Rortorua & Wai-O-Tapu

We ontwaken weer met regen en ons humeur wordt er dus niet beter op, maar we moeten er het beste van maken. Na het ontbijt gaan we op verkenning in Rotorua. Deze stad ligt in een gebied met veel geothermische activiteit van vulkanische oorsprong, waardoor het in de stad altijd stinkt naar rotte eieren. Althans dat is wat er in de reisgidsen wordt beweerd. Wij ervaren dat niet echt zo - ok er hangt wel een zwavelgeur maar om nu te zeggen dat het stinkt ... niet echt. We rijden naar het Wai-O-Tapu, welk omschreven wordt als een thermisch wonderland. Het maakt deel uit van een prachtig natuurreservaat en de weg er naartoe is wederom heel mooi. Eerst stoppen we bij de Lady Knox, een dode geiser die met wat hulp iedere ochtend om 10u15 weer tot leven wordt gebracht. De geiser werd in 1896 ontdekt door gevangenen in een werkkamp. Ze waren bezig met het aanplanten van een naaldbos en toen ze een bad namen in de bron kwam tot hun grote verbazing de geiser tot uitbarsting. In 1903 heeft Lady Knox, de dochter van de toenmalige Gouverneur-Generaal, de geiser met behulp van zeep tot uitbarsting gebracht en aan haar dankt de geiser zijn naam. Tot 1931 kwam hij iedere 24 tot 25 uur op eigen kracht tot uitbarsting. Om de geiser zijn tribunes gebouwd. We zijn redelijk vroeg dus hebben nog veel plaats om ons strategisch op te stellen Een medewerker van het park helpt Lady Knox om tot uitbarsting te komen door in het gat bovenaan een pak speciaal gefabriceerd zeeppoeder dat niet schadelijk is voor het milieu van 300 gram te gooien. Het reservoir onder de geiser bevat ongeveer 27.000 liter water. Het zeeppoeder zorgt ervoor dat de weerstand van het oppervlaktewater wordt verminderd waardoor de hete stoom en het water vrij kunnen komen. Lady Knox begint eerst aardig te bubbelen en zeepsop stroomt over de rand.  Na een paar minuten spuit het hete water plotseling zo'n 20 meter de lucht in. Lady Knox is wakker en wij nat want de hete damp komt over ons heen. Maar dat deert ons niet want nat waren we toch al! Ondanks dat het geen natuurlijk fenomeen meer is, is het toch wel indrukwekkend. In het park beginnen we aan onze wandelroute en tot onze grote opluchting is het zelfs gestopt met regenen. De verschillende poelen en kraters hebben hier mooie toepasselijke namen zoals Devil's Home, een ingeklapte krater met gele zwavelkristallen, de Oyster Pool zo genoemd omdat het net een oester is en prachtig lichtgroen van kleur. De Champagne Pool is echter de belangrijkste attractie in het park. In elke reisgids is een afbeelding van dit meer te zien, meestal genomen bij zonlicht waardoor de prachtige kleuren mooi afsteken tegen de blauwe hemel. Bij ons ziet het er allemaal wat doffer uit van kleur.

 

Het is een meer met een doorsnee en diepte van 60 meter en het bevat goud, zilver, kwikzilver en arsenicum. De temperatuur van het water is 74 graden Celsius. De randen van dit meer hebben een mooie goudbruine kleur en de koolstofdioxide zorgt ervoor dat het meer bruist - net champagne dus. Ook de vegetatie in dit park is redelijk vreemd. Overal zien we op de takken van de bomen een soort algen met een opvallende oranjebruine kleur, die de kleur van het bladgroen verbergt. Dit fenomeen wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van grote hoeveelheden aan carotenoïde pigmenten. Ook het nationale embleem van Nieuw- Zeeland, de Koru kunnen we hier bewonderen. Koru is een Maori woord voor het nieuwe zich ontrollende blad van de zilvervaren. De betekenis is nieuw leven, nieuw begin, groei, kracht, vrede en harmonie. De onderkant van deze varen is zilverkleurig en komt alleen in Nieuw Zeeland voor.

We eindigen onze wandeltocht bij Devil's Bath, een grote krater met een ongelooflijk mooie groene kleur. Net buiten het park liggen er her en der nog modderpoelen verspreid tussen de bossen, waaruit zwavelhoudende dampen onder permanent geborrel opstijgen. Ondertussen is het uiteraard opnieuw beginnen regenen en we besluiten dan maar terug naar het hotel te gaan. Maar eerst stoppen we even aan het meer van Rotorua. Het water staat hier gelijk met de wandelpromenade en de zwarte zwanen kunnen van in het water onmiddellijk op de straat stappen. Onvoorstelbaar eigenlijk - rond deze tijd van het jaar zou het snikheet moeten zijn in Nieuw-Zeeland want het is hartje zomer nu ... Tja, geluk is voor aardige mensen zeker?