vrijdag 13 december 2002

Kyaing Tong

De 4x4 wagens staan ons reeds op te wachten maar van zodra we de eerste modderweg inslaan, zitten we al vast. Enkel onze chauffeur kan er door. Iedereen besluit mee te helpen. Ja, zelfs Simonne gaat op zoek naar takken om in de modder te leggen. Na ongeveer 20 min zijn alle wagens voorbij dit moeilijke stukje weg gepasseerd. Onderweg begint het dan nog eens zachtjes te regenen en onze gids Walter besluit dan maar een paraplu boven te halen. Wij zitten lekker binnen met onze grappige chauffeur en ook al doet hij zijn best, hij kan geen woord Engels. Onderweg komen we nog een Birmaans mannetje tegen die volgens ons nog nooit een toerist gezien heeft. Zijn mond valt open van verbazing. In deze indrukwekkende natuur maken we opnieuw kennis met enkele etnische bevolkingsgroepen. Eerst brengen we een bezoek aan de Ann die er een eigen geesteswereld op na houden. Beland in dit dorp dat eenvoudig opgetrokken bamboehutten en paalwoningen telt, zetten we een stap terug in de tijd. Hun serene, zwarte kledij wordt opgesmukt met eenvoudige zilveren juwelen. Ze zijn eerst heel terughoudend maar wanneer Paul begint te goochelen, komen ze allen dichterbij en houden ze geen rekening meer met de camera’s. Ze lachen hun tanden bloot en we kunnen zien dat ook hier de nationale drug goed ingeburgerd is. We komen en meisje tegen dat zich heel mooi opgemaakt heeft met de thanakapasta. Ze lijkt wel een poes. Erwin is helemaal in de ban van deze natuurlijke schoonheid. We passeren enkele dorpjes en zien enkele monniken een partijtje ‘chinlon’, Birmaans voetbal, spelen. Hiervoor gebruiken ze een houten bal. In Birma zijn deze overal te koop en enkel medereizigers nemen ze mee als decoratie. Gezapig zetten we onze tocht verder. De weg slingert langsheen rijstvelden, bamboebossen en groene heuvelruggen. Onderweg zien we een man met een rieten zeef en Erwin vraagt hem wat deze moet kosten.  Ook hier bekijken ze hem met een blik van ongeloof.  Zo’n oud ding wil toch niemand? Na lang onderhandelen, accepteert hij dan toch ons geld. Voor ons peanuts maar voor de Birmaan een hele rijkdom. Uiteraard moet ik er nu wel de hele weg mee sleuren maar ze is zo mooi dat ik dat helemaal niet erg vind. In de verte zien we al de nederzetting van de Zilver-Palaung. Deze minderheidsgroep is iets rijker dan de andereen en dat is duidelijk te merken aan hun kledij maar ook aan de aanwezigheid van buffels, varkens en eenden. De vrouwen vullen hun dagen met het weven van prachtige stoffen. Erwin vindt een stukje stof in de modder en besluit het mee te nemen. Na een wasbeurt zal het er zeker prachtig uit zien! We lunchen in de natuur. Onze 4x4 rijdt rustig verder maar de anderen zijn weer vastgereden in de modder. Even uit de auto dus want het is zo verschrikkelijk warm. In de schaduw van de bomen maakt onze gids een praatje met een passerende Akha vrouw. Ik geef haar een busje melk en ze lacht me vriendelijk toe. Onmiddellijk wil ze met me op de foto. Onderweg zien we een Birmaanse vrouw die lekker uitziende pannenkoeken aan het bakken is. Volgens de gids worden ze gemaakt van dierlijk vet en is het hier een specialiteit. Dat moeten we dus eens uitproberen. Daar het vrouwtje geen Engels spreekt en ik niet weet hoeveel ik moet betalen, geef ik haar het kleinste wat ik in mijn zakken heb (5 BF) maar wat blijkt, dat is veel te veel en ze geeft me pannenkoeken voor de ganse groep. We zetten onze tocht verder en zien onderweg vrouwen sleuren met zware zakken. Hier wordt nog echt gewerkt! In het volgende dorp lopen bijna alle inwoners nog in hun traditionele klederdracht. Ze zijn er wel iets teruggetrokkener en willen liever niet op de foto. Ook deze bevolkingsgroep leidt een agrarisch bestaan: rijst is de voornaamste voedingsbron waarnaast het telen van o.a. bonen, erwten, mais en sesam een dankbare aanvulling is. Eén meisje is heel erg nieuwsgierig en komt even kijken naar al die vreemde blanke mensen. We nemen snel een foto en dan is ze weer verdwenen. De hygiëne in dit dorp is redelijk ook al lopen er overal varkens en kippen rond. Ook hun kledij is zuiver in tegenstelling tot andere armere minderheidsgroepen die we vandaag zijn tegen gekomen. Na de unieke ervaring en de kennismaking met de meest verscheiden volkeren, houden we nog even halt bij warmwaterbronnen. De lava verspreidt een indringende geur van rotte eieren en een dame komt ons demonstreren dat er wel effectief eitjes gekookt kunnen worden in het hete water. Erwin en Walter nemen nog vlug een stoombad alvorens we terug naar het hotel gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten