Queenstown

Vandaag hebben we een vrije dag in Queenstown en we hebben een ticket geboekt voor een ritje naar de Walter Peak High Country Farm met de stoomboot, vanwege zijn nostalgisch karakter. De stoomboot die in februari 1912 te water werd gelaten en nog altijd op steenkool vaart, vertrekt om 10 u in de Queentown Bay. We zijn een beetje vroeg maar dat is geen probleem want aan de kade hebben enkele inwoners een marktje opgesteld met allerlei ambachtelijke dingen, juwelen, wollen mutsen, schilderijen enz ... De zon is nog van de partij maar er komen wel zwarte wolken aanzetten .... Wanneer we uiteindelijk aan boord gaan, worden we aangenaam verrast ... er zit een man aan een grote, zwarte vleugel en hij speelt allerlei bekende melodieën. Varen op de 'Lady of the Lake' is zoals teruggaan in de tijd. Beneden hoor je de stoommotor sissen wanneer de stokers de kolen er in gooien. Bij aankomst te Walter Peak laat de stoomboot van zich horen. Aan wal zien we een prachtig domein in Engelse stijl met heel veel bloemen. We worden verwelkomd door Dave die ons zal laten kennismaken met het alledaagse leven van de schaapscheerders. Op deze farm worden vooral merinoschapen gekweekt. Het merinoschaap is één van de bekendste schapenrassen in de wereld en wordt over het algemeen geprezen voor de kwaliteit van de wol, die een zeer fijne structuur heeft. Per vierkante centimeter groeien bij een merino tien keer zoveel haartjes als bij een gemiddeld ander schaap. Dankzij de vele huidplooien produceert één schaap wel vijf kilo wol per jaar. Maar daartegenover staat dat het merinoschaap in tegenstelling tot de andere rassen slechts één keer per jaar geschoren mag worden. Dit is ook de reden dat alles wat van deze wol gemaakt wordt, redelijk duur is. Bij ons is de Merino een zeldzaamheid. Eerst krijgen we de kans om de schaapjes te voederen, tot groot jolijt van de allerkleinsten. Daarna krijgen we een demonstratie hoe de goed opgeleide honden de schapen bijeendrijven op de omliggende heuvels teneinde ze naar de juiste plek te brengen.

Daarna is het tijd  voor het harde werk - het scheren van de schapen. En dat is dus echt wel afzien ... een schapenscheerder verliest meer zweet dan een triatlon-atleet. Dus Liliane het scheren van schapen opnemen als olympische discipline is niet zo'n rare gedachte! De echte schaapscheerders scheren zo'n 200 schapen per dag dus qua fysieke inspanning kan dit tellen! Dave neemt het beestje bij het hoofd en draait het een kwinkslag .... dan lijkt het of het beestje helemaal verdoofd is want het blijft rustig in zijn armen liggen. Daarna wordt het arme schaapje van zijn wollen jasje ontdaan en blijft er een zielig dun beestje over. Het gaat bijzonder snel en de dieren ervaren weinig stress. Na de demonstratie is er afternoon tea voorzien in het prachtige huis op het domein. De zon is er opnieuw en we zetten ons dan ook op het terras. Het weer in Nieuw-Zeeland is echt heel wispelturig en verandert van uur op uur. Maar we zijn al blij dat de regen zich niet heeft laten zien vandaag.

Onder een stralend zonnetje gaan we nog wat wandelen op het terrein en plots zien we hoog in een boom een opossum, een buideldier dat eigenlijk 's nachts leeft. We hebben ze al vaak gezien deze reis - op de autosnelweg, platgereden door de automobilisten maar nu we het beestje in het echt zien is het eigenlijk wel schattig. Verder zijn er ook hertjes, reeën, alpaca's etc ... We nemen de boot terug naar Queenstown en bezoeken in de namiddag nog het 'Kiwi Birdlife Park'. De kiwi's zijn loopvogels die van nature alleen voorkomen in Nieuw-Zeeland. De vogel kreeg zijn naam van de Maori's. De naam is afgeleid van de kreet van het mannetje tijdens het paarseizoen. De kiwi's zijn bedreigd en worden sinds het einde van de 19e eeuw niet meer gegeten.  Hier zien we een pasgeboren kiwi - heel schattig!

We zetten ons nadien op een terrasje en daar blijven we het komende uur gewoon zitten - zalig dat zonnetje op onze huid! Wanneer we uiteindelijk naar ons hotel terugkeren, kom ik er na bijna 20 dagen Nieuw-Zeeland eindelijk achter hoe een oversteekplaats voor voetgangers er hier uitziet. Ik vroeg me al af waarom er geen echte voetpaden zijn zoals bij ons ...  Hier is er op de middenberm altijd een opening voorzien waar de voetgangers gewoon tussen wandelen. Tja beter laat dan nooit zeker ... nu weet ik tenminste waarom ik vaak vreemde blikken kreeg als ik gewoon in het midden van de weg overstak!