Borgloon

Vandaag maken we een kleine uitstap naar Limburg, meer bepaald Borgloon, een gezellig stadje gelegen in het glooiend Haspengouw. We parkeren de auto op de gratis parking van de oude stoomstroopfabriek. Dit is één van de restanten van de industriële verwerking van fruit tot stroop. Hier is het toeristisch bureau gevestigd. We halen er een plan van de streek en besluiten om de spijkerwandeling te doen.

De wandeling in de voetsporen van de graven van Loon is ongeveer 4 kilometer en voert ons langs de mooiste plekjes van de gravenstad. We moeten gewoon de klinknagels op de stoep volgen. Het is een afbeelding van de strooplekker die ook op het gekasseid binnenpleintje van het Kanunnikenhuis op het Speelhof staat. Het is een vrolijk manneke – zijn hoofd is een appel en zijn lijf een peer, de vruchten die van oudsher in deze streek werden verbouwd. De bovenkant van zijn hoedje wijst de juiste richting aan.  De strooplekker is tevens de spotnaam van de Lonenaren.

De wandeling start bij het stadhuis dus wandelen we daar alvast naartoe in de hoop onderweg iets tegen te komen om eerst te lunchen. We passeren een prachtig hotel met een supermooie tuin maar het restaurant is in de week gesloten. Tijdens het weekend kan je hier wel terecht dus zullen we nog eens moeten terugkomen. Het hek staat open dus nemen we toch even een kijkje. De bloemenpracht trekt heel wat bijtjes aan.

Wanneer we aan het stadhuis komen, zien we in de verte een tapa bar dus verhongeren gaan we niet. We zetten ons op het terras en bestellen enkele tapa’s die één voor één aan tafel worden gebracht. Stuk voor stuk heerlijke gerechtjes, mooi geserveerd en super vers. Ook hier gaan we nog wel eens terugkomen. Achteraf gezien hebben we misschien wat overdreven want ons buikje zit meer dan vol. Naast ons zijn 2 mannen komen zitten die ook van Antwerpen zijn. We geraken met hen aan de praat en het wordt een gezellig Antwerps onderonsje. 

Het is dan ook al bijna 1 uur wanneer we effectief aan onze spijkerwandeling beginnen. Met smalle straatjes en oude gevels, straalt Borgloon een ongekende rust en warmte uit die ons echt wel weet te bekoren. De Sint Odulphuskerk werd oorspronkelijk in Romaanse stijl gebouwd en dateert uit de 12de eeuw. In 1406 werd er een gotische toren bijgebouwd. Wanneer we binnenstappen zijn we aangenaam verrast – wat een prachtige kerk is dit!  Ook al is het interieur redelijk sober gehouden, de kunstschatten die hier tentoongesteld zijn, zijn indrukwekkend. Het doet me een beetje denken aan een Griekse kerk. We genieten hier even van de rust en voelen de stress zo van ons afglijden.

We dalen de burchtheuvel af via een pad dat ons leidt langs een prachtig wijndomein, De Mot. Volgens Tanni wordt de lekkerste wijn op de vruchtbare Haspengouwse hellingen gemaakt, en zij kan het weten!  Er staat een wegwijzer naar het doorkijkkerkje dus besluiten we even van de stadswandeling af te wijken en even later wandelen we door de maisvelden, de fruitbomen en de wijnstokken naar, wat mij betreft, één van de mooiste plekjes van België.

De doorkijkkerk kreeg de naam ‘Reading between the lines’ en is van Gijs Van Vaerenbergh. Het kunstwerk laat ons anders naar het landschap kijken. Het is hier echt prachtig! Wat een uitzicht over de stad en honderdduizend fruitbomen boordevol verse vruchten, zover het oog reikt. In Haspengouw maakt dit sprookjestafereel deel uit van het dagelijkse leven. Tonnen fruit vinden de weg naar Belorta, de fruitveiling van Borgloon. Omdat het maandag is, valt de drukte best mee. Wanneer je hier in het weekend komt, zal je het mooie plekje zeker met velen moeten delen. 

We keren op onze stappen terug en moeten dus klimmen om terug boven te komen waar we de stadswandeling vervolgen. We passeren een wijndomein dat Tanni wel eens graag wil bezoeken en ze stuurt hen een whatsapp maar blijkbaar gebruikt ze toch een verkeerd nummer. Gelukkig krijgt ze een berichtje terug dat de man gecharmeerd is dat ze de wijn lekker vindt maar dat hij geen wijngaard bezit. De juiste wijnbouwer stuurt echter niets terug. Via een smal steegje komen we terug op de Markt. Daar zijn we het spoor even bijster maar uiteindelijk komen we toch terug bij de auto. De toren van de stroopfabriek is dan ook van ver te zien. 

We rijden vervolgens met de auto naar de Abdij Mariënhof waar het kunstwerk ‘Untitled ≠158’ staat van Aeneas Wilder. De ronde constructie met een prachtig uitzicht van 360° wordt afgelijnd door uniforme verticale houten latjes. Volgens de kunstenaar refereert een wandeling door de constructie naar het religieuze. Het doet denken aan een wandeling in het klooster en daar kan ik me wel iets bij voorstellen. De zon die door de latjes schijnt, zorgt ervoor dat we ons kunnen focussen op onze gedachten en emoties. Met elke stand van de zon wordt in dit kunstwerk een nieuw mysterieus en fotogeniek moment gecreëerd. Het is een spel van licht en schaduw. We hebben van op deze plek ook een supermooi uitzicht op de stad. 

Onze volgende stop is Wesley Meuris ‘Memento’ op de centrale begraafplaats van Borgloon. Een kerkhof is meestal een plek die nogal koud en afstandelijk aanvoelt terwijl bezoekers toch eerder troost, rust en warmte willen. De cirkelvorm van het kunstwerk, dat achteraan op de begraafplaats werd gezet, staat in contrast met de rechte lijnen.  De buitenkant is zuiver wit terwijl de binnenkant een visueel patroon van cassetten laat zien. Deze doen denken aan naamplaatjes die men ook kan terugvinden op de grafstenen. Ze zijn bewust leeg gehouden, zo wordt het een beeldspraak voor de vele overledenen. De cirkelvorm heeft geen dak waardoor je, als je naar boven kijkt, enkel de hemel ziet. Het is een ruimte voor afzondering waar bezoekers een moment van bezinning en reflectie kunnen beleven. 

De zwevende kapel van Helshoven of beter gekend als ‘Helsheaven’ is niet met de auto bereikbaar dus parkeren we de auto en gaan we te voet verder. Wanneer we er aankomen, zijn we verrast dat het zo klein is. We hadden een veel grotere kapel verwacht maar mooi is het alleszins.  De kapel werd gebouwd met behulp van tientallen gekapte hoogstamkersenbomen uit de omgeving. Het kappen van deze fruitbomen was nodig omdat ze getroffen waren door een plantenziekte die te kleine vruchten bij kersen veroorzaakt. Het kunstwerk staat dan ook niet voor niets bekend als “Helsheaven”: zwevend tussen hemel en hel. Leven en de dood en alles wat ertussenin zit. 

Er zijn nog enkele kunstwerken in openlucht maar we houden het voor bekeken en besluiten later nog wel eens terug te komen. We hebben best veel gestapt en hebben dorst dus gaan we op zoek naar een café. Er is er gelukkig eentje open waar we op het terras onze dorst kunnen lessen. We hebben echter ook nog zin in een ijsje en dat treft want op de weg naar huis komen we voorbij Limone op de Hasseltsesteenweg in Sint-Truiden. Heel lekker ijs en een superaanbod. Ondanks de gezellige drukte gaat het snel vooruit. Gelukkig woon ik hier niet in de buurt wat passeren zonder te stoppen, zou me nooit lukken. Het is een geweldige afsluiter van een top dag, eentje met een gouden randje!