Overzet Wellington - Picton

Vandaag moeten we de boot naar Picton op het Zuid-eiland nemen. De overzet zou 3 uur duren en is, volgens de reisgidsen, meestal stormachtig. We houden ons hart vast want de wind is nog steeds niet gaan liggen. De wekker loopt af om 6u15 en om 7u zijn we al de deur uit. We leveren onze auto in (2035 km afgelegd) en gaan onmiddellijk naar de check-in balie. Het is vreemd want ik heb nog helemaal niet veel gekocht en toch weegt mijn bagage precies lood. We mogen echter 32 kg per persoon meenemen dus daar zal ik wel niet overzitten want de vriendelijke mijnheer accepteert mijn bagage zonder morren. Er hangt een bord met de condities en volgens Interislander zijn de weersvooruitzichten 'moderate'. Het kan nog erger dus! De man aan de balie zegt ons dat het normale omstandigheden zijn en dat het een goede dag is om over te varen. De meeste dagen is de zee veel woeliger. We zullen dat dan maar geloven zeker? Toch nemen we beiden ons toeristilleke, just in case. In het schip, de Kaitaki zoeken we ons een aangenaam plekje uit binnen op dek 8 waar er brede stoelen staan die je naar achter kan zetten. De eerste 2 uur kijk ik een filmpje op de iPad en daarna besluit ik even op het zonnedek te gaan kijken. Wanneer ik de deur open, word ik bijna omver geblazen. Mijn handtas met iPad, documenten, portefeuille en andere rommel (om maar te zeggen dat deze geen lichtgewicht is) vliegt heen en weer en daarna omhoog als een ballon. Snel terug naar binnen dus! Binnen voel je de deining nauwelijks - het is meer een zacht heen en weer wiegen ... zal dan ook maar wat proberen te slapen want straks hebben we nog 160 km rijden voor de boeg. Kan de slaap niet echt vatten en na een tijdje verlaten we de volle zee en varen we tussen eilanden, baaien en hoge bergtoppen door de Cook Strait. Ik besluit toch nog maar eens aan dek te gaan. De wind is iets minder en ik slaag er zelfs in enkele foto's te nemen, zij het dan een beetje onstabiel.

Om half 12 arriveren we in Picton en na het ophalen van onze bagage, zoeken we Budget Cars. Het is aanschuiven want bijna iedereen huurt hier natuurlijk een wagen. Na bijna een uur is het eindelijk aan ons. We kunnen kiezen tussen een blauwe en een metallic kleur - keuze snel gemaakt daar Marleens en mijn lievelingskleur blauw is. Weten wij veel dat we de verkeerde keuze maken. Als de papieren in orde gebracht zijn, zegt de man me dat het een Ford Focus is (de andere was een Toyota Corolla en die waren we al gewoon). We spenderen nog eerst een half uur om te kijken hoe de auto werkt; ruitenwissers check - lichten check - zetels goed gezet check - koffers in de kofferbak check (die is in ieder geval al heel wat groter dan die van de Corolla wat niet slecht is want onze koffers worden alsmaar dikker en zwaarder ....). Het is redelijk warm en ik ben goed ingeduffeld vanwege de tocht op de boot dus ik laat de deur van de auto even openstaan. Vliegt deze door de wind toch tegen de auto naast me zeker. Gelukkig zit er niemand in en heeft ook niemand het gezien ... ik weet alvast één budget auto die een extra schram heeft op zijn zijdeur en die niet op het formulier vermeld zal staan - mea culpa! Eindelijk kunnen we vertrekken. Al vanaf de eerste kilometers voelen we dat deze auto niet zo vlot rijdt als de vorige. Marleen zit ook helemaal niet goed en heeft al snel pijn in haar rug. Een tegenvaller dus maar we zullen het er mee moeten doen. De temperatuur op het Zuid-eiland is in ieder geval al ok - de zon schijnt en het is aangenaam warm bij een matige wind, in tegenstelling van waar we vandaan komen. Het landschap is hier ook veel weidser dan op het Noord-eiland. We zien ook veel fietsers en motorijders voorbij komen, iets wat we tot op heden helemaal niet gezien hebben. We stoppen in Havelock voor de lunch. Grappig dat je hier in Nieuw-Zeeland de ganse menu kan aanpassen. Ik ga voor een cajun kippenburger met slechts 5 van de 7 vermelde ingrediënten (kaas en avocado laat ik er tussenuit en ook de saus wordt naar mijn smaak aangepast). Ze wijzigen hier de gerechten volledig naar jouw smaak wat echt wel handig is als je, zoals ik niet alles lust. Bovendien moet ik hier nooit iets te drinken bestellen want water zonder gas krijg je er sowieso standaard bij - dat scheelt weeral in ons budget. En Liliane ... om op je vraag te antwoorden, ze hebben hier super lekkere cakes, zoals die met frambozen en witte chocolade en ja daar durf ik dus af en toe ook wel een stukje van te nemen na het eten .... Misschien daarom dat ze de kilo's erbij gooien maar diëten zal ik wel doen als ik thuis kom. Na de lunch bekijken we nog een tweetal galerijtjes. In de tentoonstellingsruimte zien we een grappig bordje met de tekst 'If you break something, we consider it sold ... so please bring your kids'. We rijden verder via Nelson naar Richmond en gaan op zoek naar ons motel. Wanneer we er arriveren krijgen we van de dame een upgrade - een prachtige kamer met salon, afzonderlijke slaapkamer en en mega badkamer met jacuzzi! Zowel Marleen als ikzelf proberen die uit en het moet gezegd ... dat doet wonderen.