Leipzig

Vandaag is Dee Dee jarig dus van zodra we onze oogjes openen om 6 uur, wordt er gezongen en is het tijd voor cadeautjes …. Ondanks de drukke baan, hebben we zalig geslapen. Rond 7 uur trekken we naar de ontbijtzaal. Ook hier ademt alles jugendstil. Het is een simpel ontbijt maar meer dan voldoende. Om 8 uur checken we uit.

Leipzig wordt op dit moment het nieuwe Berlijn genoemd, dus we verwachten een hippe, creatieve en alternatieve stad met veel barretjes, een underground sfeertje en veel gave streetart. Wanneer we in het centrum van de stad aankomen, zien we dat niet onmiddellijk. De stad blijkt vooral een interessante geschiedenis te hebben. Leipzig is namelijk gebombardeerd tijdens de tweede wereldoorlog waardoor een groot deel van de historische gebouwen verdwenen is. Na de oorlog zijn hier nieuwe gebouwen voor in de plaats gekomen en die hadden veelal communistische invloeden omdat het onder het regime van de toenmalige DDR viel. Na de val van de Berlijnse muur wilden de inwoners van Leipzig zo min mogelijk herinnerd worden aan deze periode en dus werden de communistische gebouwen weer aangepast. Dit heeft ervoor gezorgd dat er een bijzonder mix van stijlen te zien is in de architectuur.

Het oude stadscentrum uit de 16de eeuw is klein en compact en het heeft echt wel een zekere charme. Bovendien liggen de bezienswaardigheden in Leipzig centrum op loopafstand van elkaar. Dat is handig!  Zowel de strakheid van de monumentale gebouwen als de frivole details bekoren ons hier. Ondanks dat er dus meer dan 70% van het centrum tijdens de oorlog verwoest werd, heeft het gelukkig zijn oude allure weer terug.  De oude ornamenten, veelal in jugendstil, soms ook barok, zien we hier en daar toch nog opduiken. De architectonische schoonheid is immens. 

Niet Parijs of Londen, maar Leipzig heeft het grootste treinstation van Europa en dat is werkelijk indrukwekkend. Het heeft grote winkelpassages verspreid over 2 verdiepingen. De centrale hal doet me wat denken aan het New Yorkse Grand Central voor wat betreft vormgeving en ruimtelijkheid. De doorsnee van de stationsklok is wel enkele meters. Het is nog vroeg in de ochtend en het leven is nog niet echt op gang gekomen. Zalig om zo goed als alleen door het immense gebouw te wandelen. We verlaten het station langs het hoofdportaal. Een groep landlopers zit strategisch naast de ingang omringd door lege bierflesjes. Niemand trekt zich wat van hen aan. Het voelt wel meteen ruw, ongelikt en bovenal stedelijk aan. We komen een bijzonder kunstwerk tegen uit de DDR tijd, de Unzeitgemäße Zeitgenossen. Het beeld een aantal geleerden uit en is gemaakt door Dhr. Göbel, Professor in de beeldhouwkunst. Het zijn vooral de prachtige teksten op het beeld die ons ontroeren.

De Augustplatz is het grote centrale plein van Leipzig met een aantal markante gebouwen, zoals het operagebouw, het Concertgebouw en de universiteit. De Mendelbrunnen zorgt voor wat verkoeling. Het is nog maar 10 uur maar de temperatuur is al opgelopen tot boven de 30 graden. 

In de Nikolaistrasse kan iedereen met interesse voor architectuur zijn hart ophalen. Vele mooie bijzondere bouwstijlen zijn te bewonderen waaronder de Jugendstil. In het midden van de straat staat de Nikolaikerk. Het is meer dan een religieus gebouw. In de tachtiger jaren kwam een groeiend aantal sympathisanten van de Oost-Duitse vredesbeweging hier samen. In 1989 leidden vreedzame demonstraties uiteindelijk tot de val van de Berlijnse muur en het DDR-regime. 

Buiten is ze niet spectaculair maar binnen is ze prachtig. We zien classicistische zuilen met palmbladeren en een plafond in roze, appeltjesgroen en wit, daterend van de verbouwing van 1784. Zelf heb ik nog nooit eerder deze kleuren in een kerk gezien. De binnenkant doet me toch een beetje denken aan de Sagrada Familia.

Leipzig staat ook bekend voor de klassieke muziek. Door de jaren heen hebben hier enkele grote Duitse componisten gewoond en gewerkt zoals Bach, Mendelssohn en Wagner. Componist Bach werkte jarenlang als dirigent in de beroemde Thomaskirche.  We vinden de protestantse kerk die gebouwd werd aan het begin van de 13de eeuw niet echt bijzonder. We besluiten dan maar aan de overkant plaats te nemen op het terras van Konditorei Kandler. Iedereen die ons kent, weet dat we wel zoetebekken zijn en dat treft want er wordt hier een felbegeerd gebakje gemaakt. De Leipziger Lerche was al in de jaren 1870 erg populair. Het gebakje bestaat uit een krokant korstje met een mengsel van gemalen amandelen, noten en een kersje. Klinkt lekker niet? En dat is het ook! Daar bovenop neemt Dee Dee nog een Leibziger Bachtaler. Ik ga voor de Leipziger Räbchen, een lekkernij die eruit ziet als smoutebollen waarin marsepein en pruimen verwerkt zijn. Dit komt met nog een portie vanillesaus. Heerlijk! 

Leipzig ademt één en al kunst en cultuur. Simpelweg door de straten en passages dwalen is al een lust voor het oog. Wat een mooie stad. Op deze gemoedelijke zomerdag is de sfeer ontspannen. Hoog aan de strakblauwe hemel staat de zon. Winkelend publiek slentert door de in de schaduw gelegen straten van het centrum, waarvan de winkels veelal zijn gevestigd in oude statige herenhuizen met veel ornamenten. Geen brede boulevard maar een netwerk van overdekte passages bevindt zich kriskras door het centrum. Ieder zijstraatje kent weer een eigen verrassing.

Als er iets is dat ik altijd doe op reis is het wel markten bezoeken. Lokale markten, groente-en fruitmarkten, vismarkten of antiekmarkten. Ik ben dan als een kind in een snoepwinkel. Je ziet, hoort, ruikt en voelt dan echt de sfeer van een bestemming. Er staat een klein artisanaal marktje op het plein voor het oude gemeentehuis. Heerlijk zo rondkuieren tussen de kraampjes. Bij mooi weer is het nergens zo leuk als op het water. We schepen dus in voor een gezellige rondvaart door Leipzig. We verkennen de schoonheid van de stad van op het water. Onderweg komen we langs de topbezienswaardigheden van de stad en varen we onder de romantische bruggen door.

Enig nadeel, voor mij althans, is het constante getater van de schipper. Zijn Duits is voor mij onverstaanbaar en hij irriteert me mateloos. Halverwege ramt hij een kano met 4 jonge mensen. Ze zinken instant. Oké hij was niet in fout want hij kon echt niet meer uitwijken maar ik heb toch met hen te doen. 

We eindigen ons bezoek aan Leipzig opnieuw in Plagwitz maar dit keer in De Spinnerei. Kunstateliers, grauwe betonblokken met ramen en industriële panden markeren hier het straatbeeld. In een ver verleden opende de Baumwollspinnerei, een grote katoenfabriek die een groot internationaal succes bleek. Destijds stelde ze meer dan 4000 mensen tewerk en groeide het gebied rond de Baumwollspinnerei uit tot een groot dorp. Uiteindelijk ging de fabriek failliet na het vallen van de muur. De lege hallen van de Spinnerei bleken erg aantrekkelijk voor alternatieve projecten en creatieve kunstenaars en de verlaten fabriek van de Spinnerei werd omgetoverd tot kunstgalerij. We ontdekken dat er meer dan 100 kunstenaars en 14 internationaal bekende galerieën gevestigd zijn in de oude katoenfabriek.

De enorme fabrieksschoorsteen torent boven alles uit en we zien de treinrails voor de kolenwagons nog lopen. Ik ben fan van dit soort initiatieven en de sfeer die er hangt is er één waar ik dol op ben. Vergane glorie in een hip jasje. Een absolute must voor iedereen die van oude gebouwen en creativiteit houdt. We drinken iets fris in de tuin van het café maar wanneer enkele wespen ons beginnen lastigvallen, stappen we op.

Van het Nieuwe Berlijn naar het Florence van het Noorden. We rijden namelijk verder naar Dresden. De Duitsers zelf gebruiken de prachtige bijnaam ‘Elbflorenz’ wanneer ze het over de stad hebben. Hoe Dresden ook wordt genoemd, beide namen passen perfect bij de hoofdstad van de deelstaat Saksen. Met de meanderende rivier de Elbe, haar schitterende barokke gebouwen, vele kunstschatten en de omliggende, met wijnranken begroeide, heuvels vertoont Dresden inderdaad veel overeenkomsten met de oude Italiaanse stad.

We logeren vanavond in het Holiday Inn Am Zwinger, compleet het tegenovergestelde van gisteren. De ouderwetse charme wordt vervangen door modern comfort. We droppen de bagage op de kamer en trekken de stad in. We nemen de tram naar het Indische restaurant Little India. Zoals steeds genieten we van de Indische gerechten en hebben we weer meer dan voldoende gegeten. 

Om 1 uur ‘s nachts worden we opgeschrikt door een stem die ons dringend verzoekt het hotel te verlaten. ‘This is a fire alarm, please leave the building immediately’. Versuft springen we ons bed uit en trekken we snel wat kledij aan. We nemen wat van waarde is mee en stormen, tezamen met honderden anderen de trappen af. Niet simpel als je 2 uur daarvoor een slaappil genomen hebt. Al blij dat ik niet van de trappen ben gevallen.  We ruiken rook maar zien gelukkig geen vlammen. Eenmaal buiten zakt de adrenaline een beetje maar ons hart gaat toch hevig te keer. Dee Dee verstaat mijn gemompel niet, gelukkig brengt de frisse lucht mijn hoofd wat uit de wolken. Drie brandweerwagens komen aangereden en er is chaos. We gaan aan de overkant van de straat op de stoep zitten en dan is het wachten …. Na drie kwartier worden de kamers vrijgegeven en kunnen we terug naar bed. De lift is nog niet vrijgegeven dus omhoog naar de vierde verdieping en terug ons bed in …