Singaraja - Bali Sarat National Park

Midden in de nacht word ik wakker van een vreemd geluid op het dak en het duurt even voor ik goed en wel besef dat het regen is. De gedachte aan ons wasrekje dat nog buiten staat, gaat door mijn hoofd en snel spurt ik naar buiten om het in veiligheid te brengen. Wanneer de wekker afloopt en we naar buiten kijken, schijnt gelukkig terug de zon. Het gaat nog niet veel beter met mijn buikje dus bij het ontbijt kies ik wijselijk voor toast met confituur. Volgens mij heeft de bakker er het zoutvat in laten vallen want het brood smaakt zout als brak en dat in combinatie met de zoete  aardbeien confituur is niet echt lekker.  Gelukkig heeft Ingrid wel een lekker ontbijtje met alles erop en eraan: fruitsap, cappuccino, croissantjes, yoghurt en eggs benedict. 

We zijn dus verkast naar de Balinese jungle en vandaag trekken we erop uit, de weidse natuur in voor een wandeltocht door het Bali Barat nationale park. Surya pikt ons op om 9 uur en brengt ons naar een lokale ranger voor een lange zware tocht, althans daar ga ik van uit. Ja ik start deze dag met een bang hartje want ik voel me nog niet 100%, heb eigenlijk veel te weinig conditie en ben geen held in de jungle maar ik ben op alles voorbereid en heb voor elk probleem een oplossing binnen handbereik: crème tegen de hevige zon, pleisters tegen blaren, water tegen de dorst, desinfecterende gel en muggenmelk tegen de muggen. Het benauwt me wel een beetje dat ik 2,5 uur zal moeten klimmen en dalen door een bos vol met beestjes, vooral in deze temperatuur want lange mouwen zijn echt geen optie deze keer. 

De ranger stelt zich voor maar zijn naam is te moeilijk om te onthouden. Daarom mogen we hem Tattoo noemen vanwege een grote, lelijke tattoo die zijn arm siert maar waar hij dus blijkbaar heel trots op is. Hij laat ons kennis maken met de fauna en flora van Bali. Het park bestaat uit regenwouden, droge savanne, bossen, zandstranden, koraalriffen en mangroves. We starten met het laatste. Hij vertelt ons wat meer over de mangroves die we passeren. Zo zijn er mangroves die dicht onder het grondoppervlak ver verspreide horizontale wortels vormen waarop zogenaamde ademwortels staan. Dat zijn kegelvormige organen die boven de grond of het water uitsteken, waardoor ze kunnen beschikken over lucht. Er zijn ook mangroves die luchtwortels vormen. Mangrovebossen hebben een watertemperatuur nodig tussen 24 en 27 °C Daarom vinden we ze voornamelijk in de gordel waar ook het tropische regenwoud groeit, maar ook in gebieden met een warme golfstroming. Ik ben gefascineerd door de mangroves en vind het eerste stuk van de wandeling dus zalig. Ik geniet van dit prachtige, bijna surrealistische landschap. Plots legt Tattoo wat kleine schelpjes op mijn handen. Groot is onze verbazing wanneer we merken dat ze kleine wezentjes bevatten. Ze komen tevoorschijn van zodra ze onze hete adem voelen. Ze kruipen over mijn hand en geven een kriebelend gevoel. Met een tevreden glimlach, voel ik de opwinding van mijn korte ‘wildlife’ ontmoeting nog nazinderen. 

Zelfverzekerd lopen we onder de luchtwortels door, achter de gids aan maar plots horen we een geluid. Zien we daar een paar oogjes blinken? Ondanks de verzengende hitte gaan de haartjes op  onze armen rechtop staan, als voelsprieten voor naderend gevaar. Het blijkt een grote leguaan die ons heeft horen aankomen en er als een speer vandoor gaat. In de grond zien we grote gaten, ook hier huist er een speciaal beest namelijk de landkrab. Met de verrekijker zien we ze wel maar van zodra we dichterbij komen, kruipen ze terug in hun hol. We hebben geen geluk vandaag want de 'Black Monkey's' die in dit oerwoud wonen, krijgen we ook niet te zien, prachtige vergezichten aan de rand van het mangrovebos des te meer.  Het heldere blauwe water met haar verschillende kleurschakeringen ‘take our breath away’! Ondertussen vraagt Tattoo om de zoveel meter of we tevreden zijn van zijn diensten, we worden er een beetje gek van. Niet dat hij geen goede uitleg geeft maar zijn blik dwaalt constant af naar mijn boezem, hij krabt geregeld aan zijn kruis en snift de hele tijd. Een zakdoek behoort niet tot zijn standaarduitrusting. 

We steken een weg over en komen zo in een ander gedeelte van het Bali Barat nationale park. Hier  voelt Ingrid zich in haar element maar ik een pak minder. De dichte begroeiing geeft me de kriebels en ik heb onmiddellijk het gevoel dat er mij vanalles aan het bijten is.  De gids beweegt zich soepel als een berggeit over de paadjes en vergeet daarbij om nu en dan even te vragen of alles wel ok is. Hij toont ons de verschillende lianen die hier voorkomen. Deze houten klimplanten hebben een boom nodig als steun. Hoe Tarzan destijds van liaan naar liaan zwierde, moet hij ons toch eens komen uitleggen want lianen zijn klimplanten en geen hangplanten. Ze groeien dus van onder naar boven en hun wortels zitten onder de grond. Die grote groene dichtheid van de jungle zorgt er trouwens voor dat Tarzan niet veel plaats heeft om eens lekker door te slingeren. Hij zal altijd wel een plant of boom tegenkomen waar hij galant of bruusk tegenaan vliegt. De kronkelende lianen vinden we het mooist, het lijken net slangen die in de boom omhoog klimmen.

De aanvankelijk redelijk gemakkelijke tocht wordt zwaarder wanneer Tattoo beslist om ons mee te nemen naar de tempel op de top. De eindeloze hoge trappen zorgen ervoor dat we geregeld op onze adem trappen en Tattoo heeft niet echt medelijden. Hij houdt er flink de pas in. Bovengekomen zien we verschillende makaken die achter elkaar aanlopen tussen de tempel. Terwijl Tattoo ons het verhaal van de tempel doet, kunnen wij wat op adem komen. Aan de tempel zit er een mannetje in kleermakerszit gewoon voor zich uit te staren. Het verbaast me hoe die Balinezen urenlang gehurkt naar hun omgeving kunnen kijken. Hun souplesse is immens en bezorgt mij zowaar een jaloers gevoel. Via een trap aan de andere kant van de tempel dalen we weer de berg af en zien we opnieuw een ander facet van het nationale park. De kale, dorre bomen van de droge savanne bieden een troosteloos uitzicht. Tattoo neemt afscheid van ons en we geven hem slechts een kleine tip want zijn geslijm heeft ons danig op de zenuwen gewerkt. Ik heb genoten van het eerste gedeelte van onze tocht, Ingrid van het tweede gedeelte maar we zijn beiden opgelucht wanneer we opnieuw in de bewoonde wereld zijn.  

Surya brengt ons terug naar ons resort waar we vermoeid en bezweet neerploffen op een strandbed aan het zwembad. We zitten hier helemaal alleen want de andere gasten zijn blijkbaar allemaal op stap. We wassen het zout van ons lijf en gaan wat zwemmen en genieten van het zonnetje. Al is genieten een groot woord want opnieuw komen die strontvliegen onze rust verstoren. Ingrid heeft al een handdoek in haar handen waar ze mee in het rond zwaait telkens er weer een vervelend exemplaar in haar buurt komt. In de bomen zien we de staalborsthoningzuiger, een prachtig zangvogeltje. Dit gele vogeltje met olijfgroene rug heeft een lang gebogen dunne snavel om zo de nectar uit de bloemen te kunnen halen. Het is een actieve vogel die daarom ook lastig te fotograferen is, steeds wanneer ik hem in mijn vizier krijg, is hij al terug verdwenen. In de bomen zien we ook vaak aapjes en net nog een soort eekhoorn die zich van de mensen rond hem niet veel aantrekt. Gelukkig hebben we nog geen vieze spinnen, kakkerlakken of slangen gezien.

Vanavond gaan we opnieuw naar de Bali Tower voor onze laatste avond hier. Benieuwd of de receptioniste onze vraag van gisteren goed verstaan heeft en onze bestelling klaarstaat. Onze Flinstone Mobiel komt ons netjes voor de deur ophalen en bij aankomst in de Bali Tower is er even wat verwarring betreffende onze bestelling dus vraag ik om hulp bij onze Zwitserse Michael. Met de glimlach komt hij zich even moeien en wordt alles geregeld. Ik teken af voor mijn bestelling en ze zullen deze naar de kamer brengen. Het betreft 9 flacons waarvan er 4 gevuld moeten worden. Na het diner staan er 4 gevulde flacons te blinken in onze kamer - de 5 lege flacons zijn echter nergens te bespeuren. Ik bel de receptie en krijg een heel slecht Engelssprekende Balinees aan de lijn. Het kost me dan ook heel wat moeite om uitgelegd te krijgen wat het probleem is. Tot 2 keer toe belt hij me terug en dan gaat het licht branden. Vijf minuten later staat er een Balineesje aan de deur met onze overige flacons. Eind goed, al goed maar het was dûr de comprenure! 

Ons gedichtje voor vanavond:

As the days turns into night

Keep your worries out of sight

Close your eyes and go to sleep

For all the good times

Are yours to keep

Good night!