Uitstap vanuit Kos naar Kalymnos

De zon schijnt opnieuw door de gordijnen onze kamer binnen en het belooft een prachtige laatste dag te worden. We wandelen opnieuw richting Kos Stad en aan het eind van de wandeldijk stoppen we even bij de plaatselijke bakker waar ze ook ijsjes verkopen. Hier hebben we nu al zo lang zin in en het weer laat het vandaag zeker toe! 

We gaan terug naar de haven voor opnieuw een boottochtje. Vandaag gaan we naar het naburige eiland Kalymnos. Van zodra we de haven Pothia binnenvaren, zien we de vele pastelkleurige huisjes die tegen de kale rotsachtige helling zijn aangebouwd.  Opvallend zijn de vele neoklassieke gebouwen uit de jaren 1930-1935. Aan de haven zijn veel winkels, cafés en restaurants. Het eiland is vooral bekend om zijn natuurlijke sponzen en daar kunnen we niet naast kijken. Er zijn vele sponzenwinkels te zien, sommige zijn zelfs omgebouwd tot musea. Het sponsduiken en de verwerking van sponzen waren tot in de jaren zestig van de 20e eeuw van groot belang voor de economie van Kalymnos. Sponzen zijn levende wezens die helemaal op de bodem van de zee leven en het duiken naar sponzen is dus niet zonder gevaar, zeker in een ver verleden toen dat nog gebeurde zonder duikuitrusting. Uit onderzoek blijkt dat, alleen al tussen 1886 en 1910, zowat 10.000 Kalymniotische mannen tijdens het duiken stierven.

Omdat Kalymnos alleen per boot bereikbaar is, heeft het zijn eigen identiteit sterk kunnen bewaren, wat het eiland alleen maar bekoorlijker maakt. De bevolking is gastvrij en vriendelijk. We hebben honger gekregen van al dat kuieren in de smalle straatjes en vinden een gezellig plekje langs het water. In deze taverna aan zee bestellen we wat plaatselijke specialiteiten. De vriendelijke dame brengt ons heerlijk vers brood en tomaten die we met wat olijfolie besprenkelen. Even waan ik me in Italië maar nee hoor, nadien komt de taramasalata en de tzatziki op tafel. Dit voorgerechtje wordt gevolgd door heerlijke vis. Da is pas congé hé mannen! We nemen de boot terug naar Kos en besteden onze laatste uurtjes op het eiland met het kuieren door de smalle straatjes van de hoofdstad.

Aan alle mooie liedjes komt een eind, zo ook aan onze prachtige vakantie in Kos. Het mooie Griekse eiland heeft voor de tweede keer mijn hart gestolen. Hopelijk niet vaarwel maar wel tot ziens!

Uitstap vanuit Kos naar Nissyros

Snel ontbijten want er staat opnieuw een boottocht op het programma. Vandaag gaan we naar het kleine vulkaaneilandje Nissyros in de Egeïsche zee. De boottocht duurt bijna een uur. Eenmaal aan wal, staat ons vervoer al klaar om ons naar de Stefanos Krater te brengen. De bus baant zich een weg door de bergen en na een aantal haarspeldbochten verschijnt opeens een adembenemend landschap. Het kleurrijke gesteente van de 300 meter brede krater van de niet meer actieve vulkaan is prachtig om te zien. Liliane besluit boven op een bankje onder de bomen op ons te wachten terwijl wij afdalen in de enorme krater. Het lijkt wel alsof er een bom is ingeslagen in de grond. Op sommige plaatsen is de grond redelijk zacht en we moeten dus uitkijken waar we onze voeten zetten om niet weg te zakken in de soms aanwezige modderpoelen. Uit de aardspleten en gaten stijgen zwaveldampen op.

Wanneer we terug in Mandraki zijn, de hoofdstad van Nissyros, hebben we nog twee uurtjes om het dorpje te verkennen. Naast de vele terrassen en souvenirwinkels, bezoeken we een klooster dat een beetje hoger gelegen is. Van hieruit hebben we een prachtig zicht op de hele stad.  Dit is wat we zo leuk vinden op verlof, het kuieren door de smalle straatjes. We bewonderen de witte huisje met blauwe accenten. Hier voelen we nog het echte Griekenland. Wanneer we de drukke haven beneden verlaten en wat dieper het dorp intrekken, zien we een typisch tafereeltje – een in het zwart gekleed damentje op een stoeltje voor haar mooie huisje. Ze lacht ons vriendelijk toe. 

Wanneer we in de late namiddag terug in ons hotel zijn, besluiten Liliane en ik toch eens aan het mooie zwembad te gaan zitten. Ik doe een snel plonsje in het heerlijk warme water en was al het stof van onze uitstap naar de vulkaan van me af. We hebben het zwembad volledig voor ons alleen. Helemaal verfrist, verschijnen we ’s avonds aan het diner.

Uitstap vanuit Kos naar Bodrum

We ruilen onze huurwagen in en nemen vandaag de boot naar de Turkse badplaats Bodrum, één van de populairste uitstapjes wanneer je in Kos verblijft. Vanaf Kos Stad kunnen we de Turkse kust al zien liggen. Hemelsbreed is de afstand slecht 18,5 kilometer tussen de havens van Kos Stad en Bodrum. Aan de zuidelijke kant van de Mandraki haven zit de plek waar de ferry’s richting Turkije vertrekken en daar zijn we al vroeg in de ochtend om in te schepen.  Om 9u15 mogen we aan boord en we kiezen ervoor om boven op het dek te gaan zitten. Op deze manier kunnen we nog wat genieten van het uitzicht. Hoewel het nog maar mei is, is de zon gemeen krachtig dus smeren is de boodschap! De Maria Star deint aangenaam op de golven. Waarschijnlijk hebben we dan toch een hele goede dag uitgekozen om naar Bodrum te gaan. Wanneer we halverwege zijn hijst een van de bemanningsleden de Turkse vlag. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de gevoelige relatie die nog steeds tussen Turkije en Griekenland heerst. Onze overtocht duurt slechts een half uurtje. Omdat we vanuit de Europese Unie naar Turkije reizen, hebben we enkel een paspoort nodig en geen visum. Wel krijgen we op en speciaal deel van ons retourticket een stempel. Dit is onze in-reisstempel en dat betekent ook dat we dezelfde dag Bodrum ook weer via de haven moeten verlaten.

Bij aankomst in Bodrum, ook wel het ‘St. Tropez van Turkije’ genoemd, moeten we de bus op en volgt er een verplicht nummertje van de reisorganisatie. Eerst worden we naar de windmolens gebracht, de populairste bezienswaardigheid van de stad. Daarna mogen we vrij rondlopen in Bodrum stad. Veel is er niet te zien maar Liliane is opnieuw in haar nopjes want Bodrum leent zich prima om wat te gaan shoppen. Dit tot groot ongenoegen van papa maar iedereen doet wat water bij de wijn. In de gezellige badplaats genieten we ook van de Turkse keuken en dat is dan weer iets dat papa kan bekoren.

De belangrijkste reden om Bodum te bezoeken, is voor de meeste toeristen de verkoop van namaakproducten. Op deze manier kunnen ze hun garderobe aanvullen met de T-shirts en broeken van bekende merken zonder daarvoor een al te hoge kostprijs te betalen. Ik vind het allemaal maar rommel, met uitzondering dan van de prachtige handtassen. We kuieren door de smalle, gezellige winkelstraatjes en proberen de verkopers af te schudden. Niet gemakkelijk dat kan ik jullie verzekeren – ze zijn goed in wat ze doen!

Aan de oostelijke kant van de stad ligt een autovrije wandelpromenade tussen de restaurants, hotels en het strand in met op het einde een kleine vissershaven. Hier liggen de vissersbootjes die er ‘s nachts op uittrekken om verse vis te vangen. Uiteraard gaan we hier lunchen want verser kunnen we de vis niet hebben.

Na de lunch lopen we een beetje landinwaarts. Zo komen we in het echte Bodrum terecht. De straatjes worden smaller, de weg wordt steeds steiler en toeristen zijn er ineens niet meer te zien. Hier zitten we tussen de locals. Ook hier witte huizen met blauwe deuren en kozijnen. Dit is toch iets wat veel mensen als typisch Grieks beschouwen terwijl we hier toch echt in Turkije zijn.  Toch een bewijs dat de overeenkomsten tussen Turkije en Griekenland groter zijn dan de verschillen.

We wandelen terug naar de plek waar de Maria Star in het water ligt. In iets minder dan vijf uur hebben we toch een goed beeld gekregen van het ‘St. Tropez van Turkije’. We hebben zelfs nog wat tijd over om op een terrasje een koel drankje te nuttigen. Na een leuk dagje, nemen we de boot terug naar Kos.

Embros - Platani - Limnionas - Antimachia

De Embros bronnen zijn de enige omsloten warmwaterbronnen van het eiland en liggen aan de zuidoostelijke kust.  Ze stellen niet zo veel voor maar de rit ernaartoe is prachtig. De adembenemende panorama’s ‘take our breath away’. Langs de weg naar de thermen staat een groepje geiten ons ongeïnteresseerd aan te staren. Grappige beestje! We parkeren de auto op de parkeerplaats die zich halverwege het onverharde pad naar het strand bevindt. Daarna is het nog zo’n driehonderd meter lopen. Uit de steile rotswand stroomt water van 50°C in een bekken van ongeveer 25 vierkante meter op het kiezelstrand. Het warme water wordt vermengd met zeewater waardoor de temperatuur in het kunstmatig aangelegde bekken uiteindelijk rond de veertig graden is. Het water zou een geneeskrachtige werking hebben maar we besluiten het toch maar aan ons voorbij te laten gaan. Vooral de geur van zwavel geeft ons een onaangenaam gevoel. 

Even verderop in Platani bevindt zich, aan een pijnboombos een islamitisch kerkhof met honderden gedecoreerde grafzerken. Vooral de oudere, voor een deel door de tand des tijds aangetaste grafstenen met Arabische inscripties zijn echt kleine kunstwerkjes. Ook hier zijn we helemaal alleen. 

Ondertussen is het bijna middag en dus tijd om een leuk restaurantje te zoeken. In ons reisboekje lezen we dat er in Limnionas een goed visrestaurant is. Daar aangekomen merken we dat het eigenlijk geen echt stadje is, het is veeleer een baaitje dat nog niet ontdekt is door veel toeristen. Dit zorgt voor een bepaalde charme want het is er lekker rustig. Boven aan de weg is er inderdaad een vis taverna met een mooi uitzicht over zee. Hier wordt elke dag verse vis gevangen die dan op de grill wordt bereid. We nemen plaats onder een afdak dat bestaat uit een soort visnet met grote gaten waardoor het er lekker koel is. Beneden zien we een strandje en in het piepkleine haventje liggen een paar vissersboten. De vis is heerlijk! 

Ooit stonden er rond het dorp Antimachia meer dan honderd windmolens. Inmiddels is het grootste deel gesloopt of buiten gebruik geraakt. Er staat op het eiland Kos nog één werkende windmolen en dat is hier, namelijk de Milos tou papa. Door het oude zeildoek aan de wieken is de molen zeer schilderachtig. Jammer genoeg is hij vandaag gesloten en zijn de zeilen opgebonden. Recht tegenover de molen ligt het Huis van Antimachia. Zowel aan de buiten- als de binnenkant krijgen we een goede indruk hoe men hier begin 20 eeuw leefde. Leuk om te zien hoe men sliep op een verhoogd bed. Het museum stelt niet veel voor maar we betalen dan ook maar 1 euro. Liliane en mama zijn buiten op een bankje in de schaduw op ons blijven wachten. 

In dit dorp staat ook de ruïne van het kasteel van Antimachia, een indrukwekkende vesting uit de 13^de eeuw met enorme muren. De burcht diende in de oorlog als toevluchtsoord voor de dorpsbewoners. De site is bezaaid met distels en die prikken geweldig maar de groen-paarse distelbloemen zijn werkelijk prachtig. In de loop der jaren is het fort vervallen. De natuur heeft de binnenkant overgenomen. Wat echter blijft, is het fantastische uitzicht over het eiland. Zo kunnen we na een pittige klim vanaf de zuidelijke muur, voor zover die er nog staat, heel mooi uitkijken over de kust ter hoogte van Kardamena. We zijn ook hier helemaal alleen en dat zorgt voor een wow momentje.

We rijden terug naar Kos Stad waar we een van de weinige middeleeuwse overblijfselen van de stad, de indrukwekkende burcht aan de Mandraki haven bezoeken. Ze bestaat uit twee vestingringen, een binnenste oorspronkelijke burcht uit de 14^de eeuw en een verreweg omvangrijkere muurring die alleen van buiten zichtbaar is. We voelen ons echte jonkvrouwen wanneer we er rondwandelen. Vanaf de verdedigingsmuren hebben we een fraai uitzicht over de haven. 

Terug beneden, is het tijd om naar het hotel te gaan voor ons avondmaal. Het was een hele toffe dag en hebben heel erg veel gezien op korte tijd.

Dikeosgebergte: Zia - Lagoudi - Alikes - Palio Pyli

Gelukkig is het slechte weer gepasseerd en schijnt de zon opnieuw! Vandaag huren we een auto omdat we toch nog wat meer willen zien van het eiland. Het is niet groot maar we doen alles op het gemakske. We rijden naar Asklepieion op slechts 3,5 km van Kos Stad. De archeologische site ligt tussen de cipressen op een kleine heuvel en is pas aan het begin van de 20e eeuw ontdekt. Het was de medicijnenschool van Hippokrates, waar de zieken genezing en verzachting van hun kwalen zochten. De prachtige ligging en de manier waarop het Asklepieion deels gerestaureerd is, maakt veel indruk op ons. Omdat de gebouwen op een helling liggen, is het Asklepieion gebouwd in drie terrassen die verbonden zijn met marmeren trappen. Het laagste terras is omringd door zuilenhallen en komt uit ongeveer de 1^e eeuw na Christus. Kamers, waar waarschijnlijk de patiënten verbleven tijdens hun behandeling, sluiten de zuilenhallen. Op dit terras zijn ook twee ondergrondse kamers aangetroffen. Men denkt dat deze kamers alleen in gebruik waren voor mensen met geslachtsziektes en Lepra. We beginnen rustig aan de wandeling naar de top. Op het tweede terras, het middelste, was het echte ziekenhuis, waar ook de behandelingen plaatsvonden. Dit gebouw dateert uit ongeveer de 4^e eeuw voor Christus. Behalve medicinale baden zijn hier ook meerdere tempels van de Ionische orde te vinden. Op het bovenste terras hebben we een weids uitzicht over de naburige eilanden. Hier bevond zich ooit een grote marmeren tempel. Vanaf hier leidde een trap verder naar een heilig dennenbomenwoud. Men dacht in die tijd dat alle levende vrouwen daar onsterfelijk werden. Terwijl we over de archeologische site lopen, proberen we ons in te beelden hoe het er hier vroeger uitgezien moet hebben. Hoewel de contouren in grote lijnen wel zichtbaar zijn, is het wel handig dat er informatieborden staan met uitleg en tekeningen.

In het binnenland van Kos bevindt zich het Dikeosgebergte met een hoogte van 846 meter. Aan de rand ervan liggen een aantal aantrekkelijke bergdorpen. Het eerste dorp dat we bezoeken is Zia. De bergweg ernaartoe zorgt voor adembenemende uitzichten maar daar aangekomen, begint het te regenen dus moeten we dringend gaan schuilen. Waar beter dan op een gezellig terras onder de paraplu? De temperatuur is nog steeds heerlijk dus buiten zitten is geen straf. De eigenaar maakt met heel veel borden duidelijk dat ze hier ‘fresh homemade lemonade’ verkopen. Het drankje smaakt heerlijk en is een goede dorstlesser! Het hoogstgelegen bergdorp van Kos (350 m) is een echte toeristische trekpleister maar ondanks dat is het zeker een bezoekje waard. De authentieke Griekse huisjes zijn grotendeels bezet door eigenaren van souvenirwinkeltjes die allerlei prullaria aanbieden. 

Hemelsbreed bedraagt de afstand tussen Zia en Lagoudi misschien maar een kilometer. Toch is er een wereld van verschil tussen deze twee dorpen en is dit laatste misschien wel de leukste van de twee. Op het moment dat wij het dorp binnenrijden, loopt er een plaatselijke kat over het wegdek. Hier zijn geen toeristen en wanen we ons terug in het echte Griekenland. We gaan op bezoek bij Christina, een zeer extravagante Belgische kunstenares die de kleine galerie Latéma openhoudt. Ze verwelkomt ons in haar gezellige huisje met veel prularia. Deze bizarre dame rookt als een turk maar gelukkig staan alle ramen wagenwijd open en hebben we geen last van de rook. Ze biedt ons een koffietje aan en we blijven daar tot de regen ophoudt. De hemel trekt weer open en het zonnetje komt terug piepen.

In Alikes strekt zich een zoutmeer uit dat werd uitgeroepen tot natuurreservaat. Het is de biotoop van vele vogels. 

Hier maken we een prachtige wandeling rond het meer. Gelukkig heeft het niet echt veel geregend maar de paden liggen er bij momenten toch wat modderig bij. Er staat ook een oude bunker met wat graffiti op. In de verte zien we enkele pelikanen die zitten te baden. Normaal is dit ook de plek waar je witte flamingo’s kan spotten maar die hebben we jammer genoeg niet gezien. De natuur hier aan het meer met de zee op de achtergrond is wel heel erg mooi. Bovendien was het er erg rustig, we zijn geen andere mensen tegengekomen.

In het Dikeos gebergte ligt Palio Pyli. Deze plek werd al sinds de middeleeuwen bewoond. Eerst werd er een kasteel gebouwd, vervolgens kwam er een kerk en de eerste woningen. Eeuwenlang hebben de bewoners van het toenmalige Pyli op één van de mooiste plekjes van het eiland Kos gewoond totdat het noodlot toesloeg. Er brak cholera uit en vrijwel het hele dorp overleed aan deze zichzelf gemakkelijk verspreidende infectieziekte. Sindsdien is het verval ingetreden in Palio Pyli. Redelijk wat woningen staan zelfs niet meer overeind en vormen nu niet meer dan hoopjes stenen tussen de bomen. We gaan omhoog via een steil, stenen, hobbelig bergpad dus het is oppassen geblazen. Halverwege zien we twee losse muren en wat verderop toch iets wat al meer op een echt gebouw lijkt. We volgen het bordje ‘best panoramic views in Kos’ en na de vermoeiende klim, arriveren we bij een klein café waar we toch iets kunnen drinken.  Er staat een eenzaam tafeltje aan de rand van de afgrond van waaruit we een prachtig zicht hebben over het gebergte en het kasteel van Palio Pyli. We wandelen terug naar beneden en onderweg komen we nog wat geiten tegen. Echt schuw zijn ze niet, maar toch gaan ze niet graag op de foto. Het geluid van de belletjes om hun nek is het enige wat we hier horen. 

Een fijne afsluiter van een prachtige dag. 

Kos Stad

Kalimera! Een goede dag begint met een goed ontbijt. Gelukkig zitten we in een hotel waar we goed verzorgd worden. Ons ontbijt wordt geserveerd in buffetvorm dus we nemen wat we lekker vinden. Omdat we gisteren maar een half dagje in Kos Stad zijn geweest, keren we deze morgen nog even terug want er zijn toch nog enkele bezienswaardigheden. 

Midden in Kos Stad zijn de restanten van de oude agora die hier ooit gestaan heeft, te bezoeken. Deze archeologische vindplaats is overdag open voor het publiek en sommige restaurants maken hier dankbaar gebruik van door in het straatje langs de site hun terrassen op te stellen. Tijd dus voor een lekker drankje alvorens we in die brandende hitte de ruïnes gaan bezoeken. Liliane en papa vliegen alvast in de retsina maar mama en ik houden het deftig. Er moet iemand nuchter blijven hé! Een groot deel van de oude Romeinse stad is tijdens aardbevingen in de vijfde en zesde eeuw n.Chr. verloren gegaan. De agora die hier stond was ooit een van de grootste ter wereld. Nu rest er bijna niets meer dan hoopjes stenen en enkele zuilen, maar desalniettemin toch een bezoekje waard. 

Wat verderop bezoeken we het Odeum, een oud muziektheater dat stamt uit het Romeinse tijdperk. Hier werden de publieke zittingen gehouden van de Senaat en er werden muziekwedstrijden gehouden. Het gebouw had een oppervlakte van 22 bij 30 meter en een hoogte van 12 meter. In totaal was er plek voor 750 toeschouwers. De grote aardbeving die plaatsvond in 142 heeft het gebouw flink beschadigd maar gelukkig werd het snel weer hersteld. In de loop der eeuwen is het toch verder in verval geraakt. Pas toen de Italianen weer over Kos heersten, heeft er een nieuwe restauratie plaatsgevonden. Wanneer we oog in oog staan met het podium is onze eerste gedachte ‘wat is dit klein in vergelijking met andere amfitheaters zoals het Colosseum’ maar eenmaal in het midden, naar omhoog kijkend heeft het toch een andere impact op ons. 

Aan Diagora Square zien we nog een restant van de Bab Gedid Moskee. Veel is er niet van over want de moskee is vernietigd na de aardbeving van 1933. Alles wat vernield was, is gesloopt en afgevoerd, alleen de minaret, die een hoogte heeft van 11,35 m is blijven staan. Wanneer we vanaf het odeon richting deze minaret wandelen, is het zicht adembenemend. We maken enkele mooie sfeerfoto’s met de trappen erbij en de rijkelijk bloeiende bougainville. 

De dames worden een beetje moe dus trekken papa en ik alleen naar Casa Romana. Op de plaats waar vroeger een Romeins huis stond, hebben ze niet alleen alles opgegraven maar hebben ze ook een nieuw huis gebouwd. Hierdoor is er een prachtig museum ontstaan waar we niet alleen kunnen zien hoe het huis er ooit uitgezien moet hebben. De expositie geeft ons ook inzicht in het leven hier vroeger in de Romeinse tijd. Wat handig is, is dat de nieuwe stukken van duidelijk andere materialen gemaakt zijn. Hierdoor zien we goed wat antiek is en wat nieuw gebouwd is.

We wandelen terug naar het hotel via de wandelpromenade maar zien de lucht alsmaar donkerder worden. Niemand van ons heeft een paraplu bij en onderweg zijn er niet echt schuilplaatsen. We zetten een stapje rapper maar het mag niet baten, halverwege komen we in een stortbui terecht.  Bovendien waait het verschrikkelijk en dat is geen goede combinatie. We zien er dan ook uit als 4 waterkiekens wanneer we in het hotel aankomen. Snel douchen en andere kleren aan. Eten doen we vanavond niet op het terras want het blijft nog heel de avond erg fris voor de tijd van het jaar.  Hopelijk schijnt morgen opnieuw de zon!

Kos Stad

Wat vind ik het allerleukst? Inderdaad reizen! Het is dan ook met een ‘big smile’ dat ik weer op een vliegtuig stap richting één of andere leuke bestemming. Ik ben een fervent Grieks eilandbezoeker en deze keer staat het eiland Kos op het programma. Papa zal weer met 3 vrouwen op stap zijn want Liliane gaat ook mee. Na amper 3,5 uurtjes vliegen, komen we aan op het zonovergoten eiland Kos. Zalig temperatuurtje en wat ons betreft mag dat zo blijven de komende dagen! We logeren in het Hotel Palm Beach in Psalidi net buiten Kos Stad. De kamers stellen niet veel voor maar er is wel een mooi zwembad. Heel belangrijk voor sommige mensen maar niet echt voor ons.

We drinken iets aan de bar van het hotel en besluiten dan naar Kos Stad te wandelen via de prachtige wandelpromenade die bij ons hotel begint. Het middelpunt van Kos Stad wordt gevormd door de levendige Mandrikihaven met een kleurrijk allegaartje van jachten, kleine vissersschuiten en rondvaartboten. Omdat de haven cirkelvormig aangelegd is, is er een vrij intieme sfeer ontstaan. Boven alles uitstekend waakt de enorme burcht en daarachter opent zich een labyrint van kleine straatjes, steegjes en pleintjes. Kos is een levendige stad en wat ons onmiddellijk opvalt, is dat het ook een zeer groene stad is. Er zijn veel palmbomen en prachtige planten en bloemen. De kleine, compacte stad heeft ook uitgestrekte pleinen, zoals Eleftheria Square. Hier bevindt zich de Defterdar moskee die boven het centrale stadsplein uitsteekt en gebouwd werd in de 18^de eeuw. Helaas is bezichtigen niet mogelijk. Dan wandelen we maar de Agora binnen, een mooie overdekte markt waar ze allerlei lekkernijen en kruiden verkopen. De geur die er hangt, is hemels en kruipt diep in onze neusgaten. Van hieruit wandelen we zo het oude stadscentrum binnen. Liliane is in haar nopjes want dit is een walhalla voor shoppers – het ene winkeltje na het andere en overal verkopen ze leuke hebbedingetjes en mooie juweeltjes! 

Na al dat kuieren door de binnenstad, doen onze voetjes pijn dus besluiten we even te rusten op het plein Platía Platanou tegenover het kasteel in de schaduw van de plataan van Hippocrates, de grondlegger van de geneeskunde. De boom is vooral in de breedte uitgedijd in plaats van dat hij de lucht ingeschoten is. Hij heeft een diameter van ongeveer 12 meter en door de jaren heen is de boom volledig uitgehold en moet hij ook ondersteund worden door een ijzeren gebinte. Volgens de legende zou Hippocrates onder deze boom zijn leerlingen hebben onderwezen in geneeskunde. Ik kan ergere plekken bedenken om te studeren! Direct naast de boom, of eigenlijk vooral onder de boom, staat het washuisje waar de rituele wassing plaatsvindt voor de gelovigen die de moskee willen betreden.

Ons eerste dagje in Kos zit er al op. Maar niet getreurd, we zijn hier nog een hele week om te genieten van de Griekse sfeer en het lekkere eten.