Barcelona - dag 1

Wat hebben we er lang naar uitgekeken om eindelijk nog eens écht met vakantie te kunnen. Het verlangen om de wereld in te trekken is groter dan ooit tevoren nu we al meer dan een jaar tussen die vier muren zitten.  Vandaag is het eindelijk zo ver! Helemaal onbezorgd op reis gaan is er niet bij dit jaar. Het geplande Azië hebben we ingeruild voor Europa en Cambodja voor Catalonië. Spanje kleurde tot voor kort donkerrood en ook vandaag geeft België nog het reisadvies rood, voor Nederland is het echter geel. Dus waarom zouden wij geen groen geven? Dan hebben we alle kleuren gehad! We zijn beiden gevaccineerd en hebben er zin in! Vroeg in de ochtend komt de taxi ons ophalen en rijden we naar Zaventem. Druk is het allerminst want er zijn toch nog veel mensen die een vliegreis wat uitstellen blijkbaar. Met voldoende mondkapjes, de juiste papieren zoals ons COVID vaccinatiebewijs en het FCS formulier checken we in.  Doel van onze eerste échte reis in corona tijd is Catalonië, het Toscane van Spanje, ontdekken. Verspreid over deze provincie zijn er nog talloze dorpjes te vinden die hun oorspronkelijk Middeleeuws karakter hebben kunnen behouden. Sommige zijn onbekende gehuchten met soms niet meer dan 100 inwoners. Andere hebben zich op de kaart van het toerisme weten te plaatsen maar allen hebben ze de reputatie ons terug in de tijd te voeren met hun geplaveide straatjes, poortjes, natuurstenen balkons en bruggen, gebogen ramen, vroeg-romaanse kerkjes... 

We vliegen naar Barcelona waar we gelijk 4 nachten zullen logeren. Ondertussen is het mijn vierde keer maar erg vind ik dat niet want deze fabelachtige, intens mooie stad, geklemd tussen de bergen en de zee heeft toch wel een speciaal plekje in mijn hart. Voor Tania is het de eerste echte kennismaking. In het vliegtuig draagt iedereen een mondkapje en rondlopen mag niet maar gelukkig is het maar 2 uurtjes vliegen.  Het is bijna middag wanneer we voet op Spaanse bodem zetten en we op zoek gaan naar de metro. Barcelona wil geld verdienen want een 10 rittenkaart kan je op de luchthaven blijkbaar niet meer krijgen. Dan maar een dagkaart die maar liefst 21 € kost voor ons twee. Met lijn 9 sporen we in de richting van Plaza Catalunya. Van hieruit nemen we lijn 1 vanwaar het slechts enkele meters is naar onze bed and breakfast ‘BacHome Terrace’, althans dat dachten we…. Ik ben het plan vergeten in de handbagage te steken en Google maps stuurt ons blokje om. Mijn fout want ik heb geen huisnummer ingegeven en het blijkt een mega lange straat te zijn. Uitgeput en helemaal oververhit komen we op onze bestemming aan. Bij het betreden van het monumentale pand ligt onze sleutel klaar en moeten we zelf op zoek naar onze kamer.  Deze is piepklein zonder overweldigende luxe maar dat hadden we ook niet verwacht. Gelukkig is het enkel om te slapen. 

De B&B ligt op slechts 450 meter van de Gotische wijk dus gaan we op ontdekking. Bij het buitenkomen zien we aan de overkant van de straat de ingang van de metro. Onze omweg van bijna 20 minuten was dus compleet overbodig geweest wanneer we de juiste uitgang hadden gekozen.  Het oude centrum van Barcelona is een labyrint van kleine Middeleeuwse straatjes. Normaal gesproken ben ik het type persoon dat altijd een plan heeft, precies weet waar ik heen ga en mijn kaart nauwkeurig volg, maar deze stad inspireert me telkens weer om te verdwalen en met de stroom mee te gaan, wetende dat er nog een verrassing zal zijn om de hoek. Op straat zien we veel gezichten verscholen achter een stuk textiel want ook hier is Corona nog niet aan de eindspurt bezig.  Wie had twee jaar geleden kunnen denken dat een maatschappij met mondmaskers meer zou worden dan sciencefiction? Maar ‘there is always a reason to smile’ …. 

We starten onze wandeling op de Plaça de Catalunya. Op dit plein is er altijd leven want het is hier dat de Catalanen samenkomen om te genieten van het zonnetje. Het was me eigenlijk nog nooit opgevallen dat er op de grond een ster gevormd is in zwart-wit-roze tegels. Eigenlijk best mooi maar het zijn de fonteinen en de beelden die onze aandacht trekken. We steken het plein over in de richting van de Ramblas. Deze boulevard laat je best zo veel mogelijk links liggen, vanwege te toeristisch en te druk maar de overdekte markt, la boqueria mag je eigenlijk niet overslaan. Wat een kleuren en wat een geuren … het kijken en ruiken is gratis. Aan de presentatie van de producten wordt de grootste zorg besteed: verse tonijn, serrano-hammen, sinaasappels, alles ziet er even appetijtelijk uit.

Bij ‘Casa Bruno Cuadros’, het gebouw dat versierd is met draken en paraplu’s houden we even halt. Het lijkt recht uit het oude Tokio of Shanghai te komen. Het is één van Barcelona’s minder bekende juweeltjes van het modernisme. Er zijn Egyptische bas-reliëfs op de bovenste verdieping, Chinees geïnspireerde glas-in-loodramen en natuurlijk de ongebreidelde Chinese draak, die eruitziet alsof hij op het punt staat over de Barrio Gotico te vliegen. De paraplubeelden komen uit de parapluwinkel die vroeger op de begane grond zat. 

Hier verlaten we de Ramblas en duiken we in het labyrint van kleine straatjes en pleinen en het verkennen van dit doolhof geeft ons een gevoel van vrijheid en puur geluk. Even uitrusten en genieten van een lekkere mojito en wat tapas helpt natuurlijk ook! De Placa rejal blijft voor mij een gezellig plein waar ik toch even wil neerploffen op een terras. De twee lantaarnpalen die nog werden ontworpen door architect Antoni Gaudí zijn wel aan een opknapbeurt toe.

Het is bijna herfst en dit seizoen is echt zalig om in Barcelona te zijn. De zomertoeristen zijn terug naar huis en hebben de stad aan de lokale bevolking overgelaten. De temperatuur is opgelopen tot zo’n 30 graden en we hebben het verschrikkelijk warm maar klagen doen we niet, genieten des te meer.  De stad heeft toch een beetje geleden onder Corona want vele winkels en restaurants in het oude stadscentrum zijn dicht. Gelukkig is mijn favoriete tapas bar Sensi Bistro nog steeds open. Zonder al te veel moeite wandel ik er naartoe om te vragen of ze nog een tafeltje voor 2 hebben. Het is nog vroeg dus hebben we geluk. Het kleine restaurant zit na 8uur meestal vol met locals. Onze voeten onder een mooi gedekte tafel schuiven, de menukaart bestuderen en uitkiezen waar we zin in hebben, oh wat hebben we dat gemist.  We kiezen 3 tapas uit de vernieuwde kaart dus ook voor mij is het een verrassing. We gaan voor de zeebaars ceviche met limoen en gember, de scampi’s met gazpacho van watermeloen en crispy bacon en de Hindu kip met kaneelrijst. Stuk voor stuk heerlijke en verrassende gerechten. We laten ons verleiden om ook nog een dessertje te nemen, namelijk de crème brûlée met lavendel maar die valt een beetje tegen. 

Na het avondeten nemen we de metro terug naar ons hotel dat we nu moeiteloos vinden. We zijn blij ons bedje te zien en ik denk dat het wel even zal duren alvorens we in slaap vallen want die eerste dag zindert zeker en vast nog wel even na.