Bay of Islands - Russell

We zijn weer wakker voordat de wekker gaat en het zonnetje schijnt vrolijk de kamer in, we worden er op slag blij van. Prachtige blauwe hemel ook dus echt weer om te gaan varen. We wandelen na ons ontbijt naar de haven waar we de catamaran nemen voor een dolfijnentocht. We zijn een beetje sceptisch want bij dergelijke excursies beloven ze veel, maar meestal stellen ze niet veel voor. Er stond wel in de brochure dat wanneer er geen dolfijnen zijn, we op een andere dag opnieuw mee mogen. We zijn echter nog maar pas vertrokken in de baai van Paiha en de boot vertraagt al .... We zien tientallen 'bottlenose dolphins' die vrolijk meezwemmen met de boot. Af en toe springen ze de lucht in tot groot jolijt van de toeschouwers. Deze dolfijnsoort wordt in het Nederlands een tuimelaar genoemd. Het is een robuuste maar gestroomlijnde, grijze dolfijn, met een duidelijke snuit en heeft een sigaarvormig lichaam met een slank staartstuk, spitse flippers, grijze bovendelen en een witte buik. Wereldwijd is het een veel voorkomende dolfijnensoort.

Het water is helder en prachtig blauwgroen van kleur. We varen ondertussen rustig verder in de Bay of Islands langsheen prachtige groene eilandjes en steile rotsen. Er zouden maar liefst 144 eilandjes zijn, dus vele jachten gooien hier hun anker uit om rustig te dobberen en wat te genieten van de luxe van een onbewoond eiland. Op zo'n momenten ben ik jaloers op mensen die een zeiljacht hebben (Rudi wacht dus niet te lang om op pensioen te gaan zodat ik eens mee kan varen). Na een tijdje komen we bij Piercy Island waar we een natuurlijk gevormde poort zien in de rotsen - ook wel Hole in the rock genoemd.  Iedereen houdt de adem in wanneer de schipper probeert door het gat varen ... Eerst navigeert hij langzaam tot voor de rots en dan volle gas. Blijkbaar was dit de eerste keer sinds weken want de vorige dagen was de zee te woest om het nog maar te proberen - we hebben dus geluk. Het zonnetje brandt op onze huid maar gelukkig is er veel wind - we hebben ons goed ingesmeerd dus kunnen we genieten op het bovendek. We houden halt in Otehei Bai, een prachtig resort in een pittoreske baai. Diegenen die willen, kunnen wat gaan zwemmen maar wij kuieren wat langs het strand en wandelen in de mooie tuin.

Na en goed uurtje gaan we opnieuw aan boord en zetten we koers naar Russell, geen eiland maar een stadje op het vasteland. Het heeft een dorpse uitstraling maar een rijke geschiedenis. Oorspronkelijk zou dit de hoofdstad van het Noordereiland worden maar uiteindelijk werd toch voor Auckland gekozen. Er heerst een gezellige drukte en we zetten ons op een terrasje aan de met pohutukawabomen omzoomde promenade, om een hapje te eten. Na de lunch wandelen we naar de Anglican Christ Church, welk het oudste kerkje van Nieuw-Zeeland zou moeten zijn. Ze dateert uit 1845 en heeft de plunderingen en de daaropvolgende oorlog met de Maori's overleeft, hoewel de inslagen van musketkogels nog zichtbaar zijn. Het aangrenzende kerkhof is de afgelopen 150 jaar de laatste rustplaats geworden van vele zeelieden. Het lijkt hier wel het aards paradijs, we horen exotisch vogelgezang en er zijn prachtige villa's op de steile, groene heuvels gebouwd. De huizen zijn bijna allemaal van hout en hebben meestal een mooie 'porch'. De typische huizen zijn helemaal mijn smaak - ja ik zou daar wel willen wonen. In de tuinen zien we overal de prachtige agapanthusstruiken, met paarse en witte bloemen. We worden er helemaal stil van. Na een prachtige wandeling eten we nog een ijsje en keren dan terug met de boot naar Paihia. Deze keer gaan we wel binnen zitten want de wind is toch wat te hevig en op de boot wordt het wat frisjes. Vanavond eten we thuis in ons appartementje, kwestie van niet alle dagen 2x op restaurant te gaan en ons budget wat in't oog te houden. Niet dat het hier super duur is want een lunch of diner kost gemiddeld 18 euro. Ik voel een lichte verkoudheid opkomen en we besluiten het vanavond dus iets rustiger te houden. Marleen heeft een flesje wijn gekocht dus we gaan gewoon wat genieten.