De geluiden in dit huis zijn toch wel anders dan thuis en dan vooral het kraken van de houten vloeren wanneer er iemand naar toilet ging vannacht. Toch heeft iedereen redelijk goed geslapen. We verlaten ons huisje rond 9 uur en rijden terug naar het centrum van Damme voor een lekker ontbijt bij Ma’Damme Annick. We zetten ons op het terras en zijn net op tijd want de dame die achter de toog staat ziet het niet meer zitten. Ze staat er alleen voor en besluit op alle andere tafeltjes een bordje te zetten ‘gereserveerd’. Grappig eigenlijk hoe ze in paniek slaat … We krijgen mondjesmaat het bestelde ontbijt. Eerst een vers sapje en bijna 20 minuten later het ontbijt. Wanneer dat op is komt de gevraagde koffie en thee. We zijn met congé en liggen er niet echt van wakker. Het zonnetje schijnt en we hebben een mooi uitzicht op de Damse vaart.
Na ons ontbijt gaan we naar Knokke Heist voor een bezoekje aan het cultuurcentrum waar de foto’s van World Press tentoongesteld zijn. Sinds 1955 verbindt World Press Photo de wereld met de verhalen die er toe doen. Deze non-profitorganisatie zet zich in voor persvrijheid. Een selectie van foto’s is afgedrukt op grote plastieken doeken en gespannen tussen een stalen constructie in openlucht. Sommige foto’s beklijven enorm. Ik toon een greep uit de tentoongestelde foto’s die mij persoonlijk geraakt hebben.
Sinds de machtsovername door de Taliban in Afghanistan wordt de economie nog harder getroffen door het wegvallen van buitenlandse hulp. Een vier jaar lang aanhoudende droogte en twee grote aardbevingen hebben de crisis verergerd. Ebrahim Noroozi maakte een beeld van een Afghaanse vrouw die uitrust in de woestijn bij een kamp waar mensen, die onlangs uit Pakistan zijn gedeporteerd, worden ondergebracht.
Het beeld van kinderen die naar een appel staren die hun moeder mee naar huis heeft gebracht door te bedelen, is van diezelfde fotograaf en raakt ons in het hart. Die ogen die zo een verlangen uitstralen. Ze poppen er bijna uit. Wij hebben er geen benul van wat honger echt is en verspillen om de haverklap voedsel. Misschien in de toekomst toch even nadenken, alvorens iets de vuilbak in te kieperen.
Dit jaar heeft de jury bij uitzondering besloten een speciale vermelding op te nemen die het belang van de oorlog tussen Israël en Hamas, het uitzonderlijke lijden van burgers en de politieke weerslag op de hele wereld aantonen. Mustafa Hassouna maakte een foto van een vrouw die in al-Zahra tussen het puin loopt van de huizen die door de Israëlische luchtaanvallen zijn verwoest.
Adem Altan was erbij toen Zuid Turkije op 6 februari getroffen werd door een krachtige aardbeving. Op deze foto houdt een man de hand vast van zijn vijftienjarige dochter die omkwam toen ze in haar oma’s huis lag te slapen dat instortte. De verschrikkelijke situatie van deze vader die weigert zijn onder het puin begraven dochter alleen te laten, doet iets met ons.
Ook de stijgende zeespiegel komt aan bod met een reeks foto’s van Eddie Jim. Op onderstaande foto zien we een oudere man in Fiji die met zijn kleinzoon op het niveau staat waar volgens hem de kust liep toen hij zelf een kleine jongen was. Hun op visserij en landbouw gebaseerde economie dreigt steeds verder af te kalven van de kust. Op termijn zullen ze dus moeten verhuizen. Wij zijn vooral onder de indruk van hoe de fotograaf de zeespiegel heeft verbeeld en de liefde heeft geportretteerd tussen de generaties.
Een thema dat ook belicht wordt, is onder andere dementie. De Zuid Afrikaanse Lee-Ann Olwage maakte een reeks foto’s hierover. Onderstaande foto vind ik prachtig. Ze illustreert een 91 jarige man die aan dementie lijdt in Madagascar en zijn kleindochter. In dit land is het de plicht van volwassen kinderen hun ouders bij te staan.
Er is toch wel veel leed in de wereld en dat werd met deze tentoonstelling nog maar eens pijnlijk duidelijk. Aangedaan van wat we gezien hebben, rijden we naar Sluis waar we het verjaardagsweekend van papa afsluiten met een wandeling door het gezellige stadje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten