vrijdag 12 juni 2015

Valencia - dag 3

Wie denkt dat een citytrip Valencia een uitputtingsslag is, heeft het mis. Voor onze voeten misschien wel maar voor onze geest zeker niet. In deze zonnige Spaanse stad bevind je je vanuit de bruisende binnenstad in een mum van tijd in de ongerepte natuur. De vele parken in en om de stad zorgen voor voldoende adempauze naast het winkelen en de museumbezoekjes. Vandaag trekken we er dan ook op uit met de fiets. Op 100 m van het hotel is er een fietsenverhuur en daar staan we om stipt 9u voor de deur. We zijn echter nog niet goed wakker want wat heb je nodig wanneer je een fiets gaat huren .... inderdaad je paspoort en dat ligt natuurlijk nog in het hotel. Dus we kunnen terug. Tweede keer goede keer we huren ons fietsje en gaan dan lekker ontbijten op z'n Spaans. Tostadas met olijfolie en tomaat uiteraard met een heerlijk glaasje sinaasappelsap en een koffietje. Na het ontbijt fietsen we naar de Jardines de Turia en van daaruit gaan we richting het futuristische Valencia. Vroeger stroomde de rivier de Turia dwars door de stad. De laatste grote overstroming was in oktober 1957. Die richtte zo veel schade aan en er vielen zoveel slachtoffers, dat werd besloten de rivier buiten de stad om te leiden. In de drooggelegde rivierbedding wou men eerst een spoorweg aanleggen maar de inwoners kwamen in opstand. In de jaren ’80, werd dan besloten dat het een groene bestemming zou krijgen. De jardines de Turia is nu een prachtig stadspark van ongeveer 10 km lang met mooi aangelegde tuinen, fonteinen en natuurlijk sinaasappelbomen. Het is echter crisis in Spanje want de fonteinen staan allemaal droog. We passeren het Gulliverpark, een prachtige kinderspeeltuin. Halverwege zien we het concertgebouw en dan aan het eind van het park doemen de indrukwekkende gebouwen van Ciudad de las Artes y las Ciencias op. Een stad in een stad zeg maar. Zes gebouwen (vijf hiervan ontworpen door de Valenciaanse Santiago Calatrava) waar je kunst, wetenschap en architectuur vindt. De gebouwen zien er futuristisch uit en zijn omringd door prachtig blauw water.

Op een zonnige dag als vandaag en na al onze inspanningen, is de verleiding groot om er even in te plonsen. We zetten onze fiets in de fietsstalling en gaan kaartjes kopen voor l’Hemisféric. Dit gebouw bestaat bijna volledig uit glas en heeft de vorm van een oog. Sommigen zullen ons voor gek verklaren om met dit prachtig weer binnen te gaan zitten maar het is de enige zaal in Spanje waar je op een scherm van 900 m2 3D films kunt bekijken. We krijgen een futuristisch uitziende headset en zakker onderuit in de zeer comfortabele stoelen. Het is een vreemde gewaarwording ... het scherm loopt namelijk helemaal over de zaal heen. De film die we te zien krijgen gaat over de wonderen der natuur en wat met het blote oog niet gezien kan worden. Bij momenten heel indrukwekkend, bij momenten ook heel saai. We liggen dus af en toe te knikkebollen. Wanneer we buiten komen zijn we dan ook lui. We wandelen nog even door het Umbracle, een prachtige tuin waarover een spierwitte, metalen overkoepelingsboog loopt. Aan de zijkanten zijn wit-blauwe trencadís (gebroken tegels) aangebracht. We nemen opnieuw de fiets en passeren even verder de brug Assut de l'Or. Ze is vanwege haar vorm in Valencia beter bekend als el jamonero (de ham) . Het hoogste puntje van de brug is 125 meter en is daardoor ook het hoogste punt van de stad. We fietsen verder in de richting van het strand want ondertussen kunnen we wel wat verkoeling gebruiken. Bij Malvarossa gaan we op zoek naar het restaurant Arribar. Dat zou een aanrader zijn volgens de locals. Maar dat is niet zo eenvoudig. We stranden in de jachthaven en gaan daar alvast iets drinken. Op de terugweg lukt het ons dan toch om het restaurantje te localiseren. We gaan zitten op het gezellige, zonnige terras met uitzicht over de haven. We zitten aan zee dus tijd voor vis. Viviane neemt de zeebaars en ik de dorade. De vis wordt vergezeld van flinter dunne frietjes en heerlijke gegrilde groenten. Het smaakt hemels maar de prijs is dan ook navenant. Af en toe een decadente uitspatting mag wel tijdens een vakantie. Na de lunch gaan we een beetje flaneren op de prachtige boulevard, waarlangs verschillende barakjes zijn geïnstalleerd met allerlei kledij, sieraden en snuisterijen. Naast de boulevard is er nog een wandelweg vol palmbomen. Het is hier zo heerlijk rustig. Alle mensen zitten op het strand of in zee. We fietsen daarna nog wat door Cabanyal. Deze wijk is een oude vissersbuurt en staat vol met authentieke vissershuisjes.

De Moren brachten in vroegere tijden hun liefde voor keramiek naar Valencia. De gevels van de vissershuisjes zijn vaak bedekt met keramische tegeltjes in allerlei felle kleuren en soorten. De stijlen variëren van art nouveau tot baroque. De wijk is een beetje in verval geraakt en wordt voornamelijk bevolkt door kansarmen. Jammer want het heeft echt wel potentieel. Het zonnetje brandt en ondertussen is de temperatuur opgelopen tot ver boven de 30 graden. Tijd dus om opnieuw de schaduw op te zoeken in de rivierbedding van de Turia. We fietsen deze weer helemaal af en gaan nog iets drinken in de plaatselijke baseball club. Rond zeven uur fietsen we terug naar het hotel. Net om de hoek gaat mijn ketting eraf maar gelukkig moeten we dus niet ver meer. We verfrissen ons in de kamer en gaan dan alvast een aperitiefje drinken. Het is zo lekker dat we er nog een tweede nemen ... vergezeld van wat calamares. Op de Plaza de la Virgen is het weer leuk mensjes kijken. Een Duitse vrijgezel is er neergestreken met enkele vrienden. Hij moet een striptease doen maar is wat te verlegen dus krijgen we enkel een blote borst te zien .... een sixpack heeft hij niet. Twee vrouwen op een terras in licht benevelde toestand .... commentaar geven is dus onze voornaamste bezigheid. In stilte welteverstaan. Ge ziet wat voorbij komen hoor! Wanneer er een acte begint met vuur houden we het voor bekeken en wandelen naar La Pappardelle waar we gaan dineren. De Italiaanse keuken kan ons beide wel bekoren en we hebben al tapa's genoeg gegeten. Dit restaurantje is ook een echte aanrader. Spanjaarden zitten iedere avond tot laat aan tafel op één van de vele gezellige terrasjes midden in de oude binnenstad, onder het genot van een lekker wijntje en heerlijke Spaanse gerechtjes. Dat is voor ons ook het ultieme vakantiegevoel. Met duizenden sterren aan de hemel wandelen we terug naar ons hotel - 22u30 en nog steeds 25 graden. Wat wil een mens nog meer?

 

1 opmerking:

  1. sportief zijn jullie goed bezig en dan kan een aperitiefje zeker smaken.
    Eeen italiaans restaurant met spaanse wijntjes enlekker spaanse gerechten ?
    Hier ook nog zeer warm en in de loop van de avond een kleine bui had het nog
    niet opgemerkt.Geniet nog van jullie volle dag morgen en schol.
    Greta slaapwel

    BeantwoordenVerwijderen