Wellington

Vroeg uit de veren voor een lange autorit naar Wellington. Mooi weer dus dat is fijn ... Opnieuw genieten we van het mooie landschap. We komen grappige koeien tegen - volledig zwart met rond de buik een witte streep, nog nooit gezien. Jammer genoeg kunnen we niet stoppen want de weg is weerom erg smal zonder pechstrook. De koeien hier zijn ook veel eleganter (lees slanker)  dan die van thuis. Ook de schaapjes staan hier overal op de velden te grazen. De meeste van hen reeds kortgeschoren. Wanneer we voorbij Hastings komen wordt de hemel pikzwart en wakkert de wind aan, even later begint het ook te regenen. We stoppen in een klein dorpje na een goede twee uur rijden om onze benen even te strekken en iets te drinken. We vervolgen onze weg naar Greytown waar we willen lunchen. Dit stadje zou zijn koloniaal karakter hebben bewaard met prachtige houten Victoriaanse gebouwen. Wanneer we ter plaatse komen, zien we wel enkele van deze mooie huizen maar de wind waait ondertussen zo hard dat we besluiten gewoon verder te rijden. We hebben moeite om de auto mooi recht te laten rijden, de hevige windstoten maken het ons echt niet gemakkelijk. Zonder tussenstops komen we reeds om 2 uur aan in  Wellington. We rijden echter eerst nog even naar Picton om een kijkje te gaan nemen bij de Interislander Ferry Terminal waar we morgen moeten inchecken voor onze boottocht naar het Zuid-eiland want morgenvroeg hebben we niet veel tijd en zou alles vlot moeten verlopen. We gaan wat inlichtingen vragen aan de balie betreffende afleveren van de auto, bagage incheck etc .... Gerustgesteld rijden we naar ons hotel, dat net buiten Wellingon centrum gelegen is - up the hill zoals ze het hier noemen. Met dank aan weerom een vriendelijke Nieuw-Zeelanders want zonder hulp hadden we dit nooit gevonden. We krijgen een prachtige kamer met terras, gelegen aan een indrukwekkende tuin. Jammer dat we niet echt gezellig buiten kunnen zitten ... Het weer is terug helemaal omgeslagen - helblauwe lucht, zon maar rukwinden van over de 60 km/uur. Het is echter nog maar 3 uur dus we besluiten die wind toch maar te trotseren en de stad in te trekken. De bus stopt voor het hotel dus dat is makkelijk. Wellington is de meest kosmopolitische en meest levendige stad van Nieuw-Zeeland en zowel culturele hoofdstad als regeringszetel. De stad is lekker compact, zodat alles te voet bereikbaar is. We stappen af aan de haven en besluiten eens lekker de toerist uit te hangen. We nemen de beroemde 'Wellington cable car' naar boven, een schattig rood trammetje dat in 3 stops tot boven op de berg rijdt. We betalen hier 6 NZD voor (heen en weer) om uiteindelijk boven beloond te worden met een prachtig uitzicht over Wellington.

Er zijn ook botanische tuinen maar echt aangenaam is het daar niet met die stormwind dus besluiten we maar terug naar beneden te rijden en nog wat in de stad rond te dwalen. We beginnen aan het water maar eindigen al snel in de binnenstad ... Wellington heeft prachtige, moderne gebouwen met veel glas - echt architecturale hoogstandjes. Marleen krijgt de slappe lach wanneer ze mij een gebouw ziet fotograferen ... ik ben nu niet van de magerste en al zeker niet na al dat eten hier (toch wel al 3 kg verdikt vrees ik) maar ik kan met moeite op mijn benen blijven staan. Op een gegeven ogenblik kunnen we gaan stap meer verzetten. Ik heb nu al wel eens een storm meegemaakt maar nog nooit eentje met deze kracht. Ze noemen Wellingon dus niet voor niets 'the windy city'!

We gaan ons dan maar eens lekker laten verwennen en gaan dineren bij Thai Chef's. De chef van dit restaurant werd beloond met de prestigieuze prijs voor de beste en authentiekste Thaise gerechten. Het is inderdaad hemels .... Rond half 8 nemen we de bus terug naar het hotel om in te pakken voor morgen. Met moeite wandelen we up the hill van de bushalte naar ons hotel, misschien door een te volle maag maar zeker ook door de wind die nog steeds in alle kracht waait. Dat beloofd voor morgen op de boot - we zullen onze toeristillekes maar al klaarleggen.