We hebben zalig geslapen want ondanks dat we dicht bij het centrum zitten, is het hier heel erg stil. Rond half 8 gaan we naar beneden waar we een heerlijk eitje voorgeschoteld krijgen met een baguette. Vandaag gaan we op excursie buiten de stad. We verdelen ons over twee minibusjes en rijden naar een Mhong dorp. De Mhong is een bevolkingsgroep die leeft in oost en zuidoost Azië. Hierbij maken we kennis met de verschrikkelijke wegen van Laos. De chauffeurs moeten goed hun best doen om de vele kuilen in de weg te ontwijken.
Bij het dorp aangekomen zijn we al flink door elkaar geschud. Hier worden stoffen geweven met traditionele kleuren en motieven en deze worden uiteraard ook tentoongesteld met de hoop op verkoop. Kleine kindjes in traditionele klederdracht komen ons huppelend tegemoet maar ook hier is het traditionele leven stilaan aan het verdwijnen. Sommige kinderen lopen in gekregen T-shirts van toeristen en dat is in sommige gevallen wel schattig maar anderzijds ook heel jammer.
De Mhong zijn zo super vriendelijk en ze gaan met plezier op de foto. Zelfs wanneer we niets kopen aan hun kraampje, blijven ze glimlachen. Onze gids Ke heeft al een paar keer gezegd dat we terug naar de bus moeten maar niemand luistert. Het is dan ook super leuk om in het dorp rond te wandelen. Om elke hoek is wel een leuk plekje om te fotograferen.
We krijgen een demonstratie van het schieten met een soort pijl en boog en mogen het zelf ook eens proberen. Rian blijkt een natuurtalent maar ik schiet er faliekant naast. In het dorp en in heel Laos trouwens, lopen er extreem veel lelijke honden. Volgens ons hanteren ze het gezegde ‘te lelijk om dood te doen’. Mooie honden hebben we hier nog niet gezien. We weten dat in Laos mensen ook hond eten dus de mooie exemplaren zijn waarschijnlijk in de pot beland.
Wanneer we het dorp verlaten en terug in de bus zitten, vraagt Tania of ik wat ontsmetting wil voor de handen. Ze kocht een flesje bij de apotheek maar in tegenstelling tot de detol geur van de meeste flesjes, ruikt deze naar lavendel. De doordringende geur verspreidt zich over het busje en Marc vraagt prompt waar die stank vandaan komt. T’is ni omda ge van Merksem zijt, dat ge à alles kunt permitteren hé - volgende keer doede da buiten’, zegt Marc. Hilariteit alom! Wilma vindt de geur daarentegen wel lekker.
We rijden verder naar de Kuang Si watervallen. Op de parking stappen we over in een soort grote golfkar die ons naar boven breng. We zitten in een bosrijke omgeving maar er werden houten wandelpaden en parkbankjes neergezet. Het authentieke is er dan ook wel een beetje af. De waterval is opgebouwd uit verschillende terrassen. Bij het eerste niveau van de schuimende waterval, kunnen diegenen die willen, zwemmen in een waterpoel. Het water is melkachtig blauw van kleur vanwege de kalksteen, die een grote hoeveelheid calciumcarbonaat bevat. Doordat het water vol zit met kleine kalkstenen deeltjes, wordt het licht gereflecteerd en krijgt het water dus een blauwe schijn. Het water is redelijk koud maar volgens Kristof, Rian en Henri is het zalig.
Tania en ik wandelen verder naar de bovenste terrassen. Onderweg klatert het water door het landschap en dat zorgt voor rust in ons hoofd. Eenmaal boven bij de 50 meter hoge waterval aangekomen, is het echter een drukte van jewelste. Vooral bij de houten brug en het uitkijkplatform vanwaar we een geweldig uitzicht hebben over het kolkende water, staat er een massa volk. Het water komt hier met veel geweld naar beneden en is toch wel erg mooi.
We wandelen terug naar beneden voor de lunch maar passeren het Bears Rescue Center waar momenteel drie beren leven. Ze werden gered van de illegale handel van wilde dieren. De ene gedraagt zich als een echt fotomodel en de twee anderen, moeder en kind, spelen in een hangmat. Schattig om te zien maar ik heb er toch niet echt een goed gevoel bij. De beren zitten toch maar op een kleine oppervlakte.
Eenmaal beneden ruiken we BBQ en dat maakt ons hongerig. We nemen plaats in een klein restaurantje. Buiten aan de BBQ kiezen we wat we graag willen. Tania en ik nemen de plaatselijke Mekong vis die opgevuld werd met citroengras en andere kruiden. Hierbij bestellen we wat noedels. Omdat we met 14 zijn, is het chaos. Alles komt met mondjesmaat op tafel maar we moeten het meer dan eens vragen. We laten het niet aan ons hartje komen want de vis is heerlijk en we betalen voor ons beide slechts 11€ voor vis, noedels en drank. Onze gids Ke zorgt ook nog voor de plaatselijke delicatesse: wier uit de Mekong, gefrituurd met sesamzaad.
In de late namiddag rijden we terug naar Luang Prabang waar we ons even wat opfrissen en trekken dan de stad in voor een eerste echte kennismaking. ‘Sawat dii kaa’. Deze groet horen we constant en overal. De oude koninklijke hoofdstad Luang Prabang ligt geklemd tussen twee rivieren: de Mekong en Nam Khan. De stad wordt omringd door heuvels, bossen en riviertjes. Er zijn, zowel in de stad als daarbuiten, vele gouden tempels maar die gaan we morgen bezoeken. Vanavond wandelen we langs de oever van de Mekong. Onderweg komen we veel monniken tegen die op weg zijn naar hun tempel. Ze wandelen aan een extreem tempo want ze willen niet zo graag op de foto. Na ongeveer een uurtje wandelen, begint de zon langzaam onder te gaan en duiken we een zijstraatje in richting hoofdstraat. Daar zijn veel mooie winkeltjes die best wel dure spullen verkopen. We kregen daarstraks bij het wisselkantoor wel enkele miljoenen kip maar zelfs dat is niet genoeg om hier te kopen wat ik graag zie. We doen dan maar aan window shopping, ook leuk. Wat verderop begint de avondmarkt waar ze allerlei typisch toeristische souvenirs verkopen. Verkopers spreiden vanaf 17u30 elke avond hun winkelwaar uit en bieden talloze lokale producten aan: handgemaakte tassen, Mhong kleedjes, t-shirts, sloffen met olifanten, geborduurde kinderboekjes, sieraden, beeldjes, schilderijen etc… Tania ziet wel iets wat ze leuk vindt. Afdingen hoort er uiteraard bij, zoals op elke markt in Azië, maar de startprijzen zijn over het algemeen al redelijk. Een prima markt om te leren ‘afdingen voor beginners’. Altijd leuk wanneer ze ook meteen toehappen, al weet je dan dat je nog te veel hebt betaald.
Wanneer we aan het einde van de markt komen, besluiten we op het plein een kleinigheidje te eten. Tientallen kraampjes zorgen voor de meest lekkere dingen, je bestelt aan het kraam, betaalt en dan krijg je een nummer en neem je plaats op een bankje. Enkele jongens lopen constant rond om het eten te brengen. Heerlijk, goedkoop en vers Aziatisch eten dat bovendien wonderbaarlijk ‘vlieg vrij’ wordt gehouden. Rian en Henri zitten al aan een tafeltje te wachten op hun eten en vragen of we erbij willen komen zitten. Leuk! Ik haal een roti met banaan en Tania een hamburger. Marc staat ook aan te schuiven dus hij komt ook bij ons zitten. Wanneer ons eten op is, komt er een klein vrouwtje met samosas voorbij. Ze kijkt Henri zo hoopvol aan, dat hij niet anders kan dan een zakje te kopen, en nog een, en nog een … Henri heeft zijn geld in de hand en zoekt even uit welke briefjes hij moet geven. Dat duurt wat te lang voor het vrouwtje en ze besluit even te helpen … ze haalt wat ze nodig heeft gewoon uit zijn hand. Wanneer ik het tafereeltje op foto wil vastleggen, loopt ze even weg. Dat vindt ze niet leuk. Ze brabbelt nog wat maar we verstaan haar niet en ze spreekt ook geen letter Engels. Vermits Henri onze drankjes betaald heeft, trakteer ik met dessert. Bij het roti kraampje staat ondertussen een hele lange rij, niet verwonderlijk want dit is zo lekker! Wel sneu voor het kraampje daarnaast want de mensen staan voor hun kraam, terwijl ze zelf niets verkopen. Ondertussen is Randall er ook komen bijzitten. We wachten nog even tot hij ook gegeten heeft en wandelen dan terug naar het guesthouse.
👌
BeantwoordenVerwijderen