donderdag 12 december 2002

Kyaing Tong

Na het ontbijt rijden we naar de luchthaven van Heho en lunchen daar in een klein restaurantje. Tijdens het eten worden we volledig gemasseerd door een wel heel speciale man. Hij lijkt precies te weten waar hij moet drukken en wrijven om al onze spieren terug los te krijgen. We voelen ons fitter dan ooit. De vlucht duurt 1u30min en we komen omstreeks 14u in Kyaing Tong aan. We zitten in de Shan staat van Myanmar en dit is een landbouw gebied bij uitstek en de thuis van verschillende bergstamvolkeren. Na het inchecken vertrekken we onmiddellijk per 4x4 naar een Akha dorp. Onderweg zien we een boom waarin tientallen mega grote bijennesten hangen. Wanneer die uitvliegen, wil ik niet in de buurt zijn! Het dorp van de Akhu is op een heuvelflank gebouwd en daar het de laatste dagen heel hard geregend heeft hier, is de weg er naartoe heel erg glibberig. Met behulp van een stok komen we toch veilig boven. Van origine komen de Akha uit de in het zuidoosten van China gelegen provincie Yunnan. Ze leefden daar in de bergen langs de Red- en de Black River. Door de eeuwen heen verhuisden ze naar o.a. Birma. Hun huizen zijn volledig uit riet en bamboe opgetrokken. De nieuwsgierigheid van de inwoners krijgt de bovenhand en lokt de eerder schuwe Akhu uit hun woningen. We kunnen geen leeftijd plakken op de mensen hier maar we zien een vrouwtje dat toch minstens 80 moet zijn. De vrouwen zijn gemakkelijk herkenbaar aan hun helmachtige hoofdtooi versierd met zilveren bolletjes, kralenkettinkjes, geverfde veertjes en bont. Hun onderbenen zijn omwikkeld en rond de heupen dragen de dames een korte rok die bijna tot op de knieën reikt. Rond de taille hebben ze een sjerp waarvan de uiteinden aan de voorkant over de korte rok vallen. Een doek loopt via een van de schouders over de borst naar het middel. Daarover dragen de dames veelal een zwart jack met lange mouwen. Het jack, de beenwikkels en sjerp zijn in heldere kleuren geborduurd en versierd met kralen, zaden, schelpen en zilver. Hier geniet ik van – mensjes kijken – maar jammer genoeg hebben we nog een hele weg te gaan dus langzaam banen we ons een weg terug naar beneden. Dat is mogelijk nog gevaarlijker in die modderstroom dan de weg naar boven. Onderweg zien we een kerstroos. Bij ons een klein plantje, maar hier een enorme struik.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten