Wake up call (lees: klop op de deur) om 5:30 uur. We krijgen nog een lekker ontbijt en dan begint ons jungle pakket dat we geboekt hebben. Voor sommigen het hoogtepunt van de reis voor mij het absolute dieptepunt. Eerst gaan we kanovaren op de rivier.
We zien wat vogels en een krokodil. Ik geniet van de rust op het water en van de zonsopgang, ook al stelt die niet veel voor. Het is mistig en bijgevolg kleurt de hemel niet echt mooi. Na de boottocht maken we een tochtje door de jungle… brrrrr. In Kathmandu hebben we gepraat met een Nederlandse vrouw die deze tocht al gedaan had en zij vertelde ons dat er heel wat bloedzuigers zaten dus ik ben er niet echt gerust in. Sommigen van de groep lachen me een beetje uit wanneer ik mijn broek in mijn kousen steek, maar na enkele stappen heeft Koenraad het al zitten. Er zit er eentje op zijn been. Ook Tine heeft prijs. Zij treft er eentje aan op haar buik. Onze gids gooit wat zout op de beestjes en dan lossen ze. Ik ben ingepakt van kop tot teen en blijf er gelukkig van gespaard. Tijdens onze tocht zien we plots een neushoorn grazen. Ik heb het beestje mooi gefotografeerd met mijn telelens voordat het verdwijnt in de bossen en dat is voldoende voor mij. Dat is echter buiten de bewakers gerekend. Zij willen de neushoorn volgen. Ik ben er niet echt gerust in, wat als dat beest aanvalt …. Het lukt hen om de neushoorn terug op te sporen en we zien het beest in het water glijden. Iedereen kan foto’s nemen van op nog geen meter afstand.
Na de jungle tocht bezoeken we de ‘Elephant Breeding Farm’. Hier kopen we wat koekjes om aan de babyolifantjes te geven. Heel erg leuk om zien. En we kunnen de beestjes zelfs aaien. Daarna volgt er nog een spektakel aan de oever van de rivier. We kunnen er baden met de olifanten – een toeristische bedoening waar iedereen voor bedankt. We lunchen rond 12:30 uur in ons hotel en doen nadien een dutje tot 15:30 uur. Dan is het tijd voor onze olifantentocht door de rimboe. In jeeps worden we tot bij de vertrekplaats gebracht. Met z’n vieren, Jorn & Sophie, Wendy & ik, klimmen we via een hoge houten trap op de rug van onze olifant. Bij vertrek doen de andere olifantenrijders teken dat er iets niet juist zit. We zijn er niet gerust in want erg comfortabel zit zo’n bakje niet en ik zie al rampscenario’s voor me. Als dat beest valt, kunnen wij er nooit tijdig uit. Ik weet niet hoeveel een volwassen olifant weegt maar ik veronderstel dat er van ons niet veel zou overblijven als we er onder geplet zouden raken. Onze begeleider lacht de verontrusting van de anderen weg en maant de olifant aan verder te lopen. We voelen wel dat er iets niet juist zit – we hangen een beetje scheef. Na een tijdje wordt er dan toch wat getrokken aan het touw zodat dit wat vaster zit. Sophie voelt zich heel ongelukkig want net voor vertrek merkt ze dat de fles water die ze in het hotel heeft gekocht, een fit heeft. Heel de rugzak is nat. De telelens van Jorn kan ik nog wel bij in mijn zakje steken. Het is een grappig gezicht al die olifanten achter elkaar door de jungle. Een echt pad is er niet dus af en toe bevinden we ons tussen de bladeren van de bomen. Op een open plek in het bos komen alle olifanten samen – daar staat een neushoorn rustig te grazen en hij is het duidelijk gewoon want hij maakt geen aanstalten om zich uit de voeten te maken, hoewel er heel wat lawaai is. We worden behoorlijk door elkaar geschud en na een half uurtje begint mijn voet te slapen en heb ik al pijn tussen mijn billen. Dat belooft, want de tocht duurt uiteindelijk 2 uur. Wanneer we er eindelijk af mogen, is iedereen heel erg opgelucht. Waarschijnlijk staan we morgen vol blauwe plekken! In het hotel neemt iedereen een frisse douche en we zien elkaar terug aan het avondeten. Nepalees buffet alweer. Na het avondeten gaat iedereen buiten zitten want er komt een Nepalees dansgezelschap. Er is weinig licht en veel stelt dit niet voor. Ik ga zelfs voor het einde naar de kamer want ‘meedansen’ daar heb ik een grondige hekel aan. Wendy komt me vertellen dat Ashok nog een briefing gaat geven want het is onze laatste avond in Nepal. Hij is duidelijk geëmotioneerd en vertelt ons dat hij genoten heeft van de reis. Hij geeft ook een boekje door waarin we allemaal iets moeten schrijven. Dat doet iedereen met plezier want iedereen heeft Ashok in het hart gesloten – zo’n fijne man! De mannen van het hotel hebben samen met Ashok een kampvuur gemaakt en zijn bezig met het roosteren van kip. Iedereen gaat dus rond het kampvuur zitten en daar vatten we het plan op dat het toch misschien beter is om Ashok hier een kleine attentie te geven. Iedereen tast dus diep in z’n zakken, de centjes worden verzameld en in een enveloppe gestoken. Als ‘oudste’ van de groep geef ik een kleine toespraak. Ik bedank hem in naam van de groep voor de toffe tijd die we samen hebben beleefd. Hij is duidelijk heel erg ontroerd. Ik denk dat er niemand is die nu al Nepal wil verlaten. Iedereen ziet enorm op tegen het afscheid van Ashok morgen en die laatste twee dagen India. We gaan dan ook met een dubbel gevoel naar bed.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten