Deze morgen briefing om 9 uur en daarna opnieuw de stad in op zoek naar de stoffenwinkel die Inge & Thomas hebben aangeduid in hun boekje. Volgens Jorn is dit niet zo erg ver dus we besluiten te voet te gaan. Op MI Road gaan we eerst nog even een bank binnen om geld te wisselen. Ook dat is in India een belevenis. In een klein kantoortje worden we opgevangen door maar liefst 3 Indiërs. Eerst moeten we een formuliertje invullen met al onze gegevens, wie we zijn, waar we logeren, wat we willen wisselen …. Vermits ik mijn paspoort niet bij heb, stelt Wendy voor dat zij zogezegd de dollars gaat wisselen. Alles wordt dubbel gecheckt door 2 van de mannen. Daarna krijgen we een soort jeton. Deze vertegenwoordigt het bedrag dat we moeten krijgen in Rupees en we worden doorverwezen naar loket 4. Daar ontvangt Wendy voor 150$ maar liefst 5700 Rupees in briefjes van 100! Een hele klus om al dat geld op een ‘onzichtbare’ manier weg te steken.
We vervolgen onze weg tot ver buiten de Pink City. De armoedige en vuile straten maken plaats voor brede lanen, mooiere huizen en netheid. Wanneer we eindelijk na lang stappen de winkel bereiken, blijkt dat deze verhuisd is. We moeten 1,5 km terug. Iedereen heeft het wel gehad met de hitte en we besluiten een tuktuk te nemen. Daar aangekomen willen de tuktuk drivers op ons wachten want volgens hen is deze winkel véél te duur en zij weten uiteraard nog wel een betere en goedkopere. We wagen het erop en wat blijkt, het adresje is echt wel de moeite waard. Uiteraard duurder dan op de plaatselijke markt maar toch nog vrij goedkoop naar onze normen. Sophie koopt twee mooie bloesjes. We besluiten boven in het restaurant iets te eten – misschien dat onze tuktuks het wachten beu worden en weggaan. Er is een Italiaans restaurant en een Indisch. We kiezen voor het laatste. Veel honger heb ik niet dus ik neem een tomatensoepje met naan – heel erg lekker maar zoet …. Bij het buitenkomen staan onze tuk tuk drivers er nog steeds. Sophie en ik gaan al door en negeren hen maar Wendy & Jorn beginnen een gesprek. Ze spreken met hen af dat we eerst een stukje te voet gaan naar een schoenwinkel iets verder op en dat zij ons daar dan komen ophalen om ons weer naar het hotel te brengen. Maar het zou India niet zijn als er weer geen addertje onder het gras zou zitten … De tuk tuk drivers stoppen bij een huis – dat blijkt het huis van één van hen. Wendy en ikzelf hebben drie kwartier later een afspraak voor de massage en willen eigenlijk nog even douchen alvorens ons te laten verwennen. We proberen ze duidelijk te maken dat we echt moeten doorgaan en na heel wat aandringen brengt één van hen ons terug naar het hotel. Te laat om nog te douchen maar ik was nog snel even mijn voeten want die zijn zo zwart dat ik daarmee niet op een massagetafel wil kruipen. Om 16 uur komen ze ons afhalen. In een klein kantoortje kunnen we kiezen uit een waslijst van behandelingen. In tegenstelling tot alle andere kies ik de full option omdat ik wel eens wil uittesten hoe het is om die warme olie op het derde oog te voelen stromen. De ayurvedische olie ruikt net hetzelfde als diegene die ik thuis gebruik en het meisje dat me masseert kent geen Engels. Bovendien heeft ze niet echt een zachte aanpak. Bij momenten doet ze me echt wel pijn dus aangenaam is het eerste deel van de massage zeker niet. Het tweede deel van de massage bestaat dus uit het gieten van warme olie op het derde oog. Er vloeit vier liter olie over mijn hoofd met als gevolg dat ik er na de behandeling niet uit zie! Leuk vond ik het ook al niet want de warme olie die aanvankelijk wel aangenaam aanvoelde, werd kouder en kouder. Een taxi brengt ons terug naar het hotel en wil dan ook nog een tip. We geven hem niets, de behandeling was redelijk duur naar Indische normen (1600 Rupees = 32 euro). In het hotel vraag ik of er alstublieft warm water voorzien kan worden. Er wordt gelukkig voor gezorgd en ik sta wel een uur onder de douche. Na 3x wassen is de meeste olie uit mijn haar. We eten ’s avonds in ons hotel en de kip tandoori smaakt heerlijk. Nadien komen Tine & Anouk en Jorn & Sophie nog iets drinken op onze kamer. Mijn waterkokertje doet dienst want een lekker kopje thee dat smaakt. Om 22:30 uur gaan we slapen want het wordt een korte nacht.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten