Dunedin

Vandaag verlaten we Te Anau voor alweer een lange autorit naar Dunedin (± 322 km). Naar dit moment heb ik al heel de reis uitgekeken want Dunedin is de streek waar je nog de dwerg- en geelkuifpinguïns kan zien op het schiereiland Otago. Ik vind dat zo'n schattige beestjes! Nog even geduld dus .... De weg kronkelt zich weer een weg tussen prachtige landschappen vol schaapjes. De uitgestrektheid is wederom immens. Bij het ontbijt heb ik nog gezegd dat we eerst moeten gaan tanken maar ondertussen zijn we vertrokken zonder ons autootje drinken te geven. We zijn al op de State Highway wanneer ik me realiseer dat we nog maar een halve naftbak hebben. Hopelijk halen we het ... op vlakke weg is dat geen probleem maar met die haarspeldbochten hier is een halve naftbak soms net niet voldoende om in de volgende stad te geraken. Gelukkig komen we er enkele kilometers verder nog eentje tegen. Grappige borden hebben ze hier trouwens om je alert te maken op het niet zonder benzine vallen.

In 'Gore' stoppen we even om onze benen te strekken en iets te drinken. Dit stadje heeft een mooie galerij - alleen jammer dat de zogenaamde 'kunst' die er hangt, op niet veel trekt. Daar kan Marleen met gemak haar schilderijen naast hangen zene! Het stadje zelf is best gezellig met zoals elders ook winkelgaanderijen maar hier hangen er overal verse bloemen in mandjes - heel mooi. Het zou 'The Capital of Country Music' zijn maar daar merken we niet veel van. Nergens klinkt er country music uit de luidsprekers ... Voor één keer laat Marleen zich eens gaan en bestelt een carrotcake. Telkens dat ik er eentje at deze reis, zag die er super uit (en smaakte die ook super) maar nu is hij blijkbaar niet zo lekker. Jammer! Redelijk vroeg komen we in Dunedin aan en we checken dus maar al in. We willen morgen graag naar het schiereiland dus ga ik wat info vragen in het kantoortje. De dame van ons motel is echter niet heel vriendelijk. Ze geeft wat folders maar voor info moeten we zelf maar bellen. We besluiten dan maar op zoek te gaan naar een tourist office. Gelukkig zijn ze daar een pak vriendelijker. Ik had een foldertje gezien met een wandeling naar de pinguïns kolonie maar dat was er eentje van 6 uur en dat kan Marleen niet met haar rug - vooral omdat het 's morgens vroeg vertrekken is. Ik vind het ook leuker dat we iets kunnen doen met ons twee en uiteindelijk vinden we de perfecte daguitstap waar we ons beiden in kunnen vinden. Pinguïns voor mij, albatrossen voor Marleen. En heel belangrijk - het is een tour die pas om 10u30 vertrekt - ze komen ons halen met de bus en daarna gaan we verder met de boot. De rest van de dag genieten we van een wandeling langs het strand van Dunedin. Dit is nagenoeg verlaten - heerlijk die rust - enkel het geluid van de golven en de vogels.

De zee is redelijk wild en er zijn wel heel wat surfers actief. Ze glijden op de golven alsof het niets is - prachtig om te zien. Het zonnetje schijnt en dat is echt genieten. Marleen heeft haar prachtige nieuwe zonnehoed weer thuis laten liggen .... misschien kan ze hem beter uitlenen aan mama voor die belangrijke gebeurtenis eind dit jaar! Zou niet misstaan met een mooi jurkje ... 's Avonds gaan we sjeik uit eten - beetje uit noodzaak want waar wij zitten zijn er slechts 3 restaurantjes. We betalen véél te véél voor wat het is maar gelukkig was het wel lekker. We moeten ze hier nog wel leren dat 'Tiger prawns' geen mini scampi's  zijn. Dat is dus een tegenvaller als je dan je bord voor je neus krijgt zene ...