Omdat het de komende twee dagen geen mooi weer zal zijn, kregen we de optie om onze boottocht van dinsdag naar vandaag te verschuiven. We zetten de wekker zeer vroeg in de ochtend en om 7 uur rijden we al naar plek van afspraak: Municipal stadium net buiten Zakynthos. Wanneer we daar aankomen, in the middle of nowhere, staan we er helemaal alleen en begin ik stilaan nattigheid te voelen. Volgens mij zijn we verkeerd en is er nog een stadium ergens. En ja hoor … plots krijg ik telefoon en dan volgt een lichte paniek. De dame van Nefis Travel is echter enorm behulpzaam en stelt voor om naar een andere pick-up plek te komen waar ze 15 min later zullen arriveren. We stappen dus in de auto en beginnen opnieuw te rijden. De waZe brengt ons door velden olijfbomen langs smalle weggetjes. Het is stil in de auto want beiden zijn we ervan overtuigd dat we dat niet gaan halen. De snelheidslimiet van 50 km wordt lichtjes overschreden, politie hebben we hier toch nog niet gezien. Vijftien minuten later staan we op de plaats van afspraak, net op tijd.
Wie een tot de verbeelding sprekende plek wil bezoeken op Zakynthos moet het scheepswrak en de blauwe grotten vanaf het water bekijken. Daarom hebben we dus deze tour geboekt. Eenmaal op de bus komen we terug in relax modus maar krijgen we te horen dat de zee redelijk wild is vandaag en dat shipwreck beach misschien niet te bereiken is. Daarom rijden we eerst even naar het uitzicht platform van waaruit we shipwreck beach kunnen zien. De enige weg die we gisteren dus niet genomen hebben omdat hier nergens een wegwijzer naartoe gaat. Er is een kleine stalen brug gemaakt waar we om de beurt een aardig uitzicht hebben op de baai en het strand. Wat opvalt is hoe betoverend mooi de zee is. Ik geloof niet dat ik ooit zo’n intense kleur blauw heb gezien in het water. Het zonlicht en de reflectie van de kliffen werken hier goed samen om ons een visueel spektakel te geven. Het is nog heel vroeg in de ochtend en dat geeft het gouden zand, de turquoise zee en de prachtige steile kalkstenen kliffen een sfeervolle aanblik.
Daarna zetten we koers naar de haven van Agios Nicolaos waar we aan boord stappen van een speedboot. Terwijl we de zee opgaan, hebben we een prachtig uitzicht over het authentieke schilderachtige dorpje. De boot komt op snelheid en binnen de kortste keren is iedereen nat. De zee is inderdaad wild en er wordt belist om rechtsomkeer te maken. Het scheepswrakken zien vanaf het water zal dus niet lukken. Maar er zijn ook nog de blauwe grotten.
De speedboot heeft de mogelijkheid om volkomen veilig de grotten in te varen dus we kunnen ook zonder nat te worden de grotten van binnen bekijken. Sommigen gaan toch het water in en laten zich ‘versmurfen’. Ze kleuren letterlijk blauw. Zolang we varen heb ik geen probleem maar nu de boot rustig op het water dobbert, voel ik me misselijk. Gelukkig heeft Saskia van Nefis een plastiek zakje voor mij en dat blijkt net op tijd. Binnen de 5 minuten ligt mijn maaginhoud erin. Wat ben ik blij wanneer de boot terug koers zet richting de pittoreske haven van Agios Nicolaos, voor een lunchstop.
De kust is hier zo mooi dat ik mijn misselijkheid snel vergeet wanneer we terug met hoge snelheid voorbij de hoge kliffen varen. We eten in een picture perfect Zee taverna met zicht op het buureiland Kefalonia en genieten van het spectaculaire uitzicht onder het genot van een heerlijke maaltijd.
Na de lunch gaan we terug de bus op voor nog een laatste highlight, de Xingia Zee Spa. Deze adembenemende baai is gelegen tussen twee steile rotsen. Het ruikt er een beetje naar rotte eieren omdat het zwavelgehalte hier hoog is. Het bronwater dat uit de rotsen in zee stroomt bij Xingia beach zit boordevol collageen en zwavel. Daardoor zou het een helende werking hebben bij lichamelijke klachten zoals reuma en gewrichtspijn. Ten slotte is het ook goed voor de huid, rimpel werend en anti-cellulitis. Klinkt dit niet geweldig?
Aan het strand is er een beachbar. Drankjes worden boven, vanuit de kantina aan de kustweg, in het mandje van de kabelbaan gezet en naar beneden “gefietst”. De kabelbaan wordt aangedreven met de pedalen van een vastgezette fiets. Onze pa gaat op het terras zitten en ook al ben ik geen zwemmer, ik besluit het toch even te proberen. De bovenste laag van het water voelt ijskoud aan, aan mijn voeten is het lekker warm. Het zwemmen in melkachtig zeewater is speciaal. Aan de geur van rotte eieren wen ik vrij snel.
Al bij al was het wel een leuke dag. ’s Avonds gaan we dineren bij het dichtstbijzijnde restaurant, Dennis Taverne. We zetten ons op het terras. Papa kijkt al uit naar een glas retsina maar, net als in veel restaurantjes op het eiland, hebben ze het niet. We begrijpen er niets van … Grieken van mijn voeten! Hij neemt dan maar een glas rode wijn maar wanneer het op tafel komt, krijgen we de slappe lach. De wijn komt uit de ijskast en is ijs en ijskoud. Gelukkig is het eten wel lekker. Ik maak wel de verkeerde keuze qua voorgerecht want er zit kaas in mijn courgetten beignets. Het hoofdgerecht is gelukkig wel kaas-vrij! Prijzen zijn hier nog steeds veel goedkoper dan bij ons, zo ook de service. Geen borreltje achteraf maar wel een heerlijk bordje fruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten