Weer een warme nacht maar toch goed geslapen. Breakfast with a view vandaag. We ontbijten lekker relaxed op het terras van ons hotel met zicht op de Mekong. Een bootje sputtert voorbij en de krekels hebben hun gezang gestaakt. Een bidsprinkhaan zit in de tuin van ons hotel al te genieten van de eerste zonnestralen.
Vandaag gaan we enkele prachtige watervallen bekijken. Om half 9 stappen we de bus op en rijden we naar Nakasan, een dorpje waar veel backpackers stranden die de 4000 eilandjes hier willen ontdekken. Op de bus wordt er hartelijk gelachen om de Engelse uitspraak van de Laotianen. Bepaalde klanken zijn echt heel moeilijk voor hen. De letters R en U kunnen ze niet uitspreken. Een Rolex is voor hen een Lolex en Ruud wordt steevast Roet genoemd. Het woord ‘electricity’ is hier ‘electric city’ en ‘vegetables’ wordt uitgesproken als ‘vege tabel’. Gelukkig kan Kong al iets beter Engels dan de gemiddelde Laotiaan. Hij zingt voor ons het lied ‘nothing is gonna change my love for you’, heel grappig.
De busrit geeft ons de kans om de vredige Laotiaanse levensstijl te ontdekken. Wat is het hier lekker relaxed, we komen amper een auto tegen. We passeren mooie dorpjes en genieten van de weelderige vegetatie. Mensen werken op de rijstvelden en waterbuffels baden in de poelen. Zo jammer dat we nooit stoppen om foto’s te nemen. Marc belooft het wel, maar het gebeurt nooit dus proberen we maar wat foto’s te nemen vanuit de bus. Onze chauffeur spuit de ramen elke avond af dus dat lukt vrij aardig.
Wanneer we in Nakasan aankomen, haalt Kong tickets voor de boot. Terwijl we wachten genieten we van het dorpsleven: een oud vrouwtje komt voorbij gereden met enkele levende kippen aan haar brommer, kindjes fietsen naar school. De meeste mensen spreken hier geen Engels maar ter compensatie krijgen we de allervriendelijkste glimlach.
De zon brandt en het is verschrikkelijk warm, volgens ons is dit al de warmste dag tot nu toe. We zijn dan ook blij wanneer we met z’n allen in de lange gekleurde kano kunnen stappen die ons over de Mekong naar Khone Island brengt. De boottocht zorgt voor wat verkoeling en we genieten van de tocht over het water. We begrijpen wel waarom we geen zwemgerief moesten meebrengen. Het bruine water nodigt niet uit om pootje te baden.
Na een boottocht van twintig minuutjes, stappen we uit en moeten we met z’n allen in een erg gedateerde grote tuk tuk. In onze ogen rijp voor de sloop, maar hier rijden ze er nog mee! We zitten als sardientjes in een doosje. De weg naar de watervallen is een beetje hobbelig, maar na een rit van ongeveer 15 minuten zijn we op de plek van bestemming. De Somphamit Lhiphi watervallen, aan de grens van Cambodja liggen te midden van een prachtige omgeving. We wandelen via een bruggetje over de Tarzan pool, door een bamboe bos en komen dan op het eerste uitkijkpunt.
Een plaatselijke visser riskeert zijn leven en loopt op de top van de waterval door het stromende water om zijn netten uit te gooien. Onderweg komen we een man tegen met een grote vis in z’n handen. Hij zegt tegen ons dat hij deze net gevangen heeft maar iemand van de groep zegt ons later dat hij die vis aan de kant van het water heeft zien liggen.
We wandelen verder omhoog om een nog beter zicht te krijgen van de watervallen. Er staat een bord dat je op een bepaald punt niet verder mag maar toch tasten enkele van onze reisgenoten de grenzen af. Wij houden het veilig en wandelen verder naar een uitkijk platform. Twee dagen eerder is een buitenlander hier om het leven gekomen, toen hij met zijn kano in het kolkende water verdween. Zijn lichaam raakte verstrikt in enkele touwen en het blijkt voor de plaatselijke autoriteiten heel moeilijk om het te bergen. We krijgen het allemaal koud wanneer we zijn lichaam in de verte zien drijven.
Onder de indruk, wandelen we terug naar de ingang waar we nog iets drinken alvorens de tuk tuk terug te nemen naar de rivier. De kinderen van onze schipper spelen aan het water. Eentje heeft maar 1 oog. Kong vertelde ons daarstraks toen we een hond zagen met 1 oog dat de cobra slang een soort gif spuit waardoor hij zijn zicht verliest. Ik vraag me dan ook af of met het jongetje hetzelfde gebeurd is. We varen terug naar Nakasan en rijden met de bus naar Khone Phapheng waar we lunchen.
De namen van de gerechten op de menukaart zijn hilarisch: The remains of the cow (ingewanden misschien?), Chop the chicken feet (kippenpoten?), The legs are broken (hier staat een foto van kikkerbillen bij), I’m sorry (een gerecht waarvan de kok op voorhand weet dat het niet lekker zal zijn?). Gelukkig geeft Kong ons een goede optie. Hij zegt dat de ‘fried catfish in curry’ heel erg lekker is dus besluiten we hem te volgen. Groot is onze verbazing wanneer we gewoon gebakken vis met witte rijst krijgen. Blijkt dat zijn Engelse uitspraak ons in verwarring bracht. Het was ‘fried catfish with garlic’ en geen curry maar we klagen niet want het is heel erg lekker. Ik mag er gewoon niet aan denken dat de vis uit de Mekong komt.
Na de lunch bezoeken we de watervallen van Khone Phapheng. Het is niet zozeer de hoogte dan wel het enorme waterdebiet dat deze watervallen zo bijzonder maakt. Het zijn de breedste watervallen van Zuidoost Azië met maar liefst 10.783 meter.
Ook het park zelf is heel mooi aangelegd, met houten boulevard naast het water, schommels en verschillende uitkijk platforms. Van hier kunnen we de stroomversnellingen aanschouwen. Indrukwekkend, die kracht van het water. Er staat een bord dat het verboden is om hier naar beneden te springen maar Henri maakt er iets helemaal anders van. Alhoewel ik zijn interpretatie hilarisch vind, kan ik het hier niet vermelden …
Aan het einde van de middag komen we terug bij het hotel waar we lekker wat relaxen alvorens ‘s avonds een leuk restaurantje uit te zoeken. We gaan niet te laat eten want hoe donkerder het wordt hoe meer muggen en kleine vliegjes die ons bord als landingsbaan willen gebruiken. We hebben een Vlaams onderonsje want Kristof en Marc gaan mee. We hebben zin in eens geen rijst dus bestellen we de kippensteak met frietjes. De geur van anti-muggenspul wordt verdrongen door de heerlijke geur die uit de keuken komt en Tania en ik zijn het erover eens dat dit de beste kippenfilet is die we in jaren gegeten hebben. Het was bovendien een fijn onderonsje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten