Orakei Korako - Taupo - Turangi

We worden gewekt door het zonnetje dat door de ramen naar binnen schijnt - eindelijk ... Het belooft een prachtige dag te worden! Onze eerste stop is aan de Orakei Korako, in het Engels vertaald 'The place of adoring'. Deze belangrijke geothermische bezienswaardigheid ligt aan de zuidkant van het Ohakurimeer. Een kleine ferryboot brengt ons naar de overkant van het meer, waar we een prachtige wandeling kunnen maken in een verborgen vallei van kleuren, warmwaterbronnen, spuitende geisers, kolkende modderpoelen - kortweg in een adembenemende natuur. Wanneer we voet aan wal zetten, komen we onmiddellijk bij het Emerald Terrace, een dampende vlakte met prachtige kleuren die zachtjes overgaat in het blauwe water van het meer. Dit is het grootste van zijn soort in Nieuw-Zeeland en de kleuren worden dit keer fluorescerend door het zonnetje dat er op schijnt. We zien prachtig geel, oranje, groen, blauw, ... Het landschap is heel anders maar even overweldigend als gisteren.   Vermits het vandaag een mooie zonnige dag is, voelen we deze keer de hitte van de alom tegenwoordige hete dampen nog veel beter.  Af en toe spuit een kleine geiser wat water omhoog. Fascinerend!

Een beetje verder wandelen we door een wit landschap - het is net een dode, uitgedroogde woestijn met hoge witte sneeuwbergen. De Ruatapu Cave is een beetje een ontgoocheling want het is niet veel meer dan een donker gat. Het enige leuke is dat er verschillende vogeltjes af en aan vliegen om hun nestjes te bouwen in de talrijke spleten en gaatjes van de rotswand. Op de terugweg naar het meer wandelen we door de prachtige natuur. Het is zeer aangenaam te weten dat we hier geen gevaarlijke insecten, slangen of spinnen kunnen tegenkomen. We zien echt niets kruipen of vliegen ...  Wanneer we aan het meer komen, moeten we op een belletje drukken voor de ferry. Prompt komen ze ons oppikken. De arme man vaart namelijk op aanvraag heen en terug - bij ons zou dat helemaal anders zijn, om het kwartier of half uur en niet als het de toerist uitkomt. Het is wel handig want we hebben het bootje helemaal voor ons alleen. We rijden verder richting Taupo en maken een blitsbezoek aan de Huka Falls. Met veel geweld stort de wilde Waikato River, die normaal 100 meter breed is, zich door een smalle engte van 20 meter naar een waterval waar elke seconde 220.000 liter water doorheen gutst. Dat gaat natuurlijk gepaard met veel lawaai en veel schuim. Rubberen boten proberen in volle snelheid de sterke stroming te trotseren. Dit is één van de vele ‘extreme ervaringen’ waarop Nieuw-Zeelanders en toeristen gek blijken te zijn. Dergelijke waterattractie is echter niet aan ons besteed en we vertoeven er dan ook niet lang. In Taupo stoppen we voor de lunch.  Het stadje heeft niet zo veel te bieden, behalve zijn bekoorlijke omgeving. Vanaf de promenade kijken we uit over het 40 km lange en 30 km brede Lake Taupo met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen van het Tongariro National Park. Het meer is het kloppend hart van het Noord-eiland. Lake Taupo vult de reusachtige krater van een vulkaan die ongeveer 1800 jaar geleden voor het laatst actief was. Het weer is nog steeds goed en er heerst een aangename drukte. We kuieren wat door de winkelstraatjes alvorens verder te rijden naar onze eindbestemming van vandaag, Turangi. De weg loopt volledig langs het meer en is echt adembenemend mooi.

Wanneer we in Turangi aankomen zoeken we eerst ons motel op en gaan daarna het stadje bewonderen. Turangi is echter een fantasieloos dorp waar niet veel te beleven valt. Het is de uitvalsbasis voor avonturiers die naar het Tongariro National Park trekken om o.a. te mountainbiken of trektochten te maken. Wij hebben daar jammer genoeg geen tijd voor. We zoeken dus terug ons motel op en installeren ons buiten in het zonnetje op het terras van onze bungalow met een lekker glaasje wijn. Marleen maakt een lekker slaatje en ik ga opnieuw voor een Indische gerechtje. Wat het eten betreft, ben ik halvelings teleurgesteld. Ook al ben ik dan voorstander van de Aziatische keuken (Thaise en Indische restaurants bij de vleet), we zitten hier aan het water maar vis in zijn pure vorm is hier niet te vinden. Alles hier is naar mijn gevoel veramerikaanst, behalve de vettige fish (in een paneerjasje) & chips staan er ook overal hamburgers op de kaart. We zitten in het land waar er meer schapen zijn dan mensen maar zelfs dat vind je hier in de plaatselijke restaurants maar met mondjesmaat - niet dat ik daarvoor sta te springen maar toch ....