Sanur - Uluwaru tempel

We worden wakker van het zonnetje dat in de kamer schijnt met op de achtergrond het geluid van de ruisende zee. Bali is het centrum van spiritualiteit en innerlijke rust. Ook voor ons is het tijd om tot rust te komen. Het is een cliché, I know, maar we willen het toch proberen en hopen dat te vinden op deze magische plek. We zetten de smartphones even uit en wandelen naar onze spa voor een yogales. Even ontsnappen aan de dagelijkse stroom van prikkels. Het is een kleine ruimte met een mooie donkere houten vloer. Zes vroege vogels zijn hier samengekomen om te werken aan hun mindset. De yogi is een knappe, lenige en inspirerende man. De yoga les van vandaag is zeer ontspannend en gericht op ademhaling. En dat is geen overbodige luxe als je bedenkt hoe vaak mijn gedachten afdwalen en mijn hersens blootgesteld worden aan allerlei storende prikkels. We rekken en stretchen al onze spieren en de energie kronkelt in mijn lichaam langs mijn ruggengraat omhoog naar mijn kruin. Af en toe vult de ruimte zich met gezang - ohm!!!!! De yogi heeft een aangename, meditatieve stem. Het focussen is het moeilijkst ook al zei Ketut: ‘Meditation is simple - sit and smile with face and mind’. Na de sessie kijk ik in de spiegel en ik zie een paar ontspannen ogen – missie geslaagd!

Daarna is het tijd voor het ontbijt. We kunnen kiezen uit 3 verschillende restaurants en gaan voor het Beach restaurant, Reef. Hier is er een heus buffet met voor elk wat wils: Balinees, Indisch, Westers etc. Het ontbijt en ook de bediening is zoals steeds eerste klas! Alle persoonlijke aanvullende wensen worden met plezier voor ons bereid. Deze morgen dus een omelet met paprika en ajuin, gevolgd door wat zoete specialiteiten van Bali, zoals bananen beignet, pannenkoekjes, en de plaatselijke zwarte rijstpap. Heel lekker en geweldig om onze dag zo te starten.

Na de yoga van deze morgen zijn we ons zeer bewust van alles om ons heen, de zeewind, het geluid van de golven, de zilte geur van het water, de eerste stralen van de zon. Een strandwandeling is een prima manier om de dag te beginnen. De kustlijn en het strand zijn hier, in tegenstelling tot elders op Bali, heel erg mooi. Vissers staan tot aan hun knieën met een lange hengel geduldig te wachten in het azuurblauwe water, kleurrijke vissersboten sieren het strand. Het drijfhout dat hier aanspoelt, wordt door kunstenaars verwerkt in prachtige objecten, van schommels, picknickbanken tot welkomstletters. Hier en daar ook wat spirituele kunstwerken. De palmboom leent zich trouwens uitstekend om even uit te rusten, al denkt Ingrid daar anders over. Ze slaagt er niet in om grip te hebben op de gladde stam en rijst steeds naar beneden. 

Alles in Sanur ademt ontspanning. De baai wordt afgeschermd door een rif, waardoor de branding hier gering is. Tijdens onze wandeling over de promenade, worden we weer aangesproken door tientallen vrouwen die een 'sarooooooong' voor 'a cheap price' willen verpatsen of ons mee op een geleide wandeling willen nemen naar hun winkel, waar we dan - uiteraard - verondersteld worden iets te kopen 'for good luck'. Geluk dat wij gaan hebben de komende maanden en jaren!

Gisteren vertelde Surya ons dat er vandaag een ‘triton’ zou plaatsvinden. Een wat? horen we jullie denken. Wel het heeft bij ons ook even geduurd alvorens we begrepen wat er nu precies zou gebeuren. Het blijkt dus een triatlon te zijn. Overal op het strand wordt er reclame voor gemaakt en een van de hoofdsponsors is Herbalife. Ingrid is dus in haar nopjes, zelfs zo ver van huis kennen ze het concept. Even snel wat foto's nemen bij de Herbalife vlag. We passeren een prachtige spa maar wanneer we de prijzen gaan vragen, moeten we even slikken. Voor een massage betaal je hier al gauw het viervoud van de massage salonnetjes in de stad. Ik ben verliefd op de schattige parapluutjes in de tuin maar ze zijn iets te groot om mee te nemen. 

Vermits ik maar niet verlost geraak van de hevige diarree, loop ik even de plaatselijke apotheek binnen. Daar krijg ik twee verschillende soorten pillen. Hopelijk werken die wel want immodium laat me serieus in de steek. Bij Ketut gaan we iets drinken. Deze lieve man bedient ons alsof we al jaren tot zijn vriendenkring behoren. Misschien is het de naam waardoor we hem zo sympathiek  vinden. 

Langs de winkelstraat wandelen we terug naar ons hotel en we lassen alvast opnieuw een relax momentje in.  Aroma's, kruiden, ontspannende muziek, alle ingrediënten worden in dit kleine barakje uit de Balinese kast gehaald voor de rust van lichaam en geest. Irma masseert mijn voetjes met een zodanige souplesse dat ik niet anders kan dan zachtjes indommelen. Na de heerlijke voetmassage, spurt ik echter naar de overkant en ben ik nog net op tijd in de kamer om een ongelukje te voorkomen. Snel maar die pilletjes nemen want we worden binnen een uurtje verwacht in de lobby. 

Surya is zoals altijd netjes op tijd en brengt ons naar de zeetempel Uluwaru. Deze ligt op een adembenemende klif met een schitterend uitzicht over de Indiaanse Oceaan. De tempel is gebouwd in de 11e eeuw en ligt zo'n 80 meter boven zee. Met name de reliëfs aan weerszijden van de gespleten poort zijn beroemd. Deze 'vleugels' bewaken de tempel. Op de tweede binnenplaats is Ganesha te zien. Een deel van de tempel mag niet betreden worden, dit is alleen voor de Balinezen tijdens bepaalde ceremonies. Blote benen zijn niet toegestaan en er wordt dus verwacht dat we een sarong dragen. Gelukkig hebben we er zelf eentje mee, ook al zijn ze uiteraard ook te huur aan de ingang. De tempel kleurt helemaal paars want ze hebben blijkbaar maar één kleurtje in de aanbieding. Gewapend met een soort loden pijp, loopt Surya met flinke pas in de richting van de klif. Al snel wordt duidelijk waarom. De makaken die hier rondlopen, zijn zeer agressief en er duidelijk op getraind om spullen van mensen af te pakken. Hij heeft ons nog maar net verwittigd of een aap gaat er al met een zonnebril van een nietsvermoedende toerist vandoor. Even later is de haarspeld van een andere voorbijgangster een gewild item. De apen zitten op de afsluiting van het wandelpad en wachten geduldig af. Ingrid had zich zo mooi gemaakt met een zwart topje vol blinkende steentjes maar uit angst voor de grijpgrage handjes van de makaken, heeft ze dat maar wijselijk in de auto achtergelaten. Ook haar nieuwe parelsnoer verdwijnt in de handtas. We plakken bijna aan Surya want af en toe komen ze toch wel heel erg dichtbij en laten ze hun tanden zien. Op de punt van de hoge klif, is er een soort platform en daar zien we een man die zijn uiterste best doet om zijn teenslipper te behouden. Het is een gevecht tussen aap en mens en het lijkt erop dat de aap dit gevecht gaat winnen tot Surya met zijn stok op de grond slaat en de aap wegrent. 

Vanavond gaan we opnieuw naar het Balinees toneel en daar kijken we enorm naar uit (NOT!!!) Surya heeft gezorgd voor tickets voor de Kecakdans, ook wel apendans genoemd. Boven net naast de tempel bevindt zich een soort van amfitheater dat uitkijkt op de indrukwekkende kliffen. Surya raadt ons aan om helemaal bovenaan te gaan zitten omdat we daar een prachtig zicht hebben. Gelukkig is Ingrid een vooruitziende vrouw en zij stelt voor om toch maar vlak aan de ingang helemaal beneden te blijven voor het geval ik weer dringend naar het toilet moet, tenslotte zal de voorstelling meer dan een uur duren. Het openlucht theater vult zich tot helemaal boven en zelfs de trappen worden volgestouwd met mensen. Ik krijg al claustrofobie enkel en alleen door ernaar te kijken. Om stipt 6 uur begint het spektakel. Rond een soort kampvuur, zingt een koor van mannen in bloot bovenlijf en enkel gekleed in zwart wit geblokte lendendoeken, de woorden ke-CAK ke-CAK ke-CAK ke-CAK ke-CAK op een bepaald ritme. De intensiteit en de eentonigheid brengt de dansers in een soort trance. De groep zit in een cirkel en maakt met handen en armen deinende bewegingen. Het schouwspel gaat door terwijl achter ons de zon ondergaat. Er komen nog een aantal andere sinistere figuren op het toneel maar ook al hebben we het verhaal op voorhand gelezen, dan nog kunnen we niet volgen. Af en toe loopt een van de acteurs in het publiek en eentje komt wel heel erg dicht bij Ingrid zitten. Gelukkig neemt hij haar niet mee het toneel op.

Om 19u is het spektakel afgelopen en dat is wat ons betreft niet te vroeg. Het Balinees toneel kan ons niet echt bekoren. We rijden terug naar het hotel en zo goed het verkeer naar de tempel vooruitging, zo langzaam gaat het nu.  Het lijkt wel of heel Bali op de baan is en we merken dat ook Surya zenuwachtig wordt. Van zodra hij een gaatje ziet, glipt hij erdoor en hij rijdt toch iets agressiever dan we van hem gewoon zijn. Vandaag kruipen we eens wat vroeger in ons bed met en goed boek. Het diner slaan we over, goed voor de lijn en hopelijk ook voor mijn buikje!