Agra

Vandaag worden we gewekt om 3 uur want we rijden naar Agra en onze gids heeft gehoord dat er wegversperringen zullen zijn vanwege vrouwenbetogingen. De chauffeur wil voor zonsopgang al voorbij de knelpunten zijn. Rond 6 uur houden we een kleine stop in een café voor koffie en thee en ontbijt voor diegenen die willen. Ik ben het al zo gewend geraakt niet te ontbijten, dat ik dit nu ook oversla. Er is een winkeltje aan het café dat net open gaat en daar koop ik - tegen een veel te hoge prijs (250 Rupees) - de olifantenslinger met belletjes die ik zo leuk vond. Ben nog niet goed wakker en het is te vroeg om af te dingen. Algemeen gelach in de bus als men hoort dat ik er 5 euro voor gaf want blijkbaar is het in de bazaars slechts 0,5 euro! Onze volgende stop is het verlaten paleis, ‘Fatehpur Sikri’ ook wel ‘de stad van de overwinning’ genaamd.

Deze 16e-eeuwse hoofdstad werd gebouwd door de Mogoelheerser Akbar, wiens vrouw maar geen zoon kon baren tot hij de hulp inriep van een mysticus. De wens van het paar werd vervuld. Omdat het een ceremoniële hoofdstad was, werd de stad nooit versterkt. ‘Fatehpur Sikri’ is uniek in zijn opzet en architectuur. Het duurde vele jaren om ‘Fatehpur Sikri’ te bouwen maar in 1585, slechts enkele jaren nadat het voor het eerst werd bewoond, werd de stad alweer verlaten wegens een tekort aan drinkwater. Dit werd veroorzaakt door de hoge, rotsachtige gronden waarop ‘Fatehpur Sikri’ gebouwd was. Het heeft veel weg van een dodenstad want het is er zo goed als verlaten. Een elegant gezelschap Indische bezoekers dwaalt tussen de ruines maar verder zien we er niet veel mensen. In de nabijgelegen ‘Dargah Moskee’ is het dan weer erg druk omdat iedereen bezig is met de voorbereidingen van het suikerfestival. Na ons eerst door een haag bedelaars, verkopers en ‘zogenaamde’ gidsen te hebben gewrongen, moeten we bij de ingang van de moskee zoals gebruikelijk de schoenen achterlaten en op blote voeten verder gaan. Bij het zien van de grote hoop schoenen besluiten we om ze gewoon over onze schouders te gooien. Er wordt wel wat gemopperd hierover maar we hebben al geleerd gewoon verder te lopen en niet te luisteren naar die Indiërs.

Het oversteken van de wel heel grote binnenplaats is niet zonder hindernissen. Ook hier worden we continu lastiggevallen door jongetjes die ons wel wat meer willen vertellen over de moskee – tegen betaling uiteraard, ook al doen ze zich voor als de vriendelijke gids die er niets voor wil. Het binnenplein is bezaaid met kraampjes en kleurrijke mensen. We maken enkele prachtige foto’s. Met het plaatselijke busje rijden Wendy & ik terug naar beneden en wachten daar op de anderen. Ondertussen slaan we een praatje met Raj. Onze chauffeur heeft net als zovele Indiërs ros haar en daar willen we wel eens het fijne van weten. Blijkt dat Indiërs gewoon heel ijdel zijn en dat van zodra ze grijze haren hebben, ze er henna opwrijven om het ros te maken. Iemand zou hen eens moeten vertellen dat het verschrikkelijk lelijk is! We rijden verder richting Agra en komen pas in de namiddag aan. Alles bij elkaar hebben we zo’n 280 km afgelegd en daar hebben we maar liefst 6 uur over gedaan. De wegen in India zijn slecht, er zijn veel kuilen in het wegdek en de heilige koeien die de chauffeurs moeten ontwijken, de tuktuks en de riksja’s doen er ook geen goed aan. Bij het hotel ‘Amar Yatri Niwas’ aangekomen, zien we dat er een koffieshop is. Iedereen is dolgelukkig want een lekker tasje koffie is wat ze gemist hebben. Alvorens in te checken zetten we ons daar even op het terras. Wanneer de sleutels uitgedeeld zijn, gaan we naar boven op zoek naar ons kamertje. Deze is klein, stoffig en ruikt niet echt fris. Naast het hotel is er een pizzahut en Wendy & ikzelf besluiten snel een kleinigheidje te eten. De pizza’s en pasta’s zijn hier even lekker als bij ons maar véél goedkoper. Rond 15 uur hebben we afgesproken met de rest van de groep om samen naar de ‘Taj Mahal’ te gaan want morgen is deze gesloten en we willen dit uiteraard niet missen. Dit 17de eeuwse bouwwerk is een mausoleum dat tussen 1631 en 1648 tot stand kwam in opdracht van Shah Jahan, als grafmonument voor zijn hoofdechtgenote die in 1631 in het kraambed overleed. De ‘Taj Mahal’ is 58 m hoog en 56 m breed en staat op een 10.000m2 groot marmeren platform. Voor het gebouw bevindt zich een uitgestrekte tuin, met een langgerekt waterbekken. Het volkomen symmetrische gebouw bestaat uit wit marmer en is rijk versierd met ingelegde stenen.

De vier minaretten op de hoeken zijn van latere datum en zijn licht gebogen zodat ze bij een aardbeving niet op het hoofdgebouw vallen. Aan de naar Mekka gerichte westzijde bevindt zich een moskee en aan de oostkant als tegenhanger ervan een gastenverblijf. Nadat Shah Jahan was afgezet en gevangen genomen door zijn zoon Aurangzeb, keek hij de rest van zijn leven vanuit het Agra Fort uit op de rustplaats van zijn vrouw, waar hij zelf uiteindelijk ook begraven is. De ‘Taj Mahal’ ligt niet zo ver van ons hotel dus na 20 minuutjes stappen komen we bij het park aan. De weg door het park is weerom bezaaid met verkopers maar daar zijn we onderhand wel aan gewend. Men is hier bang voor aanslagen en dus moeten we allemaal na het betalen van 750 Rupees = 15 euro (we krijgen er wel een flesje water bij) door een detectiepoortje en worden we gefouilleerd. Mannen en vrouwen gescheiden. De mannen rij is veel langer dan die van de vrouwen, waardoor we wel even op Jorn moeten wachten. Koenraad is slimmer – die zegt dat hij bij onze groep hoort en mag snel even langs de vrouwenkant. Nadat we de tweede poort voorbij zijn, komen we oog in oog te staan met één van de zeven wereldwonderen, de ‘Taj Mahal’. Veel foto's van gezien, maar in het echt is het toch wel adembenemend en indrukwekkend. Iedereen neemt de gebruikelijke foto’s voor de Taj. We wandelen door de prachtige tuin en komen dan aan bij de Taj, waar we weerom onze schoenen moeten uitdoen. Binnen in de Taj mogen we geen foto’s nemen en dat is wel jammer want het interieur is heel bijzonder. We hebben gehoord dat bij zonsondergang de Taj mooi roze zou kleuren dus besluiten we om te wachten. Jammer genoeg is er van dat roze niet veel te merken, maar feit is dat de ‘Taj Mahal’ prachtig is op elk moment van de dag!

Bij het buiten komen, nemen we een tuktuk naar het restaurant ‘Zorba the Buddha’. Dit restaurantje werd mij door Inge & Thomas aangeraden. Zij hadden daar vorig jaar super lekkere ‘yummie, yummie potatoes’ gegeten. Ze staan nog steeds op de kaart en ze zijn echt wel heel erg yummie! De hele groep is tevreden. Na het avondeten hebben we wat discussie over de prijs van een tuktuk en besluiten te voet te gaan omdat ze ons weer duchtig in’t zak willen zetten. De restauranthouder komt tussenbeiden en zorgt ervoor dat we toch nog een redelijke prijs betalen. Gelukkig, want het restaurant is best ver van ons hotel verwijderd. Rond 23 uur liggen we in bed.

Posted with Blogsy