woensdag 9 april 2014

Mekongdelta

Goed geslapen maar toch nog moe want de dagen zijn hier lang, wake up call om half 7 en meestal gaat het licht uit rond 11u. Vandaag rijden we per bus naar de Mekongdelta, de rijstschuur van Vietnam. Vanwege het tropische klimaat en de vruchtbare grond, groeien de gewassen hier bijna vanzelf. Bij de rivier stappen we in een privé boot om de oevers van de Mekong te ontdekken. De huizen zijn vlak aan het water gebouwd en zien er redelijk bouwvallig uit maar de mensen hier zijn gelukkig. Ze leven niet in hun huis maar aan de oevers. We passeren kindjes die plenzen in het water, vrouwen die de was doen, vissers die hun netten uitgooien vanop een bootje, ... ja het leven speelt zich hier echt af op en rond het water. De zon brandt maar een zacht briesje zorgt voor verfrissing. Aan boord hebben we een hangmat. Zalig is het om daar languit in te liggen en gewoon te genieten. Onderweg is het pittoreske platteland van de delta uitstekend te zien. Het water ziet er redelijk modderig uit maar wordt opgesmukt door prachtige groene waterplanten. We stoppen even bij een oud huis van één van de rijkste inwoners daar om ons een beeld te vormen van hoe de rijke Vietnamezen wonen. Kasten met ingelegde schelpen in parelmoer, altaartjes waar ze Boeddha en hun voorouders eren maar vooral de tuin kan ons wel bekoren. Hay neemt ons mee op ontdekkingstocht om de verschillende fruitsoorten hier in Vietnam te leren kennen: durian, dragonfruit, jackfruit, star apple, longan ... Later op de dag mogen we dat ook allemaal proeven, we zijn benieuwd. Achter in de tuin bevindt zich ook een begraafplaats waar de bewoners hun familieleden begraven. Een gietijzeren hek omringt door prachtige bloemen geeft toegang tot redelijk simpele graven. Heel mooi zo'n secret garden pal aan je huis!
Onze tweede stop is bij een klein familiebedrijfje waar kokos verwerkt wordt tot snoepjes. Door de kokos in een wok te smelten en te vermengen met suiker blijft een dikke pasta over. Aan deze pasta wordt chocolade, karamel of vanille toegevoegd. De snoepjes zijn lekker maar ze hebben wel één nadeel ... je tanden blijven bij het kauwen aan elkaar plakken waardoor je het risico loopt een kroon los te trekken. We zien ook hoe rijstpapier gemaakt wordt en mogen het zelf ook eens proberen - niet gemakkelijk. Bij de uitgang kan je ook proeven van de brandewijn waarin een slang drijft en je kan ook even een slang in je nek leggen. Daar pas ik liever voor :-) Terug op de boot stoppen we bij een floating boat waar we enkele vruchten kopen van een lief vrouwtje. We proeven durian en jackfruit. Beide vind ik ze lekker maar mijn voorkeur gaat toch uit naar jackfruit dus koop ik nog maar een extra bakje. Al na de tweede hap voel ik dat ik allergisch ben voor deze fruitsoort, mijn keel wordt dichtgeknepen, mijn borstkast doet pijn en in no time zwellen mijn lippen op. Wat een ellendig gevoel! Dat ik nu niet slimmer ben ... ik weet dat ik gevoelig ben voor steenfruit. Soit het kwaad is al geschied dus dan maar een allergie pilletje! Hoog tijd om ons in een ander vervoersmiddel te verplaatsen. We stappen per drie in een soort smalle kano en we krijgen allemaal een typische driehoekige Vietnamese hoed op ons hoofd tegen de brandende zon. Onze roeister is een jong meisje. Zwijgzaam loodst ze ons door de zijtakken van de Mekong. Aan de oevers van de jungle, tussen de vele palmbomen staan eenvoudige huisjes, maar ook luxere huizen die nog stammen uit de Franse koloniale tijd. Deze huizen worden nu bewoond door rijke Vietnamese families. We nemen rustig de tijd en glijden door de weelderige tropische plantengroei. Water en aarde zijn hier onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Na een tijdje stappen we terug over op onze privé boot die ons opwacht aan de Mekong rivier. Wanneer we op onze lunch locatie komen, het eilandje An Binh gaat het gelukkig al veel beter met mij. Hier krijgen we een Elephant Ear Fish voorgeschoteld. Een verschrikkelijk lelijk beest maar oh zo lekker. Samen met munt, komkommer en wat andere verse kruiden wordt de vis in rijstpapier gewikkeld en zo gegeten. Onder een rieten dakje, gezellig tafelen ... dat is pas congé!
Iedereen vindt het jammer dat onze dag op het water er al op zit. Ondertussen is het half 4 voorbij en rijden we met de bus naar Can Tho, de enige universiteitsstad van de Mekongdelta. Door haar spilfunctie in het (water)verkeer in de delta, fungeert Can Tho als een regionale hoofdstad in dit gebied. We rijden over een reusachtige brug de stad binnen en zien dat het er toch redelijk rustig is naar Vietnamese normen. Hier kan je nog zonder gevaar de straat oversteken. We checken in bij hotel Tay do, gelegen in een straat die uitkomt op de rivier. Snel onze koffers neer en opnieuw op stap. We bezoeken het standbeeld van Ho Chi Minh en slenteren wat langs de oevers van de Hau, een zijrivier van de Mekong. De verzengende hitte doet ons verlangen naar iets fris dus besluiten we alvast te aperitieven. De mojito smaakt verrukkelijk en kost ons nog geen 2 euro! Na een uurtje borrelen, gaan we eten bij een Vietnamees restaurantje aan de oever van de rivier. Gezellig en lekker maar veel te veel! We krijgen het jammer genoeg niet op, zonde ...
 

3 opmerkingen:

  1. He he, bijgelezen....zalig weer.
    En chapeau dat je de tijd nog vindt om alles zo kleurrijk te beschrijven..
    Het lijkt wel of je er al meer dan een week bent..zoveel al gezien.
    Zal wel wennen zijn om zo laat te gaan slapen.
    Kijken alvast uit naar de volgende dagen. Dikke knuffel en geniet er maar met volle teugen van.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo,
    Nog eens een poging.Weer heel mooi beschreven en veel eten en drinken?
    Pas nu maar op met het steenfruit.Het zijn weer heel mooie beelden zodanig
    dat wij alles kunnen volgen.Slaap zal je wel tekort komen maar dat kun je later
    inhalen.Geniet en dikke knuffel voor jullie beide
    Greta

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is toch weer prachtig, maar wat ben je onvoorzichtig geweest. Gelukkig
    was er het pilleke. Toch wel spijtig want ik denk dat het fruit daar toch
    wel een stuk lekkerder is dan hier. Zo te lezen is het eten wel je dada, want
    ik heb je nog niet horen klagen. Zelfs dat monster van een vis vond je
    lekker !! Dikke knuffel.

    Liliane

    BeantwoordenVerwijderen