Ochtend in Hoi An ... een flauw zonnetje schijnt onze kamer binnen, het is dan ook nog maar half 7. Vandaag gaan we per fiets de omgeving verkennen want hier is het toch aanzienlijk rustiger dan in Saigon. Ons ontbijtbuffet geeft ons alvast een wow gevoel! Veel vers fruit voor Annelies, eitjes en spek voor mij - beetje krachtvoer is geen overbodige luxe. Om 8u staat iedereen paraat. Ingesmeerd en beschermd tegen de zon - je ziet Claire ik heb al heel veel plezier aan mijn Peruviaans hoedje beleefd - en met een goed humeur inspecteren we de fietsen. Ze zien er redelijk goed uit dus iedereen tevreden. Andreas vraagt of iedereen zijn zwempak aan heeft. Vraagtekens op ieders gezicht! Nee natuurlijk niet want weten wij veel dat we de zee passeren ... Typisch, in plaats van ons dat vooraf te melden pffff. Iedereen dus terug naar boven om een zwempak aan te trekken. Fabby zwaait ons uit want zij gaat niet mee. Even een moeilijk moment bij het oversteken van de baan want ondanks dat de scooters met niet veel zijn hier, is dat relatief natuurlijk ... Eens we van de drukke baan weg zijn is het puur genieten. We rijden langs het water en zien hier vrouwtjes die garnalen vangen en ze laten drogen. Ook andere visjes worden gedroogd op een soort zeef. Hier aan het water is er al heel veel bedrijvigheid zo 's morgens vroeg. Onze tocht gaat verder door het platteland van Hoi An.
De weg leidt ons langs traditionele woningen en rijstvelden. Af en toe stopt onze gids Han even om ons iets te laten zien. We houden halt bij een vrouwtje dat apennootjes zit te plukken. Niemand van ons wist dat deze onder de grond groeien ... net zoals worteltjes. We hebben dus weeral iets bijgeleerd vandaag! Ik heb geluk, een begraafplaats - ja de meesten kennen mijn lugubere kantje al - dat moet ik van naderbij bekijken. De graven zijn allemaal in vrolijke pastelkleurtjes geverfd en hier dus geen sombere stemming maar eerder een hoopvolle, vrolijke stemming. Wanneer we aan een waterplas voorbij komen staat daar een ventje met een waterbuffel. Tommy mag mee op de rug van het grote beest en geniet met volle teugen.
Het is echt fijn om getuige te zijn van het dagelijkse bestaan van de gewone Vietnamees. Bijna alle huisjes hebben hier een open veranda of 'porch' zoals ze in Amerika zeggen. Hier hangen vaak verschillende vogelkooitjes met kleine vogeltjes. Door een verstrooidheid, dondert mijn fiets op de grond en raakt tijdens de val de zijkant van mijn knie - onmiddellijk een dikke bult en uiteraard wordt dat blauw ... slimmeke slim! In het dorpje Tra Qué, waar voornamelijk groenten en kruiden worden verbouwd, lopen we even door de velden en zien we de boeren werken op het land. Geen enkel sprietje gras of onkruid is er te zien - misschien moet ik zo'n Vietnameeske meenemen naar huis! Ondertussen is iedereen oververhit en is het tijd om even te zwemmen aan het strand van Non Nuoc. We krijgen er een welkomstdrankje en dan verdwijnt iedereen het water in. Annelies en ikzelf wandelen langs de waterkant en houden even halt bij een traditionele visser die net bezig is zijn netten uit elkaar te halen.
Daarna wandelen we nog even het binnenland in. Han begrijpt niet dat we de zee niet ingaan maar er is zo veel te zien ... tja ieder z'n ding. T'is wel mega heet in die felle zon en we zijn blij wanneer we op een terrasje toch nog even iets fris kunnen drinken want anderhalf uurtje later gaan we opnieuw de fiets op. Han brengt ons naar het graf van een rijke Japanse koopman - op zich niet echt speciaal maar wel de plek is bijzonder, te midden van de rijstvelden. Na al dat fietsen hebben we wat rust verdiend en laten we de fiets aan de waterkant staan. We nemen een bootje en gaan ter ontspanning even varen om nadien terug naar het hotel te fietsen. Het was leuk zo even in de natuur en uiteraard veel mensjes kijken!
Wanneer we terug in Hoi An aankomen is het reeds twee uur en heeft iedereen grote honger. We gaan dus laat lunchen. Andreas gaat met ons mee, wij kiezen het restaurant maar wat doet hij wanneer we eenmaal zitten? Hij zegt tegen de restaurantuitbater dat hij de gids is in de hoop een gratis maaltijd te krijgen. Nu heb ik er op zich geen probleem mee dat de gids gratis eet maar wel wanneer hij het op deze manier doet. Annelies en ikzelf hebben dienen Hollander al van dag één door, nen dikke profiteur! Terwijl de anderen nadien de stad intrekken, gaan wij ons laten verwennen in de Spa van ons luxueuze hotel. We blijven hier vier dagen dus hebben nog tijd genoeg om rond te dwalen in de stad. We gaan voor een uitgebreide lichaamsscrub en massage. Dat wordt genieten! Mea culpa aan alle vaste klantjes dat jullie nu even op jullie honger blijven zitten, maar deze keer is het aan mij - lang geleden en het is best fijn om ook eens zelf verwend te worden! Twee Vietnamese dames masseren dat het een lieve lust is en 70 min later komen we herboren terug op onze kamer. Nog even haartjes wassen en dan opnieuw de stad in. Annelies heeft haar gsm binnengebracht bij een winkeltje achter het hotel want hij werkt niet meer - is de batterij stuk of de gsm ... we weten het niet. De man van de winkel zei ons dat hij dat wel zou oplossen - om 7uur moeten we hem ophalen. Daar aangekomen krijgen we een brede grijns en een 'Hello ladies - problem solved'. Nieuwe batterij en een kabeltje vervangen, althans dat zegt hij toch. We trekken verder richting de Tho Bon rivier langsheen tientallen souvenirwinkeltjes en kleermakers. Mooie jurkjes, speciale teenslippers, lederen handtassen ... ja hier is heel veel te koop en een mens zou bijna met de ogen dicht moeten lopen want hier kan je echt te veel geld uitgeven. Bovendien is het zeer sfeervol want heel de stad is verlicht met honderden kleurrijke lampions, prachtig om zien!
Ook aan de rivier duizenden lichtjes want hier kan je kleine kartonnen doosjes kopen met een kaarsje in om op de rivier te laten drijven voor geluk. Vermits we zo laat hebben gegeten, besluiten we gewoon even langs een Franse bakkerij te gaan - er is nog een plaatsje aan het raam en ze hebben hier heerlijke lemon curt taartjes - daar kan ik niet aan weerstaan. Annelies gaat voor een chocoladetaart met noten. Super lekker die zoete zonde! Daarna terug naar het hotel nog wat nagenieten bij het schrijven van mijn blog. Tot op heden was dit echt wel de fijnste dag ....
Posted with Blogsy
Hallo Nadientje ,blij te horen dat Vietnam je bevalt mooi hé, vriendelijke mensen lekker eten en het is er warm puf puf . maar een beetje zweten kan gene kwaad ,Je krijgt er zoveel moois voor in de plaats ,wacht maar tot je in het noorden zit. Prachtige schilderijtjes door de scheppers hand geschapen ,vooral genieten hé . Groetjes en knuffel Robert en Sylvia
BeantwoordenVerwijderen