Bij het opentrekken van de gordijnen word ik verrast door het prachtige panorama dat zich voor me uitstrekt. Over de vallei met gekleurde huisjes hangt een sluier van mist. Wanneer ik het raam open, ruik ik de heerlijke geur van het groen. Ik sta te popelen om naar buiten te gaan en dit wonder van de natuur te gaan ontdekken. We hebben redelijk goed geslapen want wat is het hier rustig! Geen lawaai, geen onnatuurlijk licht, alleen de immense natuur die ons omringt. Enig minpuntje is de gevaarlijke trap die we ‘s nachts moeten trotseren om naar het toilet te gaan. Daar moeten we nog iets op vinden.
Wanneer we fris gewassen zijn, gaan we naar de ontbijtruimte, benieuwd wat ons te wachten staat. Ik krijg maar liefst 5 grote pannenkoeken, inclusief jam, honing en Nutella en papa krijgt gebakken eieren met worstjes, kaas, tomaten en komkommer. De porties zijn heel stevig maar erg is dit niet want er staan ons de komende dagen grote inspanningen te wachten. Papa en ik zijn geen uitgesproken natuurmensen. Steek ons 14 dagen in de bergen en we worden zot want we hebben nood aan wat afwisseling maar deze eerste vier dagen gaan we toch genieten van de natuur en vooral wandelen. Er is iets aan deze omgeving dat de innerlijke hiker in mij wakker maakt. De hoogste bergen stoppen ergens rond de 2600m dus dat wordt klimmen!
Durmitor National Park is een van de mooiste nationale parken van de regio. Het park staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en heeft verschillende ingangen, waarvan er eentje aan de stad Zabljak grenst, op slechts 1,5 km van onze accommodatie. We zijn heel vroeg vertrokken vanmorgen want we hebben ons laten vertellen dat er maar weinig parkeerplaatsen zijn. We hebben geluk en vinden nog een laatste plekje! Bij de ingang kopen we een kaartje van 6€ dat ons 3 dagen toegang tot het park verleent. Een kaart lijkt ons ook handig dus kopen we die er gelijk bij voor slechts 5€. Een lachertje want op die kaart kan zelfs de beste hiker de paden niet herkennen, een miskoop dus! Bovendien blijkt later op de dag dat onze gastheer deze ook gewoon in bruikleen meegeeft op eenvoudige vraag.
We starten onze wandeling naar het mooie Black Lake (Crno Jezero) doorheen dichte naaldbossen. De overweldigende geur van het bos is niet in woorden te vatten. Kenmerkend aan Durmitor NP is het gigantische rots massief dat overal bovenuit toornt. Te midden van dit alles voelen we ons heel erg klein. Onderweg passeren we kunstwerken gemaakt van de boomwortels uit het park, indrukwekkend!
En dan zien we het meer: fascinerend, dramatisch, dreigend en oh zo uitnodigend. We zijn beiden verrast door de prachtige groenblauwe kleur. Deze kleur is te danken aan de hoge coniferen die er omheen staan. We komen even in de verleiding om onze schoenen uit te trekken en onze voeten te verwennen met een verkoelend badje. Zwemmen halen we uit ons hoofd want het zwarte meer is een gletsjer meer en dus veel te koud.
We hebben ons laten vertellen dat de route rond het meer op een rustig tempo ongeveer een uurtje duurt dus dat is haalbaar. Wat ben ik blij dat ik stevige wandelschoenen aan heb. Het pad ligt bezaaid met rotsblokken en boomwortels dus moeten we goed kijken waar we onze voeten zetten. Niet eenvoudig voor papa die aan de tocht begint met gewone leren stadsschoenen. Aanvankelijk is het schaduwrijke pad vochtig en hebben we het nog fris maar gaandeweg komt de zon erdoor. We horen het ruisen van de bomen maar vreemd genoeg zijn er geen vogels. We lopen hier zo goed als alleen dus daaraan zal het niet liggen.
Terwijl mijn voeten zich gestaag voortbewegen, valt het mij op dat het landschap meer en meer verandert. Hoe verder we stijgen, hoe meer we de zon zien verschijnen die als een deken op de top van de berg lijkt te liggen. De route wordt sprookjesachtig wanneer het zonlicht gefilterd wordt door de dennenbomen. Onderweg worden we getrakteerd op machtige vergezichten. Achter mij hoor ik voortdurend gezucht en gemopper: allé zeg zoveel trappen, pffff vermoeiend, gij vergeet zeker dat ik nen oude mens ben, enz... Gelukkig gaat het pad na een tijdje terug naar beneden. Dat wandelt wat makkelijker en brengt terug rust. We nemen uitgebreid de tijd om te genieten van het moois dat de natuur ons biedt en zetten ons regelmatig op een bankje. Hier komen stadsmensen zoals wij gegarandeerd tot rust.
Halverwege de wandeling zien we een wegwijzer naar de grot van Tito, de voormalig leider van Joegoslavië. Opnieuw veel trappen maar eenmaal boven een teleurstelling. Van een grot is amper sprake.
Terug aan het beginpunt gaan we naar het restaurant voor de lunch. Het is helemaal van hout en doet heel erg Oostenrijks aan. Binnen liggen er schapenvellen op de banken en staat er een grote stoof in het midden maar de zon schijnt dus zetten we ons op het terras. We zijn helemaal opgeladen door de frisse berglucht en lunchen met zicht op het meer. What a view!
Halverwege de weg naar de auto wordt het aardedonker. Als we achter ons kijken schieten onophoudelijk bliksemschichten door de gitzwarte lucht, kort daarop gevolgd door een onvermijdelijke donderslag. Het noodweer drijft langzaam onze kant op. Met onweer het bos verder intrekken ? Hmm, wat zegt ons verstandige hart hiervan? Geen goed idee! We besluiten dan maar wat rond te rijden via de panoramische route. Maar al snel vallen de eerste regeldruppels en breekt de hel los. Bliksemschichten worden gevolgd door hevig gedonder. Dan maar terug naar huis waar we het ons gezellig maken en het slechte weer ‘uitzitten’. In de vooravond gaan we nog even naar Zabljak om wat inkopen te doen. De stad ademt de sfeer van een wintersportdorp uit met houten blokhutten in de vallei. Het centrum ligt op een hoogte van 1452 meter en de temperatuur ligt veel lager dan in andere gebieden in Montenegro.
‘s Avonds genieten we in ons eigen huisje van ‘du vin, du pain et du Boursin’, althans papa toch. Voor mij wordt de kaas uiteraard vervangen door salami. De hemelsluizen gaan opnieuw open, het giet, dondert en bliksemt maar in onze bungalow is het gezellig. Ondanks het slechte weer kan ons geluk niet op want we zijn met vakantie. Hopelijk valt alles er vannacht uit en is het morgen opnieuw zonnig.
Blij te lezen dat je niet van de gevaarlijke trap bent gevallen ! En tot mijn verwondering vindt je regen ook al niet erg, het kan verkeren ! Je moet je oude vader ook een beetje sparen he. Maar het is zonder twijfel een mooie omgeving. Groetjes
BeantwoordenVerwijderen