Gisteren zou het al beginnen onweren, maar we hebben beide geen donder gehoord vannacht. Misschien is het stilte voor de storm en moet dat nog komen. Vandaag wordt in ieder geval een uitgeregende dag volgens mijn weerapp. Tja, 10 dagen prachtig weer eind september, is een utopie zeker. We trekken naar het ontbijt en kiezen dus opnieuw een tafeltje binnen. Vandaag doet iedereen dat trouwens, want het heeft inderdaad geregend vannacht en alles is nat. Zelfs de twee huiskatten kruipen dicht bij elkaar op de bank.
Zeus is duidelijk boos, want na het ontbijt begint het te regenen. Ook al zullen we niet alleen zijn, we besluiten vandaag dan maar een museumdagje in te lassen dan zitten we al zeker droog. We starten bij het archeologische museum van Sami. Tot onze verbazing is het geen duf museum zoals we hadden verwacht, maar eentje dat ook de nieuwste technologieën gebruikt. Alles is mooi geïllustreerd en we krijgen ook nog een iPad mee voor extra informatie. Het museum vertelt het verhaal van de geschiedenis van Kefalonia. De prachtige, goedbewaarde objecten staan in verlichte vitrines, maar deze zijn zo proper dat het lijkt of het niet achter glas staat.
Wanneer we na een uurtje buiten komen, is het gelukkig even gestopt met regenen en dat is perfecte timing, want voor het museum liggen er nog enkele prachtige mozaïeken. Hier kan ik uren naar blijven kijken. Wat moet dit ooit prachtig geweest zijn in die huizen van vroeger. De mozaïekstukjes zijn amper 1 cm op 1 cm groot, dus elke vloer is een waar huzarenstukje.
Het tweede museum op de planning is het Nautical museum. Het is in privé bezit en alle boten die er staan, werden door de eigenaar zelf gemaakt met heel veel gevoel voor detail. Hij heeft er 25 jaar aan gewerkt en deed er gemiddeld 8 maanden per boot over. Omdat zijn kleine museum nu al vol staat, is hij gestopt met knutselen. Het zijn allemaal Griekse schepen (cargoboten, vissersboten en oorlogsschepen), maar er staat ook een miniatuur van de Titanic. Wat een vakman, ongelooflijk dat hij al die boten zelf heeft gemaakt. En dan die details! We betalen 10€, maar met plezier, want dat is het meer dan waard.
Wanneer we buitenkomen, is het weer even droog. We zien de ochtendnevel in de vallei en hoog in de bergen hangt er mist. De herfst is gearriveerd in Griekenland. Het is echt een mistroostige dag. Daarom gaan we vandaag ook wat onder de grond vertoeven. We rijden naar de Drogarati-grot die zo’n 300 jaar geleden ontdekt werd toen een sterke aardbeving een instorting veroorzaakte waardoor de ingang van de grot zichtbaar werd.
Omdat er best veel trappen zijn, blijft papa boven een koffietje drinken terwijl ik 60 meter onder de grond ga. Er zijn maar liefst 150 trappen naar beneden. Daar is het lekker fris, een constante temperatuur van 18 graden. De luchtvochtigheid bereikt 90%, dus mijn haar begint er spontaan van te krullen.
De Drogarati-grot bestaat uit twee delen, het gedeelte dat toegankelijk is voor toeristen bestaat uit een lange gang die leidt naar wat men het ‘Koninklijke Balkon’ noemt, een natuurlijk platform van stalactieten dat het licht prachtig reflecteert. Van daaruit daal ik verder af naar de 900 vierkante meter grote ‘Chamber of Exaltation’, die een geweldige akoestiek heeft. Hier worden soms concerten en culturele evenementen georganiseerd.
Hoewel de grot veel schade heeft geleden, voornamelijk als gevolg van aardbevingen en menselijke activiteiten, zijn het dak en de vloer van de grot versierd met talloze stalagmieten en stalactieten, ontstaan door kalkafzettingen van het water. Er wordt geschat dat ze in de loop van 100 jaar met een snelheid van 1 cm groeien en ze zijn werkelijk prachtig. Eenmaal boven is Zeus écht nijdig geworden, want de regen valt nu met bakken uit de hemel. Tijd voor koffie en worteltaart!
Na dit lekkere intermezzo, gaan we wat olijfolie inslaan. Tot de 18e eeuw dekte de hoeveelheid olijfolie die op het eiland werd geproduceerd net de behoeften van de inwoners. In de jaren nadien werd de productie opgevoerd. Vóór de aardbevingen van 1953 waren er 200 oliepersen op het eiland actief, vandaag de dag zijn dat er nog dertien. Er staan meer dan een miljoen olijfbomen op Kefalonia, die bijna 55% van de oppervlakte van het eiland beslaan. Olijfolie is erg belangrijk voor de lokale plattelandseconomie van het eiland. ‘Koroneiki’ en ‘Theiako’ zijn de twee belangrijkste variëteiten die op het eiland worden verbouwd. Kefalonische olijfolie heeft een groene tint, een rijke, vettige toets en een lage zuurtegraad. Wij vinden ze super lekker!
De lucht is grijs en grauw en het blijft nu constant regenen. We nemen dus de auto om te gaan lunchen. Emma, onze host in Asos heeft ons restaurant TakaTaka aangeraden. ‘Hier eet je voor weinig geld een echte Griekse pita’, zei ze. Ik zet papa af en in mijn ooghoek zie ik hem het verkeerde restaurant binnenwandelen. Snel parkeer ik de auto en ga hem tegemoet terwijl ik een sms stuur dat hij in het restaurant ernaast moet zijn. Hij heeft het berichtje gelezen en ook al was hij al gaan zitten en hadden ze hem de menukaart al gegeven, toch komt hij terug naar buiten. Beetje ambetant maar ja, steek het maar op mij. Bij TakaTaka zit er nog niemand op het overdekte terras, wij zijn de eersten. Het eten is inderdaad heel erg lekker maar veel te veel. Een zwerfkat komt even piepen of er nog iets overblijft maar we durven haar niks te geven want de dame van het restaurant jaagt de katten weg. Met een volle maag gaan we in de late namiddag terug naar ons appartementje. Hier eindigt de dag want we hebben beide niet veel zin om in de regen te lopen. Hopelijk is het weer morgen terug beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten