Vandaag opgestaan omstreeks 7 uur en om 8 uur vertrokken met de bus naar het Amber Fort (100 Rupees = 2 euro). Dit fort ligt op een heuvel met aan de voet een meer. We hebben de keuze om al lopend, per jeep of per olifant het fort te beklimmen. We kiezen voor het eerste want de olifanten lijken ons echt wel af te zien. In de Trotter van Wendy heb ik trouwens gelezen dat ze niet echt goed behandeld worden waardoor ze kloven hebben in hun voeten. Lopend zou het twintig minuten klimmen zijn volgens onze begeleider, maar na tien minuten wandelen zijn we er al. Je moet wel even om de olifanten heen slingeren, aangezien ze van twee kanten komen en het pad niet al te breed is. Gelukkig is dit een kleurrijk schouwspel want het fort zelf is kleurloos en vervallen. Ooit waarschijnlijk wel een prachtig gebouw maar nu stelt het niet veel meer voor. Er zijn wel volop renovatiewerken aan de gang, zelfs de vrouwen dragen hier meer dan hun steentje bij en slepen onophoudelijk hopen rood zand naar het fort. Zware arbeid voor zo’n fragiel uitziende Indische dames. We hebben ook de indruk dat de dames hier harder werken dan de mannen.
We verkennen het fort en slenteren door donkere gangen, duistere kamertjes en rijk met fresco’s versierde zalen. Wat me wel bijblijft, is het winterpaleis; witter dan wit albastreliëf ingelegd met zilver en spiegeltjes. Vanaf de balustrade hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Door het landschap slingert een immense muur. Ann vertelt me dat dit de Chinese muur is die tot in India komt. Bij nader inzien is dat dus niet het geval maar het is wel een prachtig uitzicht. Na het Amber Fort maken we een kleine fotostop bij ‘Jal Mahal’ ook wel ‘het waterpaleis’ genoemd. Dit ligt midden in een meer en dateert uit 1735.
Vervolgens rijden we door naar het City Palace (200 Rupees = 5 euro), een uitgestrekt complex van paleizen gebouwd in opdracht van meerdere generaties maharadja’s. Het bestrijkt maar liefst 1/7 van de stad en het is een mengeling van de Moghul architectuur en de traditionele architectuur van Rajasthan. Bij de ingang staan de onvermijdelijke gidsen al te wachten die ons verzekeren dat we zonder hen onze weg niet zullen vinden in het paleis. We wimpelen ze allemaal af. Binnen is het erg mooi en het is er ook heel rustig. Er zijn een aantal binnenpleinen, gebouwen en tuinen dus we nemen onze tijd. De muurschilderingen zijn echt prachtig. De wachters zijn uitgedost in een wit gewaad met rode tulband en willen graag met ons op de foto, maar al snel blijkt dat dit niet in de prijs inbegrepen is.
Op het schaduwrijke binnenpleintje van het ‘Palace Café’ besluiten we iets te eten. Nasi met naan – heel erg lekker en zelfs op deze toeristische plek slechts 5 euro! Het is hier heerlijk rustig en we laten al onze indrukken even bezinken. We wandelen daarna naar ‘Hawa Mahal’, een soort gevel met 953 ramen, balkons en nissen verspreid over vijf verdiepingen. Het gebouw had slechts 1 doel, namelijk om de haremvrouwen van de Maharadja van Rajasthan de mogelijkheid te bieden om de jaarlijkse parade te kunnen zien zonder dat zij zelf vanaf de straat gezien konden worden. Doordat de wind door het gebouw blaast, wordt het ‘Hawa Mahal’ ook wel ‘het paleis der winden’ genoemd. Ook al is dit niet echt een gebouw, eerder een decorstuk, zijn we er toch allemaal wel van onder de indruk. De torentjes lijken wel roomsoesjes en we blijven hier dan ook iets langer rondhangen.
Van op de gevel ziet Ann een mooi torentje dat ze wel van naderbij wil bezoeken dus gaan we er naar op zoek. Op de weg er naar toe worden we echter achtervolgd door verkopers. We duiken dan maar een tempeltje binnen waar we wel onze schoenen moeten uitdoen. Veel is er niet te zien maar we hebben toch terug wat rust. Na dit bezoekje nemen we een tuktuk terug naar het hotel. Onze eerste ervaring met dit Indische vervoersmiddel kan tellen. We zetten ons schrap want we maken een helse rit door het verkeer, zigzaggend tussen fietsers, kamelen, bussen en jeeps en hebben het gevoel dat we het er niet levend vanaf zullen brengen maar als bij mirakel weet onze chauffeur keer op keer een fatale crash te voorkomen. Het is écht een belevenis en een must als je in India bent. Onze tuktuk driver brengt ons echter veilig en wel op onze bestemming. Na een korte en weerom koude douche gaan we met de ganse groep eten in een folkloristisch restaurant. Dit restaurant is iets duurder maar toch nog goedkoop naar onze normen. De kip Tikka Massale is overheerlijk en ik geniet van het lekkere eten. Een danseres zorgt voor de ambiance en enkele van onze groepsleden dansen vrolijk mee. Rond 21 uur rijden we terug naar het hotel en drinken we nog iets in de bar. Nelly vertelt ons dat ze vandaag een heerlijke massage heeft gehad. Aangezet door haar enthousiasme, besluiten we ons morgen eens goed te laten verwennen en boeken alvast ook een massage. Om 23 uur kruipen we in ons bedje.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten