Napier - Art Deco stad

Opnieuw grijs en nevelig wanneer we ontwaken. De geplande route rond het meer zetten we dus maar snel uit ons hoofd. We besluiten het gewoon rustig aan te doen, lekker te ontbijten en een uurtje later door te rijden. We krijgen al snel bezoek van de hond des huizes, een lieve dog die eens komt kijken of er niks te eten valt bij ons. De goedkope cornflakes vallen niet in de smaak ... Jammer maar we hebben niks anders. Omstreeks 10 u rijden we richting Napier - opnieuw langs Lake Taupo maar deze keer geen adembenemend uitzicht, geen blauwe lucht, geen blauw water ... ja zelfs het water is vandaag grijs van kleur. Ook van de besneeuwde bergtoppen zien we nu helemaal niets meer. Net voor we de bergen in moeten, zien we een bord met daarop de melding dat het volgende benzinestation pas na 130 km is. Onze tank is nog half dus we zijn er beiden van overtuigd dat ons dat ruimschoots moet lukken, trouwens ... we zijn sowieso geen benzinestation tegengekomen voor dit punt. Deze weg naar Napier zou één van de mooiste en afwisselendste wegen zijn op het Noord-eiland. Het landschap varieert inderdaad constant - we rijden door laagvlaktes vol met koeien en schapen, over hoge bergtoppen bedekt met dennenbomen, tussen palmbomen en zelfs door uitgestrekte velden met druivenranken. Vruchtbaar land en een warm klimaat maken van deze regio namelijk de wijnstreek bij uitstek. Bovendien staat overal vermeld dat je hier het meeste kans hebt op zon. En gelijk hebben ze .... van zodra we halfweg zijn trekt de hemel open, de lucht wordt blauw en de zon begint te schijnen.

We stoppen onderweg aan de Waipunga Falls. Van op een uitkijkpunt hebben we een prachtig zicht op de waterval, die tussen het groen naar beneden raast. Op een gegeven ogenblik zegt Marleen die achter het stuur zit, dat het net lijkt alsof de auto de berg niet meer op wil, we halen amper 60. Even later, wanneer we de eerste wijnranken gepasseerd zijn, begint er plots iets te piepen. Onze benzinemeter staat op reserve. We krijgen het plots heel erg warm ... en niet alleen van de zon! Waarschijnlijk is dat de reden dat we amper vooruit komen wanneer we moeten klimmen. We hebben geen keuze en moeten verder maar geen van beiden is er gerust in. De wegen hier zijn redelijk smal en meestal ontbreekt ook een pechstrook - we zien al rampscenario's voor ons: stilvallen achter een haarspeldbocht en geen kant opkunnen .... Na een tijdje - maar het lijkt wel langer - zien we een bordje 'Fuel 2 km'. Dat moet lukken! Na enkele minuten zien we een café en ik ga even binnen om te vragen of het nog ver is. De dame zegt me dat we daar niks kunnen gaan doen want dat dat een benzinestop is voor truckers en dat deze onbemand is en je daar enkel met een plaatselijke bankkaart kan betalen. De moed zakt me in de schoenen en ik vraag haar hoe lang het duurt alvorens we een benzinestation tegenkomen. Nog zo'n 10 km zegt ze. We moeten het er op wagen. We halen het op de valreep. Weer een les geleerd .... vanaf nu gaan we tanken van zodra de benzine half staat en vóór we de bergen inrijden! Tijd om de stress even weg te werken dus we draaien terug en gaan iets drinken in het café waar ik de weg ben gaan vragen. Dit café is leuk ingericht op z'n Afrikaans met prachtige dieren gemaakt in ijzer - alleen jammer dat ze zo groot zijn. Die kunnen dus niet in onze koffer. Er is een mooie tuin aan met prachtige bloemen en het is er heerlijk zitten in het zonnetje. De smoothie van bosbessen smaakt heerlijk! 

We rijden verder richting Napier en checken in. Ons kamertje is klein maar heel gezellig. Het is pas 3 u dus besluiten we nog even de stad in te trekken. Er zou een geleide Art Deco wandeling zijn en die spreekt ons wel aan. De gids verwelkomt ons in goed Engels - een verademing want Marleen en ik begonnen zwaar aan onszelf te twijfelen .... we kunnen beiden toch goed Engels maar die Nieuw-Zeelanders hun dialect is soms echt onverstaanbaar. Hoe vaak wij al hebben moeten vragen om iets te herhalen ... jullie willen het niet weten! Deze man is echter uit de UK afkomstig maar woont al jaren in Nieuw-Zeeland. We zijn de enigen die ons hebben ingeschreven dus we krijgen een privé rondleiding. Op 3 februari 1931 maakte een aardbeving de stad bijna helemaal met de grond gelijk. Alleen de houten huizen op de heuvel bleven overeind ... sommige van deze huizen zijn dus meer dan 100 jaar oud en ze zijn gewoonweg prachtig. De inwoners besloten de benedenstad weer op te bouwen in art-decostijl. De twee hoofdstraten van Napier tellen veel imposante gebouwen in deze stijl. Het zijn zeker niet de mooiste of indrukwekkendste huizen maar hier staan ze wel allemaal naast elkaar, wat deze stad echt uniek maakt. Op 2 jaar tijd werd de stad dus volledig heropgericht ondanks de recessie en het gebrek aan geld. Deze keer werd er geen gebruik gemaakt van baksteen maar wel van beton verstevigd met daarin ijzeren staven zodat bij een volgende aardbeving de huizen stevig genoeg zouden zijn. Daartegen komt plaaster vermengd met kleurpigment en de kleurart-deco elementen werden er ook nadien tegen gezet. De huizen zijn allemaal in pasteltinten geschilderd en dat maakt dat ze een mooi geheel vormen.

Ook de elektriciteits- en telefoonkabels werden in de grond gelegd - hoe minder er kan omvallen, hoe beter. De rondleiding en de uitleg zijn heel interessant maar ik vind het wel jammer dat enkel de bovenkanten van de huizen mooi zijn. Beneden zijn het allemaal winkels. Vandaar dat we eerst niet gezien hadden dat er zo veel art-deco in de stad te vinden is. Na 2 u komt er een einde aan de wandeling en zoeken we een Thais restaurantje om te gaan eten. Daarna rijden we terug naar het hotel - met uitzicht op de prachtige Hawke's Bay waar de zon net onder gaat.