Barcelona dag 4: El Raval

Singing in the rain ... ik had gehoopt dat we het deze vakantie droog zouden houden, maar nee hoor :-( Onze laatste dag in Barcelona begint alvast met regen. We nemen onze tijd, maken ons rustig klaar en pakken de koffers. Bij het buiten komen, is de hemel opgeklaard en we bereiken droog de Ramblas. Wanneer we aankomen bij de vele bloemenstalletjes, weten we dat we niet ver meer van de beroemde markt La Boqeria zijn. Deze overdekte versmarkt is een lust voor het oog. Terwijl de Catalanen hun dagelijkse boodschappen doen, genieten wij van het keurig opgestapelde fruit en alle andere lekkernijen die hier te vinden zijn. Het is nog vroeg en er is nog niet veel volk maar na een half uurtje vullen de barretjes zich met toeristen en locals die een tapa komen eten aan de toog. De marktkooplui zijn het gewend dat toeristen foto's komen maken en ze storen zich er dan ook niet aan. De verkopers kakelen rustig verder met de klanten over hun dagelijkse beslommeringen.

Tijd voor ontbijt! Gina gaat voor een soort muffin maar ik heb toch wel zin in iets hartigs. Tortilla met pan con tomate. Rond een uur of 11 passeren we nog langs één van de bekendste patissiers van Barcelona, Christian Escriba, voor een appeltaartje. Ik proef de verse boter in de overheerlijke bladerdeeg. We trekken terug naar het hotel om uit te checken. Ramon is er niet maar de man aan de receptie verzekert ons dat er straks rond half 5 zeker iemand zal zijn wanneer we onze bagage gaan ophalen. Gerustgesteld nemen we de metro opnieuw richting Ramblas, de boulevard waar je lekker kan flaneren en kijken naar de straatartiesten. Wij trekken echter de immigrantenwijk El Raval in. De eerste nieuwkomers kwamen uit het Catalaanse achterland, later vonden immigranten uit de rest van de wereld er hun heil. Lange tijd stond El Ravel gekend als Barcelona's meest beruchte buurt. Griezelige straten werden echter opgesmukt en onbewoonbare panden gingen tegen de vlakte. Nu is het de hotspot voor bohemiers van de stad. Ze leven er samen met een mengelmoes van o.a. Pakistanen, Marokkanen en Ecuadoranen. Hier vind je Berbers, shoarmazaken maar evengoed designhotels en leuke cadeauwinkeltjes. We wandelen door het voormalige ziekenhuis Antic Hospital de la Santa Creu waar Gaudi in 1926 overleed. In de rustige binnentuin zien we een leuk café waar we even halt houden voor een tasje thee op het terras. Mooie graffiti hebben we in Barcelona nog niet gezien maar hier worden de straten anders opgesmukt. Het zijn kleurrijke blikjes die de straten van El Raval versieren met positieve boodschappen over liefde, genieten en opnieuw beginnen. Wat mij betreft een leuke manier om het straatbeeld op te vrolijken. Deze blikjes zouden naar verluidt een initiatief zijn van een buurtbewoner die samen met zijn vriendin de kunstzinnige blikjes met boodschappen heeft opgehangen. Een super leuk idee dat veel positieve vibes geeft!

Rond een uur of twee besluiten we om ergens een leuk terrasje te gaan zoeken voor een lekkere paella. Deze hebben we nog niet gegeten en dat is toch een must wanneer je in Spanje bent. Gina gaat voor de vegetarische versie en ik kies er eentje met kip. Wanneer de dampende pannen op tafel komen, komt het water ons in de mond. Rond half 5 zijn we terug in het Hostalin voor onze koffers. Ramon staat ons al op te wachten en wuift ons uit. Tijd voor onze lange rit naar de luchthaven. We kijken er naar uit als een kalkoen naar kerstmis. Eerst één stop tot in de Passeig de Gracia, een metrostation dat echt te mijden is want daar bevindt zich de gang from hell. De voorbije 4 dagen namen we altijd onze aansluiting in een ander station maar jammer genoeg kan dat nu niet omdat Passeig de Gracia ook het station is waar de trein vertrekt. De lange gang die we door moeten heeft geen verluchting en het is er bijgevolg dan ook zeker 35 graden. Helemaal in het zweet arriveren we aan het treinperron waar we gelukkig slechts 10 min moeten wachten. De trein brengt ons in 25 min naar de luchthaven. Na het inchecken hebben we nog twee uurtjes om wat naar de winkeltjes te kijken en iets te eten. Daarna gaat het richting Brusselas. Jammer maar ons citytripje zit er op. Barcelona, like a jewel in de sun zingt Freddie Mercury. En gelijk heeft hij! De stad heeft vele gezichten. Het is heel bijzonder om te zien dat alle wijken over een geheel eigen karakter beschikken. Smalle straatjes in het romantische Barrio Gòtico, heerlijke pleintjes in L'Eixample, zon, zee en strand bij Barceloneta, het dorpse karakter van Gràcia en uiteraard de architecturale kunst van Gaudi die al het vorige overtreft. Ja deze metropool heeft het allemaal. Aftellen naar volgend jaar want dan ga ik terug!

 

Gepubliceerd met Blogsy

Barcelona dag 3 - L’Eixample - La Barceloneta

We mochten een uurtje langer slapen en daar hebben we gebruik van gemaakt in ons ondertussen 'zachte' bedje. Uitgerust kunnen we dus aan alweer een nieuwe dag beginnen. Ons terrasje baadt alvast in het zonlicht dus we maken ons goedgemutst klaar. Vandaag gaan we naar het stadsdeel L'Eixample waar het meest in het oog springende gebouw van Barcelona staat, namelijk de enorme basiliek, la Sagrada Familia. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is dit geen kathedraal. De bouw begon in 1882 en de kerk is nog steeds niet voltooid. Gaudí dacht destijds zo'n 10 jaar nodig te hebben en het werd zijn levenswerk. Hij raakte geobsedeerd door de vervolmaking van het grootste godshuis ter wereld en was dag en nacht op het bouwterrein te vinden. In 1962 werd hij echter aangereden door een tram en overleed in het ziekenhuis. Het zal nog jaren duren voor de kerk helemaal af is want de verbouwingen vinden plaats aan de hand van donaties. Gaudí zei namelijk ooit: 'Het bouwwerk ligt in God's handen en is afhankelijk van de vrijgevigheid van de mens en God heeft geen haast'. Overigens wordt de kerk niet helemaal gebouwd volgens Gaudí’s stijl. Dat is duidelijk te zien aan het verschil tussen de ‘Gevel van de Geboorte’ en de ‘Gevel van de Dood’. De laatste is een modernisering van de oorspronkelijke tekeningen. Ze vragen 19,5 euro inkom maar we hebben reeds kaarten online besteld dus hoeven we ook hier niet aan te schuiven. Onze ticketjes zijn voor half 11 maar we zijn alvast wat vroeger naar hier afgezakt voor het ontbijt. In een klein straatje vinden we een gezellig typisch Spaans barretje waar we heerlijke bocadillos eten. Een aangenaam begin van de dag en dan heb ik het niet alleen over het eten. De man achter de bar mag voor mij thuis ook weleens ontbijt komen maken. Ik doe mezelf nog snel een ring cadeau - op vakantie mag een mens zichzelf verwennen, nietwaar?

Wanneer we eindelijk naar de Sagrada Familla trekken, schijnt de zon al volop en daar had ik stiekem wel op gehoopt want dat maakt de lichtinval onbeschrijflijk mooi. De gekleurde glasramen geven elk deel van de kerk een andere sfeer. Gaudí was een enorme liefhebber van de natuur en dat zie je. Zo stellen de enorme pilaren binnen in de kerk gigantische boomstammen voor en het plafond boomkruinen. We lopen dus in feite door een groot stenen bos. Hoe langer we binnen zitten, hoe meer details we ontdekken. De kerk is allesbehalve symmetrisch waardoor echt elke muur, elke nis, elk altaar anders is. Gina waant zich in de Efteling en is ervan overtuigd dat het hier is dat Shrek en Fiona zouden moeten trouwen. De tijd vliegt voorbij maar we krijgen er geen genoeg van. Na 1,5 uur nemen we de lift naar de passion toren van waar we een prachtig zicht hebben over Barcelona en de andere torens.

Ik blijf betoverd door de Sagrada Famila en zou hier werkelijk elk jaar willen terugkomen om dan weer andere details te ontdekken. Mijn gedachten gaan uit naar Gaudi - hoe ontzettend jammer dat hij nooit de basiliek in een meer afgewerktere status heeft kunnen bewonderen. Ondertussen is het al middag en zetten we onze ontdekkingstocht in Eixample verder. Dit stadsdeel ziet er weer helemaal anders uit. Het is het toonbeeld van Catalaans modernisme. De wijk is verdeeld in twee delen welke gescheiden worden door de Passeig de Gràcia, de duurste straat van Barcelona. De lange promenade met bankjes en speciale straatlantaarns is een bezienswaardigheid op zich maar het is vooral Casa Mila waar toeristen staan aan te schuiven. Gina besluit niet mee binnen te gaan want ook hier moet er betaald worden - 20 euro maar liefst! Toch wil ik weten of het nog steeds zo mooi is als in mijn herinnering dus besluit ik alleen binnen te gaan. In de volksmond wordt Gaudí’s Casa Milà La Pedrera (De Steengroeve) genoemd.

De kenmerkende voorgevel van La Pedrera bestaat uit grote stukken kalksteen. Deze zijn puur decoratief, ze bieden geen ondersteuning aan het gebouw zelf. Koraalrif, duinlandschap of zandstrand, iedereen ziet er wel iets anders in. Eenmaal binnen zijn er negen verdiepingen en een prachtig dakterras dat oogt als een stenen park. De bomen hebben echter plaats moeten maken voor merkwaardige sculpturen die als soldaten de wacht houden en bij nadere beschouwing schoorstenen blijken te zijn. Na een serieuze klim tot op het dak, wandel ik over glooiende paden en trapjes en kijk uit over het moderne Barcelona. 

De wandeling door de Pedrera brengt me verder in één van de appartementen waar het interieur is teruggebracht in de oude stijl. Via de kleine patio van het huis neem ik opnieuw de trap naar boven waar prachtige muurschilderingen het huis een romantisch karakter geven. Nog steeds onder de indruk van dit gebouw, pik ik Gina op bij Starbucks waar ook zij genoten heeft van een uurtje qualitytime met haar tasje zwarte goud. We wandelen daarna samen verder op de Paseig de Gràcia naar Gaudí’s meest sprookjesachtige werk, Casa Batlló. De gekleurde gevel doet een beetje denken aan de schubben van een vis en het dak heeft de vorm van een drakenstaart. Ook hier wordt er 21 euro gevraagd dus laten we het huis aan ons voorbij gaan. Het staat echter nog wel op mijn lijstje 'to do' voor volgende keer. Ondertussen hebben we honger gekregen en het is dus tijd voor tapa's. Gina kreeg een adresje van haar chef en daar gaan we naar op zoek. We nemen de metro naar Jaume I en lopen even verloren want Sensi Bistro ligt helemaal verstopt in het kleine straatje Carrer Regomir waar toeristen niet echt komen. Het valt ons onmiddellijk op dat we hier niet in een gewone tapabar binnen wandelen. Het zit er vol Spanjaarden en hier serveren ze de betere tapa. Dat zullen we geweten hebben ... elk gerechtje dat op tafel wordt gezet is overheerlijk! We laten ons dan ook helemaal gaan en Gina gaat zelfs nog voor een dessertje. Ikzelf hou het bij een theetje. 

Na al dit lekkers besluiten we deze lome zondag verder te zetten aan het strand van La Barceloneta. We zijn gelukkig wanneer we eindelijk zand tussen onze tenen voelen en besluiten gewoon even te genieten van de rust, het water en het zonnetje. Na een korte strandwandeling nog even een tinto verano op een terras van één van de vele strandbarretjes en dan begint het te schemeren. Tijd om naar het hotel terug te keren. Eten en drinken in de Mediterrane landen heeft een hele andere functie dan in België. Barcelona is daarop geen uitzondering. In plaats van om halfzes een snelle flauwe hap, heeft men hier het eten en drinken tot een tijdverdrijf en een ware kunst verheven. Stap hier om zes uur een restaurant binnen en men zal je verbaast aankijken. Het is zeker niet ongewoon om rond tien uur ’s avonds aan tafel te gaan. Ga je om acht uur eten dan ben je al iets aan de vroege kant. Niet verwonderlijk dat men zo laat eet; de meeste mensen lunchen ook pas laat en zitten rustig een hele middag gezellig aan tafel. Het diner kan dan best wachten tot laat op de avond. Honger hebben we na de uitgebreide lunch van vanmiddag allerminst. Een maaltijd overslaan, daar worden we dus niet slechter van. Bovendien zijn we allebei moe dus besluiten we om niet meer op stap te gaan.

Barcelona dag 2 - Gracia & Parc Guell

Ik heb gereisd van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn (nee, dit laatste niet) maar nog nooit en dat meen ik, nog NOOIT heb ik dit meegemaakt. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand ooit in deze kamer geslapen heeft en niet gereclameerd heeft over de matras, tenzij hij of zij net uit een Marokkaanse gevangenis ontsnapt is en de laatste jaren op de grond heeft geslapen. Ik heb geen oog dichtgedaan. De veren drukten heel de nacht in mijn rug en ik ben geradbraakt. Midden in de nacht bekijk ik al online of er nog een andere kamer beschikbaar is en dat is niet zo dus ik hou mijn hart vast wanneer Gina gaat reclameren bij de Ramon, onze hoteluitbater. Om 9u is hij echter nog niet wakker dus besluiten we eerst maar iets te gaan eten in een plaatselijk barretje. Daarna keren we terug naar het hotel in de hoop dat hij al op post is. Zoals gevreesd, niets meer vrij maar hij belooft extra dekens te brengen zodat we deze op de matras kunnen leggen. We nemen de metro naar de wijk Gràcia, een rasechte volksbuurt waar veel zigeuners, buitenlandse studenten en artiesten wonen. Het is warm maar wel bewolkt. We passeren Casa Vincens, één van de eerste bouwwerken van Gaudi. De architectuur is een mengelmoes van stijlen waarvan de Spaanse stijl en de Arabische invloeden het meest in het oog springen. De bonte verzameling keramiektegels was destijds deels geïnspireerd op de oranjekleurige afrikaantjes die op het bouwterrein groeiden. Jammer genoeg is dit huis niet te bezoeken want ik vind het prachtig. 

In de smalle straatjes vinden we een verrassend aanbod aan leuke winkeltjes en gezellige eethuisjes. Er hangt een dorpse sfeer en de talloze pleinen vormen een ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking. In het hart van de wijk bevindt zich Mama's Café waar we achteraan op een gezellige patio lunchen. De toast con jamón is zo lekker dat ik er stil van word. Slechts 6 euro voor een reuze portie serrano op noten/abrikozen brood met daaronder een dun laagje tomatensalsa - geweldige combinatie! De Spaanse keuken is zo simpel maar overheerlijk! Er staat nog een lekkere tarta de zanahoria op de toonbank maar ik besluit dat deze misschien voor vanmiddag is want ik krijg er echt niets meer bij.

Gràcia is ook de wijk van het beroemde Park Guëll dat een kijkje biedt in Gaudí´s rijke fantasiewereld én een prachtig uitzicht over Barcelona. Jaren geleden was ik er al van onder de indruk en dat is niet veranderd. Het enige dat anders is, is het feit dat je sinds 2013 inkom moet betalen. We hebben de tickets op voorhand online gekocht. We betreden het park van op het hoogste punt. De zware klim nemen we er graag bij, ook al moeten we bekennen dat er halverwege ook roltrappen aangebracht werden die de klim toch iets vergemakkelijken. Wanneer we in de loop van de middag bij Park Guell belanden, geven de wolken zich eindelijk over aan de zon. De oorspronkelijke 21 graden klimt zonder moeite opnieuw naar dezelfde 23 graden van gisteren. Gina's zon vibes zijn duidelijk sterker dan mijn regen vibes! De Spanjaarden denken echter dat het al winter is want om de haverklap zien we wel iemand met een wollen muts voorbijkomen. Deze blijken hier vooral door het jonge volkje gedragen te worden - hoe kleurrijker, hoe hipper. Heb me er ook eentje aangeschaft maar ga deze toch houden voor onze koude winterdagen. Gaudí ontworp het park in opdracht van zijn mecenas, de rijke ondernemer Eusebi Güell. Guëll had in 1895 een groot terrein gekocht net boven de wijk Grácia en wilde daar, naar Engels voorbeeld, een idyllische tuinstad bouwen. De tuinstad zou zestig luxewoningen tellen, een overdekte markthal, een openluchttheater en een kapel. Helaas bleken de Barcelonezen weinig interesse te hebben voor het ambitieuze project. Er werden slechts twee huizen gebouwd: één werd bewoond door Güell zelf en de andere, na een korte leegstand, door Gaudí. In 1914 werd het project stopgezet. Zes jaar later kocht de gemeente het project op en maakte er een openbaar park van. In 1984 kreeg het park toch nog het respect dat het verdiende, toen het door de Unesco op de Werelderfgoedlijst werd geplaatst. 

Gaudi heeft ook hier weer zijn fantasie volledig laten gaan. Door de vele kleurrijke mozaïeken komt het geheel sprookjesachtig over. De schitterende inkom met drakentrap, zet al meteen de toon. In het midden van het park bewaakt een andere draak van keramiek een tweede trap en daarachter de Sala Hipostila een waar woud van 86 zware zuilen. Deze pilaren ondersteunen het 'Gran Plaza Circular', het wereldberoemde dakterras dat omringd wordt door een enorme kronkelende bank, naar verluidt de langste bank ter wereld, met prachtige mozaïektegeltjes die blinken in de zon. Hier besluiten we gewoon wat te rusten en te genieten van de warmte op ons gezicht. We maken ons de bedenking dat het leuk zou zijn om hier een concertje mee te pikken.

Dat was oorspronkelijk ook het doel van dit platform maar het wordt er jammer genoeg niet voor gebruikt. Na een goed uurtje dalen we terug af en gaan we op zoek naar leuke hebbedingetjes voor onder de kerstboom in de smalle straatjes. Op de iets grotere boulevards zien we ongelofelijke pareltjes van huizen met zuilen en mooi uitgewerkte balkonnetjes. De straten zijn omzoomd door tientallen appelsienenbomen die wat schaduw bieden aan de winkelende voorbijgangers. Barcelona is ook een waar paradijs voor wie van zoetigheden houdt. Op elke hoek van de straat vind je een bakkerij, patissiers maken hier de mooiste taarten en overal kan je genieten van de overheerlijke churros. Maar ik zit nog met de worteltaart in mijn hoofd dus stoppen we terug bij Mama's café. Gina gaat voor de chocoladetaart en we nemen er beide een lekker tasje thee bij. Echt iets voor een mooie zaterdagnamiddag. Wanneer we terug op onze kamer komen, zien we dat Ramon woord gehouden heeft. Ons bedje is opgemaakt met drie extra dekbedden. Hopelijk straks dan toch een iets betere nachtrust. Na een kleine voetmassage vertrekken we terug in de richting van de Plaza de les Cascades voor de magic fountains aan de voet van de Montjuïc.  Het lijkt wel of alle toeristen naar hier afgezakt zijn maar toch hebben we geen beklemmend gevoel. Aan één van de eetstalletjes zien we nog twee stoeltjes staan en van daaruit hebben we een prachtig zicht op het schouwspel. Het water, licht en bijhorende muziek is echt prachtig. Vooral de start is spectaculair met het nummer Barcelona van Queen. Daarna volgt het ene mooie nummer het andere op terwijl het water metershoog de lucht in wordt gestuwd, afgewisseld met af en toe wat nevel.

We nemen de metro terug naar het hotel en daar zijn we niet alleen. Iedereen zakt opnieuw af naar het centrum. Het is nog zacht buiten, we denken zo'n 15 graden dus er zitten best nog wel wat mensen op de terrasjes maar wij trekken naar ons hotel en kruipen in ons bedje. Hopelijk hebben we een veel betere nachtrust dan gisteren.

Barcelona dag 1: Gotische wijk

De herfst is prachtig om Barcelona te bezoeken. De grote hitte is verdwenen en buiten het hoogseizoen is er de ruimte om de bezienswaardigheden van de stad te bekijken zonder onder de voet gelopen te worden, althans dat hopen we. Met een beetje geluk hebben we het dakterras van Casa Battló helemaal voor onszelf en heerst er ook in Parc Guëll rust. Maar op de Ramblas verwachten we wel het bruisend Barcelona te zien, net als de rest van het jaar. We moeten vroeg uit de veren want om 9 uur stijgen we al op. Goed 1,5 uurtje later staan we in de stad waarop architect Antonio Gaudi flink zijn stempel heeft gedrukt. Barcelona, een stad om verliefd op te worden. Een stad om te wonen. Door de ligging tussen de zee en de heuvels in, krijgt de stad haar mediterrane aantrekkingskracht. We nemen de trein naar het centrum en daarna nog één halte met de metro. Hostalin Barcelona Gran Via is zoals de naam al doet vermoeden, gelegen aan de Gran Via op wandelafstand van de belangrijkste bezienswaardigheden. We kunnen niet wachten om op ontdekkingstocht te gaan. Wanneer we aan het statige huis arriveren, is er even verwarring want er hangt slechts een klein plakaatje en ook binnen is er niet echt een receptie. Er blijkt wel een conciërge te zijn en die wijst ons de weg. De receptie ligt op de eerste verdieping waar Ramon ons al opwacht. Onze kamer is nog niet klaar maar we kunnen wel alle bagage veilig achterlaten. Snel nog even de flipflops aan en we kunnen vertrekken. Het zonnetje schijnt en het is al 23 graden. We trekken richting de beroemdste straat van Barcelona, La Rambla en snuiven de Catalaanse sfeer op. We vlijen ons neer op een terrasje voor de lunch en ik geniet alvast van mijn eerste tinto verano.

In tegenstelling tot 15 jaar geleden wordt alles hier nu wel in beide talen, het Catalaans en het Spaans, geafficheerd. Gelukkig maar want de twee talen hebben niets met elkaar gemeen. Na de lunch gaan we op ontdekking in het oudste deel van de stad, el Barrio Gotico. De wijk met zijn kleine, smalle straatjes, leuke winkeltjes en oude huizen met schattige balkonnetjes welke versierd zijn met wapperende was en weelderig groeiende planten, geeft ons een instant vakantiegevoel. Het lijkt wel of iedereen is hier goed gezind. Ja, het mediterrane klimaat doet wonderen :-) Al na enkele uurtjes zijn we helemaal één met Barcelona! Ik was even vergeten wat een geweldige stad het is. De nazomer bruist in de stad en deze vult zich met verliefde stelletjes, vakantiegangers, families en busladingen vol met toeristen. Gina wordt helemaal blij van een schattig theewinkeltje waar ze met raad en daad wordt bijgestaan door een heel gemotiveerde winkeldame. Ze betaalt een klein fortuin voor enkele zakjes thee van Catalaanse makelij. Via het doolhof van straten belanden we bij de grote gotische kathedraal van Santa Eulalia, in de volksmond La Seu genoemd. Het interieur is indrukwekkend maar vooral de patio kan ons bekoren. De ganzen in de kloostertuin kwaken en plonzen wat in een ondiepe vijver. Het zijn er dertien omdat Santa Eulalia op dertienjarige leeftijd gemarteld en gedood is. We wandelen verder naar Plaza Reial, één van de meest elegante pleinen van de stad met palmbomen, mediterrane balkons en langs alle zijden arcadebogen. Hier kunnen we wat mensjes kijken.

In een klein straatje achter het plein stoppen we bij Granja la Pallaresa, de perfecte plek voor churros met een kop onvervalste Catalaanse chocolade. Heerlijk! Het eten is heel goedkoop maar jammer genoeg betaal je je hier wel blauw aan inkom voor alles wat je wil bezoeken. We moeten dus keuzes maken. Ik heb bijna alle Gaudi huizen al gezien maar voor Gina is het de eerste keer Barcelona. Palau Guell laat ze echter liever aan zich voorbij gaan. We wandelen in de richting van het water want we hebben zin om een terrasje te doen. In de oude haven liggen er romantische zeilbootjes en moderne motorjachten.

Een bandje speelt aanstekelijke salsamuziek en het is moeilijk om stil te blijven staan. Door de laaghangende zon lijkt het wel of er schijnt een gouden gloed over het water. De avond valt en we besluiten terug naar Plaza Reial te wandelen om daar te eten. In Les Quinze Nits dineren we in stijl op het verwarmde terras. Het blijkt the place to be van het plein te zijn want een half uurtje nadat we hebben plaatsgenomen, staat er een lange rij aan te schuiven. Het is dan ook heerlijk! Barcelona bruist maar ons bed lonkt en we nemen de metro terug naar het hotel. Morgen weer een hopelijk zonnige dag!

 

Gepubliceerd met Blogsy

Hamburg dag 4 - Shopping

Vandaag doen we alsof het zondag is en blijven dus wat langer liggen dan gewoonlijk. We ontbijten voor een laatse keer in het hotel en pakken dan onze koffers. Vandaag plannen we nog een kleine tocht langs de winkelstraten van Hamburg. Wé nemen de U-Bahn naar de oude stad want Dee Dee wil graag nog even naar het Alsterhaus, een super-de-luxe warenhuis. Vooral de bovenverdieping, waar eten en levensmiddelen tot kunst zijn verheven, wil ze graag ontdekken. Je kan hier proeven van kaviaar, champagne en luxe thee kopen. Dat is uiteindelijk ook zo maar toch zijn we wat teleurgesteld. Het kan in de verste verte niet tippen aan de foodcorners die we in Kopenhagen en Berlijn hebben gezien. Ook de Europa Passage lopen we nog even binnen. Dit overdekt winkelcentrum met meer dan 100 winkels, restaurants en cafés is een waar shopping paradijs. Ook het gebouw is indrukwekkend om te zien. We eten nog een laatste maal bij Alex op het terras en rijden dan terug in de richting van de Lange Reihe. We passeren een winkeltje met Marokkaanse lampen en geloof het of niet ... ik was mijn verstand volop aan het volgen. Was niet van plan om terug naar Speicherstad te gaan om de lamp van mijn dromen te gaan halen. Maar .... wat staat er in dat bewuste winkeltje? Inderdaad dezelfde lamp maar dan wel 60 euro goedkoper. Wanneer Dee Dee vraagt of er niet nog iets af kan, doet hij er nog eens 10 euro af. En toen, ja écht, pas toen .... won mijn hart het van mijn verstand! Morgen staat ze te blinken in mijn living :-) Zo blij als een kermisvogel, huppel ik over straat want mijn dag kan niet meer stuk.

Ondertussen is het bijna 5u en dus tijd om naar huis te rijden. Onze korte vakantie zit er weeral op en nu kan het weer beginnen …. mijn Post-Holiday-Syndrome. Dat is het neerslachtige gevoel dat me telkens weer bekruipt na mijn terugkeer uit vakantie. Naar verluidt, hebben 75% van de vakantiegangers hier last van. De abrupte overgang van totale ontspanning naar de alledaagse routine en de stress. Pffff gelukkig kan ik wel al terug aftellen naar de volgende city trip. Al bij al ben ik toch een gelukkig mens :-)

 

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Hamburg dag 3 - Vismarkt & St Pauli

Met kleine oogjes staan we op om 5u30!!!!! Voor een zondagmorgen niet echt een gangbaar uur maar de vismarkt staat op het programma en dat is iets wat we, volgens onze reisgids, niet mogen missen. De markt vindt iedere zondagochtend plaats, van 5.00 uur tot 9.30 uur dus we hebben geen tijd te verliezen. We nemen opnieuw de auto maar het is even zoeken naar de juiste locatie om in te geven in de gps. Ik ben sowieso niet zo'n goede kaartlezer maar wanneer ik zeg dat ik het adres niet kan lezen, krijgt Dee Dee de slappe lach. Blijkbaar heb ik de kaart ondersteboven vast :-) Het is dan ook nog vroeg nietwaar? Wanneer we om half 7 aan de Reeperbahn komen, worden we meteen geconfronteerd met de enorme puinhoop aan vuil die de feestgangers van de vorige nacht hebben achtergelaten. Vuilnismannen zijn reeds druk in de weer om al de troep op te ruimen. Het is het hart van het uitgaansleven in de stad, maar ook het centrum van de rosse buurt. Duitsers geven de straat de bijnaam ‘die sündige Meile’ (de zondige mijl). Veel neonverlichting, strip- en seksshops die blijkbaar nog druk bezocht worden in deze vroege uurtjes. We parkeren de auto opnieuw in de Portugese wijk en wandelen via de kade naar de vismarkt. Vroeger kwamen de vissers hier hun verse vangst verkopen, maar dat is ondertussen bijzaak geworden. Op de markt kun je nu allerlei waren kopen, zoals verse producten, bloemen, sieraden, kleding en andere spulletjes. We besluiten eerst een latte macchiato te drinken om een beetje wakker te worden. Dee Dee vraagt of hij er extra melk in wil doen maar blijkbaar heeft hij dat niet echt begrepen want de 'latte' lijkt wel pure espresso en is niet te drinken. De bijhorende koek met kaneel daarentegen is wel lekker.

Een rastaman aan een plaatselijke koffiebar tracht er de sfeer in te houden door samen met enkele dronkenlappen muziek te maken. Net wakker of niet … een uniek spektakel! Dee Dee wordt verleid door een marktkramer die manden met fruit verkoopt. Een volle fruitmand voor 10 euro. Ze staat er echter niet bij stil dat deze zwaar weegt en is na een tijdje dan ook moe. Ik wacht haar op aan de rand van de weg terwijl zij de auto oppikt. Helemaal verkleumd stap ik een half uurtje later in de auto. We nemen een laat ontbijt in het hotel en na onze ochtendwandeling is dat echt genieten. We trekken vervolgens met de U-Bahn naar St Pauli, de oude zeemansbuurt. Deze buurt staat garant voor plezier en vermaak, voor alternatief en underground maar ook voor seks, drugs en criminaliteit. Het straatbeeld is rauw met veel lelijke graffiti en street art. Onze eerste stop is de Beyling Stift, een verborgen binnenhof uit 1751. Hier is het lekker rustig. Even verderop zien we de Sint Michaeliskirche, één van de meest bijzondere kerken van Duitsland in barokke stijl. Ook wel liefkozend ‘der Michel’ genoemd. Met zijn 132 meter hoge toren is hij vanaf heel wat plekken in de stad zichtbaar. We nemen de lift naar boven en hebben een prachtig zicht over de stad.

Goed verstopt op een binnenpleintje vlak achter de kerk staan de Krameramtsstuben. In deze kleine huisjes zijn er winkeltjes en een restaurant gevestigd. Via kleine trapjes dalen we af in de richting van de haven waar we snel even lunchen, om vervolgens de Alte Elbetunnel te bezoeken. Deze werd in 1911 onder de Elbe geopend en verbond het centrum van Hamburg met de havens aan de zuidelijke oever van de rivier. Voor die tijd was het een technisch hoogstandje: 426 meter lang en 24 meter beneden het wateroppervlak. Voetgangers en voertuigen werden met grote liften naar beneden gebracht. Modernere tunnels hebben de rol van deze oude tunnel overgenomen, maar de oude Elbtunnel blijft een toeristische attractie. Hij doet een beetje denken aan onze voetgangerstunnel dus niks speciaals, behalve dan de liftconstructie, die is wel indrukwekkend. Dee Dee laat zich weer inpalmen door een zigeunervrouwtje die een triestig verhaal vertelt over haar zieke zoon en koopt een rode roos. Haar goede daad van de dag! We klimmen omhoog en krijgen zo een prachtig zicht over de haven. Zo komen we opnieuw aan de Reeperbahn die we over moeten om bij de Beatles platz te komen. Hamburg is trots op haar Beatles die hier volwassen zijn geworden. Het beatlesmonument, enkele metalen constructies die de 4-koppige band uitbeelden, herinnert daaraan. Het plein heeft een doorsnede van 20 meter en symboliseert een LP. Het verloederde plein, vol daklozen en zatte marginalen is niet echt een must see.

We duiken de Grosse Freiheit in. Deze zijstraat van de Reeperbahn wordt ook wel de ‘Geile Meile’ (geile mijl) genoemd. Het wemelt er van de stripclubs. Even verderop komen we aan de Herbertstrasse, de verboden bordeelstraat, waar door het naziregime in 1933 schotten geplaatst werden toen prostitutie streng verboden was. Het is een no-goarea voor vrouwen en dat staat ook te lezen op het bord. We steken toch even onze kop binnen maar veel is er niet te zien. Net achter de hoek zit nog een vrouw achter de vitrine maar alle andere dames van plezier liggen waarschijnlijk nog in hun bed. De jonge gastjes die ons voorbij glippen lijken teleurgesteld wanneer Dee Dee hen zegt dat ze te vroeg zijn. Behalve her en der lege flessen, zien we ook braaksel en een gebruikte condoom op het voetpad. We denken beiden hetzelfde 'waarom bezoeken we in hemelsnaam deze kant van de stad?' Het antwoord is simpel: hier bevindt zich Konditorei H. Rönnfeld. Ja, wij zoetebekken doen veel als het op snoepen aankomt. Het lijkt of de tijd hier heeft stilgestaan. Dit is nog een echte ouderwetse banketbakkerij waar alles er even lekker uit ziet. We kopen twee lekkere taartjes en vervolgen onze weg om deze uiteindelijk te verorberen op een bankje in de zon, net buiten de St Pauli wijk. Daarna nemen we opnieuw de U-Bahn naar de Lange Reihe, een hippe winkelstraat net achter ons hotel met exclusieve boetiekjes, diverse cafés, eettentjes en kunstgaleries. Het is het hart van de homobuurt en het hoge percentage buitenlanders zorgt voor een multiculturele sfeer. Rond een uur of 5 lopen we terug naar ons hotel waar we op ons terras in de zon lekkere framboosjes eten uit Dee Dee's fruitmand. 's Avonds dineren we bij een trendy Italiaans restaurantje.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Hamburg dag 2 - Speicherstadt & Hafencity

Gisteren ging om 10u het licht uit en dat was niets te vroeg want we zijn als een blok in slaap gevallen. Zalig geslapen! Wanneer Dee Dee om 8u de gordijnen open trekt, zien we een blauwe hemel en zon maar in de verte is het donker. Als dat maar goed komt. Hopelijk houden we het ook vandaag droog want ons plan is om de haven te verkennen. We ontbijten in het hotel - zalig buffetje waarop niets ontbreekt. Ondertussen zetten ze de hemelsluizen open dus besluiten we nog maar even verder te genieten van al dat lekkers. Het ziet er echter naar uit dat de regen niet gaat stoppen dus met de moed der wanhoop, vertrekken we in de gietende regen richting station. Hier aangekomen worden we met de neus op de feiten gedrukt. De vluchtelingenproblematiek is ook hier heel prominent aanwezig. Een hele bende wanhopige mensen staat opeengepakt aan een afgesloten gedeelte voor het station. Een moeder zit met haar kinderen op een kleine reistas, de enige bagage die ze bij heeft. Enkele hulpverleners staan met haar te praten en rondom de hekken staan wel tientallen politieagenten. We proberen onze gevoelens hieromtrent even opzij te zetten en passeren hen met een knoop in de maag. Het is toch anders als je het met eigen ogen ziet dan wanneer de beelden op een televisiescherm verschijnen. Grauw en guur weer is meestal niet zo leuk, maar draagt in dit geval toch wel bij aan de bedrukte sfeer die hier hangt. Vandaag willen we naar Hafencity en Speicherstadt en er bestaat geen groter contrast tussen de twee. Architectonische paradepaardjes schieten als paddenstoelen uit de grond naast historische pakhuizen met eeuwenoude handelsgeschiedenis. Maar ondanks deze tegenstelling vloeien oud een nieuw prachtig samen en zijn de twee wijken niet meer los van elkaar te denken. Dit deel van de stad geniet mijn voorkeur vanwege het water, de mooie wandelkades en de vele terrassen. Alleen wordt dit een beetje overschaduwd door het slechte weer. Net wanneer we het echt gehad hebben, arriveren we bij het Antik Center waar we binnen kunnen om te schuilen. Een muffe geur dringt in onze neusgaten wanneer we afdalen naar de voormalige bloemenmarkt. De ondergrondse hallen zijn nu volgestouwd met antiek en curiosa. Het zijn allemaal kleine, schattige winkeltjes en ditto verkoopstertjes.

We krijgen een glaasje wijn aangeboden maar deze is niet te drinken en trachten we dan ook zo snel mogelijk ergens nonchalant achter te laten. We wandelen verder via de Deichtorhallen, Europa's grootste museum voor internationale kunst. Dit is echter gesloten dus bewonderen we buiten enkele prachtige foto's die op grote panelen voor het fotografiemuseum staan. We steken vervolgens de rivier over en arriveren aan de Oberhafenkantine, welke door de storm van 1962 volledig verzakt is. In het scheve huis drinken we een muntthee die ons maar liefst 3,5 euro kost. Mocht het nu een trendy etablissement zijn, zouden we hier nog mee kunnen leven maar zoals de naam reeds doet vermoeden is het een ordinair café waar we nog een misselijk gevoel aan over houden ook.

We zetten onze tocht verder tussen de aan elkaar grenzende pakhuizen van baksteen met hun grillige puntgevels en torentjes. Even later arriveren we aan Dialog im Dunkeln, waar we zelf kunnen ervaren hoe het voelt om blind te zijn. In de lobby trachten we te ruiken, voelen en horen net zoals een blinde dat zou doen. Moeilijk want vaak herken je datgene wat je ruikt wel maar kan je het toch niet echt thuisbrengen. De begeleide wandelingen doorheen het museum (uiteraard in het donker) zitten allemaal vol dus trotseren we opnieuw de regen en wandelen naar het chocolademuseum waar we het water in de mond krijgen maar uiteindelijk toch niet bezwijken. Het Chilehaus ligt er vlak naast en is een bekend kantoorgebouw, ontworpen door architect Fritz Höger. Het is een prachtig gebouw en een mooi voorbeeld van de baksteenarchitectuur van de jaren ’20. Doordat het gebouw verticaal geaccentueerd werd, maakt het een sierlijke indruk, ondanks zijn grootte. De twee kanten van het lange gebouw ontmoeten elkaar in een zeer scherpe hoek, waardoor het Chilehaus op een schip lijkt. We lunchen in een Italiaans restaurant in de Überseeboulevard, de eerste winkelstraat van Hafencity. Wanneer we bij de Magellaan terrassen aankomen, is de hemel eindelijk opgeklaard en schijnt de zon. Dit is de plek waar vroeger in 1856 schepen aanmeerden om hun goederen te lossen. De trappen, op drie niveaus en in amfitheater vorm aangelegd zijn een heerlijke plek om over de binnenhaven uit te kijken. In de verte zien we het Unileverhaus en daar willen we graag even een kijkje nemen bij de Dove winkel. Jammer genoeg is de laser om de zeep te personaliseren stuk dus geen origineel kerstcadeautje onder de kerstboom. Het atrium is vrij toegankelijk en binnen zijn er allerhande shops die uitsluitend unilever producten verkopen. Hier heb je uitzicht op Hamburgs duurste appartementencomplex. Je betaalt hier 10.000 euro per vierkante meter. Het is terug lekker warm dus zetten we ons even op de trappen aan de achterkant van het gebouw en genieten van het zonnetje. We keren daarna op onze stappen terug en houden halt bij het Elbphilarmonie, het nieuwe culturele boegbeeld van Hamburg. De bouw van het filharmonisch orkestgebouw begon in 2007 en kost inmiddels al 5 keer het oorspronkelijke geraamde budget. Het staat nog steeds voor een stuk in de steigers maar het is desalniettemin een prachtig staaltje architectuur met baksteen onderaan en spiegelglas bovenaan.

Voor echte foodies mag het Spicy’s Gewürzmuseum niet ontbreken. Hier beleef je kruiden met al je zintuigen. In één van de prachtige pakhuizen die Speicherstadt rijk is, bezoeken we het kruidenwinkeltje. We snuiven er de geur van verse kruiden op en genieten. Ze verkopen er ook prachtige tapijten, kussens en allerhande andere exotische accessoires. Hier zie ik de lamp van mijn dromen. Te zwaar om nu mee te nemen en te duur om onmiddellijk te beslissen. Nog even nadenken of ik mijn hart of mijn verstand ga laten spreken. In de Deichstrasse bevinden zich de oudste en best bewaard gebleven voorbeelden van Bürgerhäusern, woningen waarin vroeger het rijkere deel van de bevolking leefde. De huisjes hebben prachtige geveltjes uit de 17 en 18de eeuw in pastelkleurtjes. We nemen de U-Bahn terug naar het hotel. Hamburg is na Londen en New York de derde grootste musical stad van de wereld. Vanavond ligt Hamburg even in Afrika want we gaan naar het Stagetheater im Hafen voor een voorstelling van de Lion King. Deze musical trekt al meer dan 10 jaar volle zalen dus we kijken er echt naar uit. Het is al bijna 6u wanneer we terug in het hotel aankomen. We kleden ons snel om en nemen de auto om naar de Landungsbrücke te rijden waar we straks de overzet moeten nemen. Het duurt wel even voor we een parkeerplaatsje vinden want de dichtst bijgelegen parkeergarages zitten allemaal vol. In de Portugese wijk zetten we de wagen weg en wandelen dan alvast in de juiste richting. Net voor de overzetplaats is er een Nordsee restaurant waar we nog snel iets kleins eten. Fish and chips en een zalmburger voor Dee Dee. Rond 7u brengt de lion king boot ons in 5 min naar de overkant.

Daar hebben We een adembenemend zicht op de Hamburgse skyline. Het stagetheater is heel indrukwekkend. Niet alleen het gebouw maar ook de zaal is immens – meer dan 2000 zitplaatsen zijn er maar wij zitten mooi vooraan. Het is een geweldig spektakel met prachtige muziek van Elton John en mooie, indrukwekkende kostuums. De flair van Afrika zit er helemaal in en we vervelen ons geen moment. Een kaartje kostte ons wel 177 euro pp maar dat was het meer dan waard! Na de voorstelling hou ik mijn hart vast want 2000 man opnieuw met de boot naar de overkant brengen dat lijkt me geen sinecure. Toch verloopt dat onvoorstelbaar vlot. Binnen de 20min hebben we de zaal verlaten en staan we terug aan de andere oever. Het verkeer strooit echter roet in het eten. Door de vele wegwerkzaamheden in de stad doen we over enkele kms bijna een half uur. Blij dat we eindelijk in ons bedje liggen!

 

Gepubliceerd met Blogsy