Opnieuw lopen we alle trappen terug naar boven. Alleen deze voormiddag zitten we al aan meer dan 10000 stappen denk ik. 

Rond de middag wandelen we moe maar voldaan het prachtige park uit en dalen we af naar de metro. We sporen naar de Passeig de Gracia, waar we in een zijstraatje over de Pedrera gaan lunchen bij Mauri, een traditioneel Catalaans patisserie- en theehuis uit 1929 waar hoofdzakelijk Spanjaarden zitten, wat altijd een goed teken is. Een Engelse kaart hebben ze bijgevolg niet maar gelukkig staat de Spaanse menu wel online want van dat Catalaans begrijpen we niets. We nemen enkele tapas: patatas bravas, tortilla en croquettes de pollo. Voor slechts 20 € hebben we super lekker gegeten. Naar deze bakkerij komen we zeker nog eens een keertje terug om gebak te eten.

In de namiddag staat Casa Milá op het programma. De Steengroeve is één van Gaudí’s populairste huizen. Voorheen was het eigendom van de rijke familie Milà, maar inmiddels mag iedereen het gebouw van binnen bekijken. Gemiddeld doen zo’n 900.000 toeristen per jaar dat. Het appartementencomplex Casa Milá (ook wel La Pedrera genoemd) aan de Passeig de Gràcia heb ik al vaak bezocht maar het blijft genieten. Door de Corona zijn niet alle ruimtes te bezichtigen maar het golvend dakterras gelukkig wel. We bewonderen de bijzonder vormgegeven schoorstenen die je op veel ansichtkaarten terugvindt. Het is verschrikkelijk warm in Barcelona en we zijn blij wanneer we in openlucht toch even stiekem ons mondmaskertje af kunnen doen. Één van Gaudi’s favoriete technieken, die ook hier niet ontbreken, zijn de mozaïeken gemaakt met stukjes afgedankt keramiek en glas. Deze techniek zien we niet alleen op de gekleurde gevel van het huis, maar ook op het dak. 

Op de bovenste verdieping is er een klein museum dat gewijd is aan het werk van Gaudí. Overigens heeft Gaudí dit gebouw nooit helemaal afgemaakt; hij kreeg een conflict met zijn opdrachtgever. De hal vind ik persoonlijk de mooiste plek in het huis. De pastelkleurige bloemen aan het plafond die als een spiraal rond de pilaren draait is zo mooi dat ik er uren naar kan kijken. Jammer dat we het niet van dichterbij kunnen bekijken want in tegenstelling tot enkele jaren geleden mag je de trap niet meer op. 

In het winkeltje geven wij onszelf een cadeautje en kopen we beide een nieuwe ring. Blij als een klein kind, wandelen we over de prestigieuze Passeig de Gracia waar het rijk volk zich duurdere dingen kan veroorloven. Alle grote merken hebben op deze laan hun winkel. Wij doen aan window shopping en genieten van de stijlvolle dames en heren die ons passeren. Een wat oudere heer met pijp doet ons denken aan Hercule Poirot op vakantie. Alleen zijn snor ontbreekt. 

Vanaf de Placa Catalunia beginnen we aan onze terugweg naar BacHome Terrace. Onderweg kopen we een bocadillo con jamon en net aan het hotel houden we halt bij Las Muns. We zijn niet enkel in de wolken van de man achter de toonbank maar ook van zijn heerlijke empanadas. De hartige versie van Thaise kip, zowel als de zoete met appel en kaneel doen ons hartje sneller slaan. 

We besluiten vanavond niet meer op stap te gaan want dat kunnen onze vermoeide voetjes niet meer aan.