We rijden vandaag naar de toeristische badstad Roses. De voormalige oude Griekse kolonie Roses ligt aan een pittoreske baai met een indrukwekkende omringende natuur. De kustplaats heeft witte zandstranden, 16e-eeuwse vestingwerken en een megalithische tombe. We parkeren de auto op een gratis parking en starten onze wandeling richting de baai. We wandelen op de prachtige boulevard die omzoomd is door tal van palmbomen, richting de pittoreske haven. De zon schittert in het azuurblauwe water waarin visjes vrolijk rondzwemmen. Het water is hier zo helder dat we helemaal tot op de bodem kunnen kijken. Hier en daar staat er nog een vervallen kanon. We hebben wederom een staalblauwe hemel en er is hoegenaamd geen zuchtje wind te bespeuren. Papa die vroeger het liefst in de schaduw wandelde, geniet nu van de warme stralen op zijn gezicht.
We stappen terug in de tijd en verkennen de opmerkelijke Citadel van Roses. Dit oude fort dateert uit de 16e eeuw en getuigt van de rijke geschiedenis van de stad. Aan de ingang krijgen we een plannetje mee. Vervolgens wandelen we tussen, langs en door verschillende delen van gebouwen en ruïnes van wat ooit een bloeiende stad is geweest. De grote witte letters die de naam van de stad vormen, vind ik een beetje misplaatst maar nu ze er toch staan, poseer ik toch maar even. Blijkbaar worden hier in de zomer ook concerten gegeven.
Terwijl papa zich even op een bankje zet, klim ik naar boven om een kleine wandeling te maken op de versterkte muren. Het uitzicht is niet echt de moeite want de huizen versperren het zicht naar de zee. Van boven heb je wel een goed zicht op hoe groot de citadel ten tijde van de Griekse beschaving in de vierde eeuw voor Christus, wel niet geweest is. Ik probeer me de veldslagen die hier lang geleden werden uitgevochten in te beelden. De Citadel herbergt ook een archeologisch museum, waar we artefacten uit verschillende periodes kunnen ontdekken Geïnteresseerden kunnen hier meer te weten komen over het verleden van Roses maar wij laten het voor wat het is. Aan de overkant van de zaal is er een fototentoonstelling die ons meer weet te boeien.
We lunchen bij restaurant Mar y Vent, gelegen aan de boulevard. Het heeft een tof eigentijds interieur en voelt qua stijl een beetje mediterraans aan. Op de kaart staan heerlijke Catalaanse gerechten. maar ook tapas in overvloed. Wij zetten ons op het terras en eten inktvis. Deze is zacht als boter en helemaal niet taai.
Tijdens het kuieren door de stad komen we af en toe opmerkelijke graffiti tegen. Pa draait soms wel eens met z’n ogen wanneer ik weer een exemplaar heb gespot dat hij niet echt mooi vindt. In de Santa Maria de Roses genieten we van een moment van rust. Het is een oude middeleeuwse kerk die langs buiten mooier is dan binnen. Boven de hoofddeuropening bevindt zich een paneel met een rondboogvormige opening. In deze opening is het beeld van de Maagd Maria te zien.
De stad kan ons niet echt bekoren want wij houden meer van pittoreske huisjes, gezellige pleintjes en veel groen. Dit alles is hier niet te vinden. Het leven speelt zich hier echt meer af aan de boulevard en daar is het dan weer super toeristisch. Aan het eind van de boulevard staat de vuurtoren van Roses en helemaal boven op de top staat het Castillo de Trinitat, een 5 puntig stervormig kasteel. We hebben beiden geen zin in de klim dus bewonderen we het van op een afstandje.
In de late namiddag rijden we opnieuw naar Cadaques om de dag af te sluiten met een ijsje van ons favoriete ijssalon. Het is nu aanzienlijk kalmer dan gisteren. Het is duidelijk dat voor de Spanjaarden de werkweek weer begonnen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten