woensdag 4 oktober 2017

Candidasa

Onze eerste nacht op Balinese bodem was redelijk. Ingrid en ik zijn compatibel, alleen onze lichaamstemperatuur verschilt een beetje. Ik heb het altijd te warm, Ingrid te koud dus het is een beetje schipperen met de airco. Zoals beloofd gisterenavond, heb ik de airco enkel opgezet wanneer ik het niet meer kon uithouden. Grappig te zien dat zij bij 27 graden nog in lange mouwen onder de dons ligt, terwijl ik met een niemendalletje boven op de lakens lig. Het is al 9 uur voorbij wanneer we wakker worden maar vandaag kunnen we genieten van een vrije dag. Heerlijk toch - niets moet, alles kan! We lopen onze neus achterna richting ontbijtruimte waar we een tafeltje krijgen met zicht op zee. Het strand dat hier ooit was, is inmiddels voor een groot deel door de zee verzwolgen. We kunnen kiezen uit twee menu’s en gaan voor de meest uitgebreide keuze want we hebben tijd. Fruitsap, fruit, koffiekoekje, cake en een eitje naar keuze met toast. Voetjes onder tafel en genieten van een ‘breakfast with a view’! Want nu het licht is, zien we maar eerst hoe  mooi de omgeving hier is. 


Na ons rijkelijk ontbijt gaan we wat relaxen aan het prachtige zwembad dat omringd is door palmbomen. Het is hier redelijk rustig want er zijn niet veel hotelgasten. De pool boy komt ons al lachend tegemoet om de handdoek op ons bedje te leggen en ons een fris watertje te brengen. ‘The Asian way of life’- geen denken aan dat we hier iets zelf mogen doen, we worden bediend en hoe! Ingrid is in haar nopjes want ze hoeft niet teen voor teen in het water te steken, ze kan er zo inspringen. Het water is heerlijk van temperatuur. De zon schijnt hevig maar er is gelukkig voor mij, een windje. Van uit mijn ooghoek zie ik een bos bloemen drijven in het zwembad. Zou onze lieve pool boy zelfs het zwembad versieren met bloemen? Dan krijgen we de slappe lach, het blijkt een zwarte schone te zijn met een bloemenhoed. Ja sommige mensen willen zelfs in het zwembad luxueus voor de dag komen. 



Om 1 uur gaan we wat sightseeing doen en krijgen we alweer een privé chauffeur, van het hotel deze keer. Hij brengt ons naar de stad Candidasa, nou ja ‘stad’ is een groot woord. Het is eigenlijk een lange, drukke straat met winkeltjes aan weerszijde. Hij belooft ons om hier tegen 15u15 en 17u15 terug te zijn. We mogen kiezen wanneer we terug naar hier komen. Er is veel bedrijvigheid in de straten. Vrouwen en meisjes vullen eenvoudige van bananenbladeren gevlochten schaaltjes met bloesems en rijstkorrels, vruchten en wierookstokjes. Vijfmaal per dag moeten offers worden gebracht aan de huisgoden in hun schrijnen, maar ook aan geesten en demonen. De offergaven zijn een symbool van het Balinese volkshindoeïsme, een religie die veel bijdraagt aan de karakteristieken van het eiland.  De mensen zijn overwegend hindoe en dat betekent dat ze geloven in karma en reïncarnatie. Het gevolg is dat ze allemaal zo goed mogelijk proberen te leven en dat merk je aan alles. Ze zijn vriendelijk, behulpzaam en eerlijk. De bewoners hier zijn net zo nieuwsgierig naar ons, als wij naar hen. Met de weinige woorden Engels die men hier kent, is het leuk om een gesprek aan te knopen.


We passeren de lelie vijvers van Candidasa. Een heel mooie plaats om te vertoeven met oogverblindende natuur. De lotusbloem is van grote betekenis in het hindoeïsme en het boeddhisme, men beschouwt het als een heilige bloem. Surya heeft ons beloofd om hier morgenvroeg nog eens te stoppen want het is ‘s morgens dat de lelie haar bloem helemaal opent. Als ze bloeit is ze prachtig, met in het midden de halve kegelvormige vrucht. Als de bloem is uitgebloeid, vallen de zaden eruit en blijft een soort bijennest over.



Tempels, tempels, tempels en nog eens tempels, waar je ook kijkt. Niemand kan precies vertellen hoeveel sacrale bouwwerken er op het kleine eiland staan. Elk Balinees landhuis heeft een tempel, elk dorp heeft er minstens drie. Tempels horen bij Bali als goden en demonen. Vaak hoor je zeggen “als je één tempel gezien hebt, heb je ze allemaal gezien”, een uitspraak waar ik het hoegenaamd niet mee eens ben!  Balinese tempels onderscheiden zich van elkaar wat betreft betekenis en bestemming, maar komen wel op veel punten overeen als het gaat om constructie en inrichting. Een tempel (pura) bestaat uit 3 binnenplaatsen die via uitbundig versierde poorten met elkaar verbonden zijn. In het midden van de stad net over de lelievijvers bevindt zich de hoofdtempel van Candidasa. Aan de ingang zit er een vrouw met een bloesje dat z’n beste tijd heeft gehad. Ze staat erop dat we een sarong rond ons middel draaien terwijl we beiden een lang kleed dragen. Ze wil een centje bijverdienen want uiteraard heeft zij net de perfecte sarong voor ons. Zowel Ingrid als ik laten ons niet verleiden, we hebben zelf onze sarong bij. Alsnog assisteert ze ons met het rondbinden van onze eigen sjaal, t’is geen gezicht maar we laten ze maar begaan. Ik wil ook een sjaal over mijn schouders slaan maar dat is niet nodig. Vreemd, dat moeten we morgen toch eens aan Surya vragen. We klimmen helemaal naar de top en hebben van daaruit een prachtig zicht  over de vijvers en de zee. 



Het westelijke deel van Bali is armer dan de rest van het eiland en dat is te merken: we worden hier direct op een opdringerige wijze geconfronteerd met allerlei verkopers van lokaal ambachtelijk spul. En mensen proberen hier op allerlei wijzen geld aan je te ontfutselen door je te helpen met van alles en nog wat. Welkom in Azië.


We hebben best al wat gestapt, wanneer we besluiten om één van de vele spa’s binnen te stappen. Het is niet voor niets vakantie! Ingrid gaat voor een pedicure en ik wil graag een voet/been massage. Eerst worden onze voetjes gewassen in water met bloemenaroma en daarna beginnen de twee dames ons te verwennen. Zalig weggezakt in een comfortabele zetel met een rustig muziekje op de achtergrond spelen de dames voor 4 euro een uurtje met onze voeten.  


Ondertussen is het 4 uur voorbij en besluiten we iets te gaan eten in een gezellig restaurantje. Hier betalen we slechts een derde van de prijs die we in ons hotel betalen en het is even lekker. Onze persoonlijke chauffeur van Alila Manggis zou ons opnieuw komen ophalen daar waar hij ons heeft afgezet. Zet echter twee taterende vrouwen in een auto en gegarandeerd dat ze niet meer weten hoe de chauffeur er nu weer uitzag, laat staan de auto. Heel vervelend wanneer er regelmatig auto’s stoppen om te vragen of we een auto nodig hebben. Elke keer kijken we elkaar aan met vragende ogen ‘zou dit hem zijn?’ We gaan een beetje op ons gevoel af en sturen ze allemaal door. Een paar minuten later dan voorzien, draait er opnieuw een auto de parkeerstrook op en dan zien we de naam van het hotel gedrukt op de zijkant. Toch twijfelen we wanneer we instappen want de man in kwestie is zeker niet de man waarmee wij oorspronkelijk naar hier gereden zijn, maar hij stelt ons gerust. We maken nog een wandeling naar de tempel van ons hotel en besluiten dan een laatste duik te nemen in het prachtige zwembad om ons even te verfrissen. Mmmm verfrissen kan ik het niet noemen, de temperatuur van het water is zeker 38 graden. Ingrid vindt dit uiteraard zalig, tot ze er weer uit komt. ‘Amai da’s koud’, roept ze - mochten jullie zich de vraag stellen, de buitentemperatuur is zeker nog voorbij de 30 graden! Ikzelf wil heel elegant het zwembad instappen maar ga onmiddellijk onderuit en volledig kopje onder. Massageolie aan je voeten is levensgevaarlijk! 


Onze eerste vrije dag zit erop en morgen beginnen we aan onze echte rondreis met Surya. We kijken er beiden naar uit! 


4 opmerkingen:

  1. Wat een geluk met het weer hebben jullie.Dat Ingrid het
    nog koud heeft bij 30 graden is niet te geloven.
    Ja je moet voorzichtig zijn met massageolie.
    De behandelingen zijn wel spot goedkoop.
    Geniet morgen van jullie rondreis en duim voor goed weer.Knuffels

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Weeral heerlijk genoten van je blog en toch al goe gelachen, ja zo kennen we ons Ingrid he, als wij het warm hebben heeft zij het koud, ik hoor het Urbain nog zeggen, precies een buitenaards wezen in de winter als ze gaat slapen. Geniet er nog van en ik kijk al uit naar het vervolg. 💋💋💋

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mmm weer zalig genoten van je blog...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook de eerste keer dat ik jou in zwempak zie zitten aan een zwembad!. Zalig beeld. Ben weer volop aan het genieten van je verslag...heerlijk beschreven weer. En wie weet.... Julia roberts heeft daar ook hare Javier Bardem leren kennen....er loopt misschien een deense blonde versie ergens rond op Bali,😉😂 Geniet er maar met volle teugen van!.😘😘

    BeantwoordenVerwijderen