Wiesbaden

Vannacht heeft het wat geregend dus is alles weer wat opgefrist. Dee Dee heeft de ganse nacht wakker gelegen maar ik heb weer zalig geslapen. Onze laatste dag spenderen we in Wiesbaden. Deze prachtige Duitse kuurstad staat bol van belle époque, prestigieuze gebouwen en grootse gebedshuizen: alles verwijst naar de oude glorie van weleer. De binnenstad bleef tijdens de Tweede Oorlog grotendeels gespaard van bombardementen.

Gisteren werden we al overdonderd door de prachtige Orthodoxe kerk van St Elisabeth en vandaag doen we dat nog eens over bij het zien van de volgende bouwkundige parel: het neoclassicistische Kurhaus. Keizer Wilhelm II gaf de opdracht het oude kuurhuis van het vorstenhuis Nassau te verfraaien met een unieke belle-époque façade en Korinthische zuilen. Het gebouw is verdeeld in twee gelijke vleugels. Centraal in het Kurhaus trekt de magnifieke koepel alle aandacht. De vloer lijkt wel een schilderij van Escher. In één van de twaalf prachtige zalen bevindt zich het casino waar de gokverslaafde Russische schrijver Fjodor Dostojevksi, zijn eerste fortuin verbraste.

Aan het theaterpark met haar prachtige fonteinen, ligt ook het Hessisches Staatstheater. Dat werd gebouwd in de late 19de eeuw en gemodelleerd naar gebouwen in Praag en Zürich. Vandaag doet het dienst als cultuur- en kunsttempel met een uitgebreid programma opera’s, toneelstukken, concerten en musicals op niet minder dan vier podia.

Zesentwintig warmwaterbronnen maken van Wiesbaden één van Duitslands chicste kuursteden. De meest bekendste thermale bron is de Kochbrunnen, voor het eerst vermeld in geschriften vanaf de 14de eeuw. Het is de oerbron van de stad. Wanneer we dichterbij komen, voelen we de warmte en zien we de dampen opstijgen uit het water. De heilzame werking van het warme water uit die bronnen was al  bij de Romeinen bekend.

In de waterkiosk wagen we ons aan een slokje. Het water is warm, de smaak is noch vies noch lekker maar volgens de infoborden zéér helend. Ondanks dat ik een rotte eieren geur verwachtte, is dat niet het geval. Het ruikt wel een beetje naar zwavel maar niet extreem. Sowieso hangt er in heel de stad een lichte zwavelgeur, heel bijzonder.

Wandelend door het oude centrum worden we echt aangenaam verrast door de ontspannen sfeer en de oude grandeur. Beiden vinden we deze stad aan de oever van de Rijn echt leuk. Het is een verborgen parel en doet ons een beetje aan Aken denken. 

Een bijzondere bezienswaardig is de Romeinse poort die de Coulinstraße kruist. Deze poort werd pas in 1903 gebouwd als aanvulling op de Heidenmauer en was een voetgangersbrug. Vandaag de dag is deze oversteek niet meer mogelijk.

In het centrum van Wiesbaden staat er een enorme koekoeksklok bij een souvenirwinkel. Hij werd in 1946 gebouwd en vandaag de dag verschijnt de koekoek altijd op het halve uur van 8 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds. In de jaren 1950 werd de naam ‘grootste koekoeksklok ter wereld’ als handelsmerk gebruikt voor de klok in Wiesbaden. Er is tegenwoordig echter een koekoeksklok in het Zwarte Woud die nog groter is. Desalniettemin is de koekoeksklok in Wiesbaden een kleine omweg waard.

Als centrum van de historische vijfhoek wordt de Schlossplatz omringd door het voormalige stadspaleis van de Nassause hertogen, het oude en nieuwe stadhuis en de marktkerk. Het plein was al een versterkte locatie in de Middeleeuwen: een nederzetting omringd door muren en poorttorens ontwikkelde zich rond een toren en kreeg stadsrechten vóór 1241. Het paleis werd tussen 1835 en 1841 gebouwd. Bijzonder is dat het eenvoudige gebouw aan de bestaande huizen in de straat werd vast gebouwd. Hierdoor past het paleis vrij onopvallend in een rij huizen in het stadscentrum. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog is de zetel van het Hessische staatsparlement in het stadspaleis gevestigd.

Direct tegenover het paleis staan het Nieuwe Stadhuis dat in 1887 werd gebouwd in neorenaissancestijl. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gedeeltelijk verwoest en in zijn huidige vorm herbouwd. In het midden van het paleisplein is het wapeneiland een echte blikvanger - het grote mozaïek werd in 1905 gemaakt en toont de Nassause leeuw, de Pruisische adelaar in het midden en het lelie-wapen van Wiesbaden.

Aan gebedshuizen geen gebrek in Wiesbaden. Door de internationale ‘kuurfaam’ liet de adel niet alleen het Kurhaus, maar ook kerken in verschillende stijlen bouwen die prominent aanwezig zijn in het stadsbeeld. De neogotische Marktkirche uit rode zandsteen torent met een hoogte van 98 meter boven de andere gebouwen uit. Voor deze evangelische kerk prijkt een standbeeld van Willem Van Nassau, beter bekend als Willem van Oranje. Met zijn vijf kerktorens is de Evangelische Marktkirche een imposant gebouw op het marktplein in Wiesbaden. Het werd tussen 1853 en 1862 gebouwd in de spitsboogstijl en is volledig beklinkerd met bakstenen.

De Mauergasse is een ontspannen plek om te wandelen en te winkelen. Talrijke kleinere, individuele en ook al lang gevestigde winkels ontmoeten een gevarieerd gastronomisch aanbod dat wordt gevormd door wijnbars uit de wijngaarden van de Rheingau, moderne cafés en bars en gezellige restaurants. Hier strijken we neer bij Nam Nam, een Vietnamees restaurantje dat gezellig ingericht is met kleurrijke lampionnetjes. Het eten is voortreffelijk, het humeur van de eigenaresse iets minder. Na de lunch rijden we terug naar huis.

Toen ik dinsdagavond voor TV zat en naar een aflevering keek van met 4 in bed kwam er wel een leuke B&B voorbij: Logies Mario in Tongerlo. Waarom ik dat hier nu vermeld? Wel ik stuurde een berichtje naar Dee Dee dat ze in die B&B een heerlijk ijssalon hebben en prompt kreeg ik als antwoord ‘dat ligt op de weg naar huis dus we kunnen daar stoppen’. Zo gezegd, zo gedaan, wij dus naar Tongerlo.

Ijssalon Mario bevindt zich net over de basiliek en het is één van de enige ijssalons in België met een Pozzetti-ijstoog. In Italië bestaan deze ijstogen al heel lang, in België is het nog niet ingeburgerd. In een dergelijke ijstoog kan het ijs beter op de juiste temperatuur gehouden worden. Dat wil wel zeggen dat je het ijs niet ziet liggen en dat is misschien een nadeel maar Mario heeft dat goed opgelost. Er hangen unieke en originele plaatjes tegen de muur waarop alle smaken staan die te verkrijgen zijn. Het ijs is super vers en dat proef je! Het is een geweldige afsluiter van een geweldig weekend.