Delhi

Wanneer het licht wordt moeten we toch nog een tijdje rijden. Vannacht zeker 7 keer uit bed gemoeten om te plassen. De toiletten waren deze keer niet zo leuk … er hing een verschrikkelijke stank en toiletpapier was er deze keer ook al niet. Rond 8:30 uur arriveren we in Delhi. De buitenwijken hebben een trieste aanblik met veel industrie en krottenwijken. Langzaam maar zeker komen we aan op New Delhi Central Station, een vrij druk station dus we verzamelen eerst op het perron. Onze gids vraagt of er iemand een kuier nodig heeft. Het tarief is hier een pak duurder maar ik aarzel geen moment. Gelukkig want op het perron krioelt het van de mensen en het is een hele klus om ons een weg naar buiten te banen. Buiten wachten er taxi’s en per vier rijden we naar ons hotel. We dachten dat we alles al gezien hadden wat het verkeer in India betreft maar hier is het nog erger. Er staan verkeerslichten (iets wat we elders in India niet gezien hebben) maar we hebben de indruk dat daar niet naar gekeken wordt. Een politieman probeert het verkeer in goede banen te leiden maar ook naar hem wordt er niet echt omgekeken. Ons hotel ligt net zoals het station in New Delhi dus het is niet zo erg ver rijden. Bij aankomst blijken de kamers nog niet allemaal klaar dus we besluiten eerst te ontbijten. Aan de achterkant van het hotel is er een kleine ontbijtruimte en er is een buffet voorzien. Toast en omelet met een tasje thee. Het smaakt goed maar iedereen is blij wanneer we eindelijk naar onze kamer mogen. Het hotel is pas een half jaartje open maar de kamers ogen niet echt geweldig. Wanneer Wendy onder de douche staat, merkt ze dat er geen handdoeken zijn. Ik ga er vragen aan een loopjongen die ik in de gang tegen kom. Even later komt hij met een stapeltje handdoeken de kamer binnen. Hij legt uit dat er een televisietoestel staat en hoe het werkt, dan expliceert hij uitvoerig hoe de airco werkt. Nadien is er niet veel meer dat hij kan zeggen en staat hij wat ongeduldig te draaien in de kamer. Het wordt me duidelijk … hij wil een tip …. Voor alles vragen ze hier geld dus ik besluit hem niets te geven – handdoeken zitten in de standaard service van het hotel dus ik gooi hem buiten. Beduusd druipt hij af. We nemen een frisse douche en spreken om 13 uur af in de lobby. We zouden met z’n allen naar de ‘government store’ gaan op Connaught Place maar vermits we niet allemaal in een tuktuk geraken, verspreiden we ons en spreken we af aan de ‘Apentempel’. Volgens onze gids ligt die net over de winkel. Onze tuktukdriver is maar een vies mannetje. Ik zit vooraan en hij laat geen enkele kans onbenut ‘toevallig’ over mijn borst te wrijven. Ik ben dan ook blij dat we er zijn. Hij zet ons af aan een groot standbeeld van een aap maar wanneer we uitsappen, zien we Clarissa in een tuktuk voorbijrijden. Vreemd maar misschien is die tuktukdriver wel verkeerd. Wanneer we na een kwartier wachten nog niemand gezien hebben, krijgen we toch onze twijfels. We besluiten dan maar de weg te vragen aan een voorbijganger. Hij ziet er deftig uit, heeft een malletje bij en spreekt goed Engels. Prompt wil hij ons ‘persoonlijk’ de weg wijzen hoewel dit de andere kant uit is. Wij ruiken onmiddellijk onraad en gaan er vandoor. Onderweg vragen we wel 5 keer de weg maar iedereen stuurt ons een andere richting uit. We zijn er nochtans van overtuigd dat we in de juiste buurt zitten. We zien een toeristen informatiebureau en gaan hier binnen. Ze wijzen ons de weg naar een winkel een beetje verderop. Wanneer we er binnenkomen, worden we echter onmiddellijk overspoeld door opdringerige verkopers en dat is toch wel wat vreemd want in dergelijke winkels kan je normaal niet afdingen en doen de verkopers dan ook niet zo veel moeite. Al snel beseffen we dat we niet juist zitten. We zoeken verder. Even denken we juist te zitten omdat we aan en brede laan komen met mooie winkels. Hier zien we een kleine patisserie en we besluiten even een pauze in te lassen. De appeltaart is hier heel erg lekker en ook de chocoladetaart is volgens Wendy heerlijk. Als ons buikje gevuld is, vertrekken we weer. Na ongeveer 3 uur ben ik het zoeken echt beu en ik word redelijk kwaad wanneer er weer eens een Indiër zegt ‘I am your friend and I will show you where it is’. Ik vraag hem of er ‘Stupid Tourist’ op mijn voorhoofd staat. Het blijkt iemand te zijn die al eens in België is geweest. De stoom komt uit mijn oren en ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet begrijp waarom Indiërs ons van het kastje naar de muur sturen want dat wij zoiets in België nooit zouden doen. ‘You are in India’ is zijn droge commentaar. Hij vertelt ons dat de Indiërs in bepaalde winkels commissie krijgen en ons bijgevolg steeds daar mee naartoe willen nemen … alsof we dat nog niet wisten! Gelukkig krijgen we hulp uit onverwachte hoek. De toeristenpolitie ziet dat we er niet gelukkig uit zien en spreekt ons aan. Wanneer hij ons vertelt dat we helemaal niet in de buurt van Connaught Place zitten, zakt de moed ons in de schoenen maar tegelijkertijd zijn we ook opgelucht dat er eens iemand de waarheid spreekt. Op het plannetje in Jorn zijn boek, duidt hij aan waar we ons nu bevinden en hoe we moeten wandelen. We besluiten geen tuktuk te nemen maar dat laatste eindje nu ook maar te voet te doen. Die extra kms zullen het nu ook niet maken en we willen niet het risico nemen weer ergens compleet anders te worden afgezet. Rond 16 uur zijn we eindelijk op onze bestemming. We hebben nog net de tijd om ze één voor één binnen te wandelen en onze inkopen te doen want om 18:30 uur hebben we afgesproken aan de ‘echte’ apentempel die inderdaad net over de winkels ligt! We horen van de rest dat ze ook wel wat hebben gezocht en slechts bij een paar heeft de tuktuk driver de juiste bestemming gekozen. Vanavond hebben we besloten om er eens goed in te vliegen en we kiezen één van de duurste restaurants van Delhi uit. In de trotter staat het restaurant ‘Zen’ heel hoog aangeschreven en we verwachten er dan ook veel van. Er is heel veel keuze en het duurste gerecht op de kaart kost slechts 12 euro! De meesten nemen vis want dat hebben we op deze reis eigenlijk nog niet gegeten maar als ik aan de Gagnes denk dan pas ik daar toch liever voor. Ik besluit voor een laatste maal een curryschotel te nemen. Zoals steeds is deze super lekker maar er zit wel wat koriander in …. Om dat te compenseren, neem ik dan maar een dessert; beignets van appel met ijs. Het is de laatste dag dus nu durf ik wel een risico te nemen. Niemand is ziek geweest op deze trip, behalve Sophie dan die wat last had van krampen. Dus ook al zegt men dat iedereen ziek wordt in Indië – onze groep heeft het tegendeel bewezen. We nemen een tuktuk terug naar het hotel en merken dan pas dat we echt wel ver gestapt hebben deze middag want het hotel ligt echt vrij ver van Connaught Place. Om 22:30 uur gaan we naar bed.

 

Posted with Blogsy