Vandaag héél vroeg uit de veren! Om 2:30 uur wake up call en om 3uur vertrek. Ik prop nog snel mijn haardroger in de zak wanneer Sophie & Jorn aankomen. Gisteren heeft ze getracht hiermee haar rugzak wat droog te blazen. We krijgen een lunchpakketje mee. De chauffeur zet zijn voet flink op het gaspedaal en de meesten vallen in slaap. Wanneer ik na een tijdje mijn ogen open, zie ik een witte muur voor mij … mist! Ik ben er niet gerust in want de wegen in Nepal zijn niet echt om over naar huis te schrijven. Gelukkig trekt de mist snel op en wanneer het licht wordt, stoppen we in een klein dorpje voor ontbijt. Het lunchpakket ziet er niet erg smakelijk uit – een kleffe boterham met van die vieze, zoete confituur en een hard gekookt ei. Net op het moment dat we uitstappen, komt er een kindje bedelen. We geven hem een lunchpakket en hij is zo blij. Het is echt ontroerend als we zien hoe hij het boterhammetje smakelijk begint op te eten. Ik koop een pak chips als ontbijt en ga nog snel even naar het toilet – één van de meest ‘geurige’ van de vakantie. Maar nood breekt wet! Voor we met z’n allen de bus weer instappen, nemen we nog een groepsfoto en daarna zetten we onze reis weer verder.
We arriveren in een recordtempo aan de grens. Dit is voor iedereen veel te snel gegaan want het afscheid nadert en niemand wil afscheid nemen! Na het invullen van de gebruikelijke formuliertjes bij de Nepalese douane is het wachten op onze Indische gids want hij is te laat. Het is 8:30 uur en hij had er om 8 uur moeten zijn. Na enkele minuten komt hij er dan toch aan en iedereen heeft hetzelfde gedacht: een arrogante macho. Hij is vrij onvriendelijk tegen Ashok en dat schiet de meeste al in het verkeerde keelgat, want van onzen Ashok moeten ze afblijven hé! We nemen afscheid en dat verloopt vrij emotioneel. Vrijwel iedereen heeft een krop in de keel. Ashok regelt nog wat riksja’s voor diegenen die hun bagage niet te voet willen meesleuren. De Indiase grensformaliteiten gaan iets trager. Griet moet mee stempeltjes zetten want de mannen zien het niet meer zitten. Een grappig gezicht! Aan de Indiase kant van de grens staan jeeps op ons te wachten die ons naar Gorakhpur zullen brengen. Er is één oldtimer bij en die kiezen we. We zitten redelijk comfortabel – Jorn vooraan naast de chauffeur en Sophie, Wendy & ikzelf achteraan. We hebben een rit van 3 uur voor de boeg. Onderweg stoppen we even voor de gebruikelijke plaspauze en we arriveren rond de middag in Gorakhpur. Daar wordt onze ergste nachtmerrie werkelijkheid – ‘Hotel Gagnes’! Volgens de gids één van de beste hotel/restaurants in het stadje … mmmm dan wil ik de rest niet zien! We krijgen weer een kamer ter beschikking om ons op te frissen maar weer wordt daar enkel gebruik van gemaakt om te plassen. Onze magen beginnen te knorren. Vorige keer heb ik daar niet slecht gegeten dus ik denk ‘zal maar hetzelfde bestellen’. Maar ik heb grote honger dus besluit ik er toch nog maar een loempia bij te nemen. De bediening is slechter dan ooit. Na ruim drie kwartier krijgen we pas ons drinken. Dan komt het eten op tafel. De soep is deze keer veel te zout en niet te eten dus die laat ik staan. De loempia is gelukkig wel lekker. Wendy heeft haar favoriete gerecht, ‘pakora’ besteld maar wanneer het op tafel komt, schiet iedereen in de lach. Het is iets helemaal anders – een boterham met groenten die drijft in de olie en daarop nog een laagje confituur. Ook Vanessa heeft dit geweldige gerecht gekozen en beide besluiten om het maar te laten voor wat het is. Na het eten hebben we nog zeeën van tijd want we kunnen pas rond 16 uur naar het station. We nemen boven plaats in de zeteltjes want beneden is er te veel lawaai van het drukke kruispunt waar het hotel gelegen is. Bovendien is het daar ook heel erg heet. Boven valt de temperatuur mee en het is er lekker rustig. We spelen een spelletje en zo gaat de tijd langzaam maar zeker voorbij. Om 16 uur is het dan eindelijk zo ver en kunnen we vertrekken. Onze gids regelt enkele riksja’s en we rijden door de drukke straatjes naar het station. Wendy heeft medelijden met de bestuurder van de riksja want hij moet echt wel hard trappen om ons vooruit te krijgen – wat wil je twee flinke madammen en dan nog eens twee zware stukken bagage. Bij aankomst in het station is er een meningsverschil tussen onze arrogante gids en de riksjarijders. Blijkbaar wil hij minder betalen dan afgesproken want ze kunnen er niet om lachen. In het station aangekomen, lopen we achter Mister Macho aan die in een sneltempo naar het perron wandelt – hij vergeet dat mijn koffer bijna 20 kg weegt! Ik ben doodop en sta in het zweet wanneer we aankomen. We installeren ons en gelukkig kan ik even op Wendy’s rugzak gaan zitten om uit te rusten. Veel informatie krijgen we niet van onze gids, enkel dat we moeten wachten terwijl hij gaat informeren. We kijken geamuseerd toe naar de bedrijvigheid op het perron. Er hangen heel wat bedelaars en rare individuen rond dus we moeten wel opletten. Na ongeveer een uur komt Mister Macho terug en vertelt ons dat de trein redelijk op tijd zal zijn en inderdaad even later komt hij het station binnengereden. We gaan op zoek naar onze wagon en installeren ons. Wendy & ik delen de wagon met Vanessa & Katelijn, Tine & Anouk. Het is nog redelijk vroeg dus we blijven nog even rechtop zitten. Vanessa & Katelijn verdwijnen als eerste want zij slapen op de bovenste bedden. Wanneer er een chipsverkoper voorbij komt, besluiten we alvast een lekker pakje chips te nemen. Vanessa gooit haar eerste keuze terug naar beneden en vraag een ander smaakje. De verkoper heeft dit echter niet gezien en denkt dat ze twee pakjes heeft gekregen. Het kost ons heel wat moeite om hem duidelijk te maken dat ze slechtst 1 pakje heeft gehad. Hij komt dan ook tot 3 keer toe terug om te ontvangen. Uiteindelijk heeft hij het begrepen. Om 20 uur krijg ik ook mijn klopje en we besluiten de bedden al langs 1 kant van het compartiment te installeren zodat Tine & ikzelf ook al onder de wol kunnen kruipen. Wendy & Anouk zijn nog niet moe en willen nog wat bijpraten. Het was zo warm tijdens de dag dat ik liters water heb gedronken dus dat belooft voor vannacht! Ik ben al snel in dromenland.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten