Vandaag mogen we uitslapen tot 7u30 en dan trekken we een volledige dag de indrukwekkende Birmaanse jungle in. Met onze tropenbroek aan, voor de beestjes, passeren we beboste heuvels, theeplantages en rijstvelden. We banen ons een weg naar Palaung Hill. De natuur is hier prachtig en we genieten met volle teugen. Slechts éénmaal zien we een slang over de weg kruipen maar ze is sneller verdwenen dan ze is gekomen. Zigzaggend door een patchwork aan groen- geel- en bruin getinte akkers, doorkruisen we de vruchtbare valleien van het Shanplateau. De gids leidt ons langsheen dunne paden en over een meer maar we zijn er allemaal gerust in … hij kent de weg. In Palaung Hill genieten we van een lekkere lunch en het uitzicht krijgen we er gratis bij. Tante Simonne die de grote klim naar Palaung Hill niet aankon, is per ossenkar gekomen en arriveert net wanneer wij aan onze lunch beginnen. Haar achterste doet pijn zegt ze. Ja, heel comfortabel zit zo’n kar natuurlijk niet. Dat zullen ook Ginette en ikzelf later op de dag beamen. Na de lunch bezoeken we de nederzetting van de Palaung, die tot het Mon-Khmer volk behoren. Bijzonder zijn hun primitieve en karakteristieke ‘longhouses’ waar verschillende families wonen en waar een oude stamvader regeert. De Palaung vrouwen onderscheiden zich opvallend door hun rode sarongs die met dito kleurige bamboestrengen rond hun middel worden vastgesnoerd. Dit is het meest armoedige dorp dat we tot op heden hebben bezocht. De terugweg besluiten Ginette en ikzelf ook per ossenkar te doen en ja hoor, ook ons achterwerk doet pijn. Langsheen hobbelige, smalle weggetjes moet dat arme beest ons voort trekken. De bus staat ons op te wachten maar Erwin en Guy zijn er nog niet. Iedereen denkt dat ze verloren zijn en de bus vertrekt zonder hen. Bernadette en ikzelf zijn er niet gerust in en worden een beetje boos op onze gids. We besluiten later met een taxi terug te keren. Wanneer we echter in het Pine Hill Resort aankomen, zien we beide heren al helemaal gewassen een aperitiefje nuttigen op het terras. Ze waren gewoon doorgelopen naar het hotel en onze gids was hiervan natuurlijk op de hoogte. Er wordt hartelijk gelachen met onze naïviteit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten