Wat een nacht! Papa wou vannacht kost wat kost het geluid van de ronkende ijskast overstemmen. Dat is gelukt! Het overkomt me niet vaak op vakantie maar vannacht heb ik tussen 3 en 6 alle uren gezien. Al goed dat we niet zo’n actieve vakantie hebben. Liana heeft ons gisteren gezegd dat het ontbijt inbegrepen is, dus dat is een meevaller. Ik hoef niet op zoek naar een bakker. Om half 9 trekken we naar de ontbijtruimte en besluiten ons binnen te zetten voor het open raam. Er is ook nog een mooie kleine tuin met heel wat groen maar we vinden het fijner om binnen te eten. Er is een buffetje samengesteld met zo goed als alles wat je van een ontbijt verwacht. Alleen het brood is wat oudbakken en dat is jammer.
Vandaag gaan we het zuiden van Kefalonia verkennen. Wat onmiddellijk opvalt is dat het hier nog veel groener is dan in het noorden. Het glooiende en groene landschap is prachtig om door te rijden. Overal rond ons zien we smalle cipressen, wat ons een beetje doet denken aan Toscane. We passeren zelfs een prachtige kloof met steile wanden. Jammer dat we hier niet kunnen stoppen. Onderweg zien we ook tal van kleine kapelletjes langs de weg en katten, heel veel katten. Sommige blijven gewoon zitten op de weg en ik ben dan ook vaak genoodzaakt om er gewoon rond te manoeuvreren.
Met grote stuurmanskunst (al zeg ik het zelf) rijden we over de bochtige hoofdweg door een tiental soms akelig smalle dorpjes. De namen van de dorpjes eindigen allemaal op ‘ta’ zoals Traviliata, Peratata, Moussata etc. Papa vraagt zich luidop af welk nummer hij moet bellen als er mij iets overkomt. Zou het aan mijn rijkunst liggen?
We rijden door tot het meest zuidelijke puntje naar het dorp Skala. Traditiegetrouw gaan we bij aankomst eerst een vers geperst sinaasappelsapje drinken op een zonnig terras. Daarna zijn we klaar om het dorp wat te verkennen.
Het roze geschilderde kerkje aan het begin van het dorp geeft het een sfeervolle uitstraling. We verwonderen ons steeds over de schoonheid van de orthodoxe kerken in Griekenland. Terwijl de buitenkant meestal heel sober is, zijn de muren vaak rijkelijk bedekt met iconen (heilige afbeeldingen) en fresco's met Bijbelse taferelen, zoals scènes uit het leven van Jezus en Maria. Als je ergens de hartslag van de pure Griekse cultuur voelt kloppen, dan is het hier wel.
De hoofdstraat met aan weerskanten een prachtige bomenrij, bestaat uit cafés, restaurants en winkeltjes en komt beneden uit bij het 3 km lange zandstrand. Daar liggen ook de overblijfselen van het oude Skala. Het betreft een ruïne van een oude Romeinse villa uit de 3de eeuw met enkele opmerkelijk goed bewaarde mozaïeken. Eén van deze mozaïeken toont een altaar met een offerstier, terwijl een man op het punt staat hem te doden. De oude site is klein en er is een korte loopbrug aangelegd voor bezoekers. De villa werd in 1944 bij toeval ontdekt door de eigenaar van de grond. De opgravingen begonnen in 1957.
Even verderop ligt een oude archaïsche tempel uit de 6e eeuw voor Christus. Deze was gewijd aan de Griekse god Apollo. De plek werd in 1960 opgegraven. Veel stelt het niet meer voor, wat oude stenen wat ons betreft, al denken archeologen daar misschien anders over. De kapel van Sint-Joris die ernaast ligt, werd in 1812 gebouwd, toen de nabijgelegen tempel van Apollo voor het eerst werd ontdekt.
Ik kreeg de tip van Ellen om zeker te gaan lunchen bij Dimitroula’s Place dus zetten we onze waZe aan en cruisen we door de bergen in de richting van deze Griekse taverne. Daar aangekomen, willen we eigenlijk binnen gaan zitten want we zijn die wespen hier op het eiland zo beu, maar binnen staat er geen enkel tafeltje. Ja, de Grieken leven vooral buiten natuurlijk. We krijgen dus een plekje op het terras. Wanneer we om ons heen kijken, zien we geen enkele wesp dus dat stemt ons hoopvol. Op Kefalonia groeien veel kruiden, zoals oregano, salie en tijm. Deze kruiden worden door de eilandbewoners dankbaar gebruikt in hun lokale specialiteiten. De eigenaar, een wat gezette maar uiterst vriendelijke Griek, zegt ons dat hij net twee Griekse specialiteiten heeft klaargemaakt: een lamsstoofpotje en rundvlees met look en kruiden. Oké dat klinkt goed! Van zodra de gerechten op tafel staan, zijn ze er weer en niet eentje maar wel tien tegelijkertijd. We krijgen opnieuw een rookbom op tafel die ze op afstand zou moeten houden. Dat is vandaag echter niet het geval, de rotbeesten zijn die geur al gewoon en blijven ons terroriseren. Het eten is wel extreem lekker, al het lekkerste dat we deze vakantie hebben gegeten, maar de wespen maken de beleving toch iets minder. Wanneer ons laatste stukje vlees net op is, heeft er eentje onze pa te stekken. Hij steekt net onder zijn neus en deze wordt gelijk rood. De eigenaar komt aanrennen met een zalfje dat de pijn onmiddellijk zou verminderen en de zwelling zou tegengaan. Hiermee wordt erger voorkomen. Ook al is ons eten op, ze blijven rond ons hoofd zwermen dus stappen we teleurgesteld op.
We rijden terug richting Sami maar maken een korte omweg de heuvel op. Rondrijden in hooggebergte hier is een bijzondere ervaring. Auto's kunnen elkaar net passeren en er lopen overal geitjes. Nu is onze kans om die tanden te inspecteren dus zet ik me aan de kant van de weg om ze van dichtbij te benaderen. Ze zijn echter koppig en ook vandaag krijgen we geen tanden te zien.
Na een flinke klim met veel haarspeldbochten, komen we bij de Acropolis of wat er nog van over is. De aardbeving van 1953 heeft deze bijna compleet verwoest. Alleen een oude toren staat nog half overeind. De Acropolis op zich stelt dus niet zo heel veel voor, maar we kunnen wel genieten van een prachtig uitzicht over Sami en het blauwe water. Het is heerlijk om in deze rustgevende plek de omgeving op ons in te laten werken. We horen alleen het suizen van de wind.
Een wegwijzer leidt ons naar een kasteel. Daar aangekomen, zien we weer een hele hoop stenen. Bij dit soort ruïnes kan ik me maar moeilijk een voorstelling maken hoe het er ooit in het echt uitzag maar aan de dikke rotsblokken te zien die voor de muur zijn gebruikt, moet het wel een imposante stad zijn geweest. Het was één van de vier stadstaten op Kefalonia in de klassieke oudheid. De omgeving is wel heel erg mooi met indrukwekkende oude olijfbomen. De Witte Asfodillen staan nu volop in bloei en ook hier krioelt het van de geitjes. Echt sociaal zijn ze niet want van zodra we wat dichterbij komen, gaan ze lopen.
In de late namiddag rijden we terug naar beneden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten