Barcelona - dag 4

Onze voorlopig laatste dag in Barcelona is aangebroken. Gisteren zagen we op onze app dat het zou regenen maar opnieuw hebben we een zonnig begin van de dag en het ziet er niet naar uit dat het zal omslaan. Onze regenjassen gaan dus terug de koffer in en de zonnebril gaat mee. Morgen trekken we meer naar het Noorden. ’s Morgens aan het ontbijt bespreken we alvast onze volgende etappe. 

Nu we toch iets langer in Barcelona zijn, wil ik zeker een van de vroegere werken van de architect Gaudi, aan de noordelijke rand van Barcelona met eigen ogen aanschouwen. We nemen opnieuw een taxi want de metro van Barcelona komt zo ver niet.  Torre Bellesguard werd gebouwd tussen 1900 en 1909, op de plaats van een middeleeuws kasteel, waarvan de overblijfselen nog steeds zichtbaar zijn bij de ingang. Het is alleen mogelijk om het gebouw te betreden met een gids dus hebben we vooraf online kaartjes gekocht. We zijn een beetje te vroeg en mogen al wel in de prachtige tuin rondwandelen. De mooie mozaïekbank in blauw en wit heeft een ronde vorm en is zo geplaatst dat mensen niet hoeven te schreeuwen tegen elkaar. Zelfs een fluisterende stem kan je aan het andere uiteinde verstaan. 

De gevel van Torre Bellesguard heeft geen Moorse kenmerken zoals de andere huizen van Gaudí en is opgetrokken uit natuursteen en baksteen in plaats van kleurrijke materialen. Enkel naast de gietijzeren hoofdportaal prijken twee kleurrijke mozaïekjes van een vismotief en het familiewapen. 

Stipt om 11u begint de rondleiding en we hebben geluk want veel toeristen zijn er niet. Met slechts 6 personen betreden we de impressionante hal en wat ons meteen opvalt, is de lichtinval, de prachtige luster en het kleurrijke glasraam op de eerste verdieping. Het interieur doet mede door toepassing van de zachte vormen en glas-in-loodramen veel meer aan een jugendstil villa denken dan de robuuste kasteelgevel doet vermoeden. Alle bovenverdiepingen zijn sober, aan de muren geen enkel tegeltje te zien, enkel wit pleisterwerk. Reden is dat er niet genoeg geld was om het huis af te werken. Officieel heet Torre Bellesguard ‘Casa Figueras’, vernoemd naar de weduwe van Figueras, die Antoni Gaudí begin twintigste eeuw de opdracht gaf een huis voor haar te bouwen. In de volksmond kreeg het nog altijd bewoonde optrekje echter de naam ‘Bellesguard’, omdat op dezelfde plek de zomerresidentie ‘Bell Esguard’ (letterlijk ‘fraai uitzicht’) had gestaan. Met dat optrekje in z’n achterhoofd ontwierp Gaudí een huis in neogotische stijl dat het midden houdt tussen de oude gotiek en het Catalaanse modernisme.

Het huis is misschien niet zo flamboyant en bizar als de andere huizen van Gaudi, maar het is rijk aan religieuze symbolen. Het meest spectaculaire symbool staat op het dak. Twee schijnbaar nutteloze vensters zeggen ons aanvankelijk niets, maar als we naar de top klimmen en onze gids ons er attent op maakt,  begrijpen we het. Het dak is gebouwd om eruit te zien als een draak, opgerold nadat het is doorboord door de speer van St. George, wat niemand minder is dan het puntige torentje dat slank in de lucht steekt. Ik probeer het op foto vast te leggen maar dat lukt niet echt. Boven op het dak staat ook nog een rank torentje met een kruismotief op de spits. Aan deze kant van Barcelona was ik nog nooit maar Torre Bellesguard of vrij vertaald mooie toren, is werkelijk de moeite om te bezoeken. Een pareltje in Barcelona dat ik nog niet kende.

Na ons bezoek blijven we nog even hangen in de prachtige tuin. De mozaïek bank onder de bomen is een schaduwrijke plek om even te relaxen en na te genieten van dit prachtige huis. Van hieruit zien we in de verte ook de Tibidaboberg en die staat ook nog wel op de bucketlist dus we zullen nog eens terug moeten komen.

Rond de middag dalen we terug af en nemen we bus V13 naar de olympische haven waar we ons neervlijen op het terras van restaurant Tinglado met zicht op de bootjes. Ik ben een echte viseter en word echt gelukkig van de Catalaanse keuken. Het is heerlijk om met de zilte geur van de zee in de neus de kakelverse vis van de dag te nuttigen. De dorade en de versgebakken frietjes zijn heerlijk.

Na de lunch wandelen we verder langs het strand terug richting oude stad. We maken er een luie namiddag van en houden ook nog even halt bij een hippe strandbar voor een mojito met aardbei. Mensjes kijken … hier kan het want het strand ligt afgeladen vol. Af en toe komt er een verkoper langs met allerlei onnodige spullen. Ze hebben het moeilijk met het woordje ‘nee’. Na al de alcohol in ons bloed, lijkt het ons beter de bus terug te nemen naar de overkant van de haven. Een vriendelijk oud mannetje zegt ons dat we bus V15 moeten nemen en we hebben geluk want die komt er enkele minuten later net aan. Deze bus rijdt tot bijna voor ons hotel dus dat is een meevaller!

‘s Avonds willen we enkel nog iets kleins en trekken we opnieuw naar Las Muns voor enkele lekkere take away empanadas die we opeten op ons dakterras. We blijven zitten tot de zon ondergaat en de muggen ons bijna opeten.